Το παραμύθι έχει δράκο...

Τη θύελλα που τη χτύπησε σε Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα πρώτη η ίδια η Ν.Δ. την είχε δει να έρχεται. Μέχρι την τελευταία μέρα της προεκλογικής περιόδου οι υποσχέσεις, τα ανέξοδα δοσίματα, το κλείσιμο του ματιού στο ακροδεξιό ακροατήριο και τις κατά τόπους μητροπόλεις ήταν αδιάκοπα...

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός και υπουργοί επιπέδου Αδωνη Γεωργιάδη ξεροστάλιαζαν έξω από τα μητροπολιτικά γραφεία, έταζαν ανακαινίσεις σε ΜΕΘ και ζωντάνεμα όσων είχαν οι ίδιοι κλείσει την ώρα που δεν χρειαζόταν να είναι κανείς σοφός για να δει το τελευταίο στάδιο του μαραζώματος πριν από τον ολοκληρωτικό αφανισμό. Το μόνο ερώτημα που είχε συγκρατηθεί επικοινωνιακά και δεν διατυπωνόταν ήταν: μέχρι πού θα έφτανε η συντριβή!

Το παραμύθι είχε δράκο! Και το παραμύθιασμα εξάντλησε τη δυναμική του! Ξεψύχησε προχθές στις παραλίες της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, χάσκει σαν καύκαλο προϊστορικής χελώνας στην αμμουδιά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε που ανέλαβε πρόεδρος της Ν.Δ. δεν είχε επαφή, δεν έκανε «γκελ» με τη Θεσσαλονίκη. Λίγο ο Τζιτζικώστας, λίγο ο ΠΑΟΚ, λίγο η απουσία συνεργατών, το κενό δεν καλυπτόταν με την αγορά τσουρεκιών από κεντρικό ζαχαροπλαστείο.

Η Θεσσαλονίκη υπέμεινε την πολιτική φλυαρία τρίζοντας τα δόντια, δείχνοντας δύο φορές ευθέως τις προθέσεις της, αποδοκιμάζοντας με ένταση τους υποψήφιους δημάρχους των μητσοτακικών προτιμήσεων: την πρώτη ρίχνοντας μια ανεπανάληπτη κατραπακιά στον Νίκο Ταχιάο και την επόμενη τετραετία σε αυτόν -τον Κωνσταντίνο Ζέρβα- που ξέχασε εναντίον ποιου είχε κατέβει αντίπαλος και ποιοι τον βοήθησαν να εκλεγεί δήμαρχος.

Η εικόνα της Ν.Δ. δεν θα ήταν διαφορετική στη Θεσσαλονίκη ακόμη κι αν σήμερα λειτουργούσε το μετρό. Κι επιπλέον, αυτό το διαρκές σουλάτσο υπουργών που επιδείκνυαν το τίποτα της προόδου στο πολύπαθο έργο, ή στα υπόλοιπα ανύπαρκτα έργα, εξόργιζε τους πολίτες. Παρά τα πρώτα ηλεκτρικά λεωφορεία που μπήκαν σε κυκλοφορία στην πόλη, η κατάσταση με τον ΟΑΣΘ είναι εξόχως προβληματική. Πέντε χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη Ν.Δ., το πολυδιαφημισμένο Ογκολογικό Νοσοκομείο είναι στα χαρτιά. Αν έμπαινε ένα τούβλο με κάθε υπόσχεση, μπορεί τώρα να ήταν κάτι ορατό, αλλά στο Καρατάσου ανθούν μόνο τα γαϊδουράγκαθα.

Τι έχει γίνει με τη ΔΕΘ; Τίποτα! Ανακοινώσεις η μια πιο μπερδεμένη και αδιέξοδη από την άλλη. Οι οδικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις του λιμανιού βαλτωμένες. Η «ραθυμία» συμπληρώνεται με την ακινησία στο έργο επέκτασης της 6ης προβλήτας του λιμανιού, που είναι βέβαια ιδιωτικό έργο αλλά αναμφισβήτητα τεράστιου δημόσιου συμφέροντος. Χώρια που έχει έναν λόγο και το Δημόσιο. Οσο για την κατασκευή της υπερυψωμένης περιφερειακής οδού (Fly Over), το παραμύθιασμα συνοδεύεται από το καθημερινό βασανιστήριο στον περιφερειακό χιλιάδων Θεσσαλονικέων.
Ζοφερό σκηνικό

Και η χειρότερη εκδοχή όλων ετούτων είναι τα εκλογικά αποτελέσματα των δυτικών συνοικιών της πόλης, το πάλαι ποτέ «κόκκινο καμάρι», η φωλιά της «λαϊκής ψυχής» της πόλης. Ο Κυριάκος Βελόπουλος πρώτος στον Δήμο Παύλου Μελά (τα κάποτε κόκκινα κάστρα Σταυρούπολη, Πολίχνη), για λίγες ψήφους δεύτερος στους Αμπελόκηπους, δεύτερος στους υπόλοιπους, ενώ Νεάπολη-Συκιές άντεξαν κάπως σαν παρηγοριά στο ζοφερό σκηνικό.

Μόλις και μετά βίας στην Α’ Θεσσαλονίκης ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κράτησε τη δεύτερη θέση, δεκατρείς μονάδες έχασε στη Β’ Θεσσαλονίκης η Ν.Δ. από τον περασμένο Ιούνιο, δεύτερος ο Βελόπουλος. Προφανής και εκκωφαντικά λαλίστατη η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., του ΚΚΕ, της Νέας Αριστεράς, του ΜέΡΑ25 να καρπωθούν κάτι που στοιχειωδώς να αντιπαλεύει τα ακροδεξιά πανηγύρια.
Τα σόου του Αδωνη

Ο τυφλός θυμός για την πλήρη εγκατάλειψη, τον αφανισμό των χωριών, τη σταδιακή αλλά σταθερή εγκατάλειψη των πόλεων, για τους αγρότες τους αφημένους σε σιωπηλή πλην βουερή απόγνωση, όλες αυτές οι ψηφίδες της δυστοπίας δεν καλύπτονταν από τις περιοδείες του Αδωνη Γεωργιάδη. Τα παρακάλια στους μητροπολίτες και οι περιοδείες συνοδεία μόνο των γνωστών κουρασμένων τοπικών στελεχών ήταν οι αγγελιοφόροι της προχθεσινής εκλογικής συντριβής της Ν.Δ.

Η βίαιη απολιγνιτοποίηση σάρωσε τη Δυτική Μακεδονία, το πανεπιστήμιο μένει με ελάχιστους φοιτητές, τους άλλους τους τρώει η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τα πάλαι ποτέ χωράφια και οι βοσκότοποι μετατρέπονται σε φωτοβολταϊκές ερήμους, αγρότες και κτηνοτρόφοι αφανίζονται, τα φρούτα δεν βρίσκουν αγορές, οι ζημιές δεν αποζημιώνονται, το εργοστάσιο ζάχαρης στην Ημαθία λεηλατήθηκε (γιατί δεν πήγε άραγε από κει μια βόλτα ο κ. Γεωργιάδης;).

Βεβαίως, η «επικοινωνιακή αντιαεροπορική ασπίδα προστασίας» της Ν.Δ., ανώτερη κι αυτού του ισραηλινού Iron Dome, έκρυβε με μεγάλη επιτυχία τα χαμπέρια που έφταναν. Κι αυτό έκανε το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα οδυνηρότερο. Τα πολιτικά απόνερα αυτού του εκλογικού κατακλυσμού, όπως όλα τα απόνερα, είναι μαύρα.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο Δημήτρης Νατσιός και η Αφροδίτη Λατινοπούλου -μακριά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, ενδεδυμένοι αντισυστημικότητα, προσφέροντας εθνικά μεγαλεία, εκκλησιαστική στοργή και ανακούφιση ή το χουντικό ποτ πουρί (πατρίς-θρησκεία-οικογένεια), ξεπλυμένο άλλωστε με επιμέλεια από τους ίδιους τους νεοδημοκράτες που αναστέναζαν στα κανάλια «αμάν πια με αυτό το Πολυτεχνείο…»- δεν δυσκολεύτηκαν να ξεπουλήσουν την πραμάτεια τους. Εξάλλου όλοι γνώριζαν ότι θα σάρωναν σε συγκεκριμένες περιοχές. Ε, το λοιπόν σάρωσαν! Και τώρα οι υπόλοιποι υποδύονται τους έκπληκτους! Κι είναι τόσο έκπληκτοι, οι το δημοκρατικό τόξο φέροντες, που μας αφήνει έκπληκτους η επιμελημένη τους αφέλεια…

Εφ.Συν.