Το θράσος (και ο Χατζηπετρής)...

Ενα από τα πράγματα που θαύμασα αυτές τις μέρες ήταν η υπομονή και η ψυχραιμία των υγειονομικών στη Μυτιλήνη. Πράγματι, απαιτούνται τόνοι ψυχραιμίας να είσαι υγειονομικός στο ΕΣΥ, με τα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετωπίζει, να έχεις απέναντί σου έναν θρασύτατο Αδωνι Γεωργιάδη, για δεύτερη φορά υπουργό Υγείας, να σε προσβάλλει, να σε απαξιώνει κι εσύ να περιορίζεσαι στις ηχητικές αποδοκιμασίες...

Αλλά, όσο και αν αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος παίζει άσχημα με τα νεύρα μου, όπως και με τα νεύρα πολλών άλλων ανθρώπων, υποθέτω, οφείλω να του αναγνωρίσω ένα σημαντικό προτέρημα: την αυτογνωσία.

«Εγώ έχω πάρει μόνος μου 68.000 σταυρούς», είπε και είχε δίκιο. Στην ουσία, όχι στην ακρίβεια, καθώς στις εκλογές της 21ης Μαΐου του 2023 δεν έλαβε 68.000 σταυρούς, αλλά 63.729. Εκτός αν αναφερόταν στις βουλευτικές του 2019 όπου έλαβε 67.966 ψήφους. Οπως και να ‘χει, ήταν ο τρίτος στη σειρά με τους περισσότερους σταυρούς από όλους τους εκλεγμένους βουλευτές της Ν.Δ.

Επομένως, ποιος φταίει για το θράσος του Αδ. Γεωργιάδη; Σίγουρα όχι μόνο ο Σαμαράς ο οποίος τον κουβάλησε στο κόμμα στο πλαίσιο του ανοίγματος προς την άκρα Δεξιά. Από το 2012 και μετά, δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της Ν.Δ. στην Αττική τον σταυρώνουν ανελλιπώς, προσφέροντάς του με την ψήφο τους δύναμη και οφίτσια.

Δεν θα αναλωθώ επαναλαμβάνοντας τα γνωστά και τετριμμένα για το παρελθόν και το ποιόν του ανδρός. Ο,τι κι αν είναι αυτό που προσφέρει στους ψηφοφόρους του ο Αδωνις Γεωργιάδης, προφανώς τους αρέσει και το επιβραβεύουν. Επομένως, για το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός ορίζει σε σημαντικό βαθμό τις ζωές μας από διάφορα κατά καιρούς πόστα «φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε και οι άλλοι», που έλεγε και ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ας μην επιχειρήσουμε να το φορτώσουμε και αυτό στον καημένο τον Χατζηπετρή.

Κορίνα Βασιλοπούλου

efsyn.gr