Τρέμει τη σκιά του για τα ποσοστά του...

Καθότι ευαίσθητος στην επί μακρόν έκθεσή του στα μετέωρα, ο Κυριάκος –το επώνυμο του οποίου ουδέποτε αναφέρω, ακόμα κι αν φτύσω πολλάκις τον κόρφο μου και χτυπήσω τρις το πρώτο διαθέσιμο μασίφ ξύλο– κυκλοφορεί, τώρα που καλοκαιριάζει, νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, όταν ο ήλιος βρίσκεται χαμηλά και η σκιά δείχνει πολλαπλάσια του αληθινού του αναστήματος. Η... οπτική μέσα απ’ τη δύναμη της συνήθειας, ωστόσο, δημιουργεί ενίοτε παραμορφωτικό πρίσμα και αποτελεί κάκιστο σύμβουλο. Απόδειξη, ο άλλοτε μισητός του αντίπαλος, όστις κυκλοφορεί κατά προτίμησιν τις πρώτες νυχτερινές ή μεσημεριανές ώρες και βλέπει τον ίσκιο του απείρως κοντύτερο απ’ το μπόι του.

Αρεσκόταν, λοιπόν, να θεωρεί εαυτόν γίγαντα, ενώ επρόκειτο στην πραγματικότητα περί νάνου. «Αιών παις εστί παίζων, πεσσεύων...», επιμένει το σοφό ρητό, και κάπως έτσι στις διπλές εκλογές του περασμένου θέρους επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά η στρεβλή εικόνα φέρνοντας αμφότεροι τις πλέον αλλόκοτες ζαριές: ανέλπιστα κωλόφαρδη ο πρώτος, καταστροφικά γκαντέμικη ο δεύτερος. Ο «φτου, φτου, φτου, φτου και τακ, τακ, τακ» εξασφάλισε άνετα το υπερβολικό 41% κι ο άλλος βυθίστηκε στα Τάρταρα του δεκαεπτά. Η διαφορά των 24 πόντων φάνταζε εντελώς πλασματική, καθώς τυγχάνουν ισοϋψείς, με ουτιδανό πολιτικό δέμας.

Λαβωμένος ανεπανόρθωτα ο ηττημένος όδευσε ολοταχώς για το σπίτι, όπου τη βγάζει ζάχαρη, μακριά από καθήκοντα, έγνοιες και σκοτούρες. Ξέρει ότι στον καπιταλισμό ένας πρώην πρωθυπουργός ποτέ δεν χάνεται. Ο αντικαταστάτης του πλασάρεται γεννημένος νικητής. Εμφανίστηκε απ’ το πουθενά ως εξωτικός βάτραχος με την ατράνταχτη πεποίθηση πως θα μεταμορφωθεί οσονούπω σε πρίγκιπα και αργότερα σε βασιλιά. Δεν τον απασχολεί το πότε. Στις προσεχείς ευρωεκλογές πάει για το 40%, αλλά θα είναι απόλυτα ικανοποιημένος και με το δέκα, αρκεί να προηγείται κατά τι του έτερου γηγενούς πράσινου δενδροβάθρακα. Προς το παρόν απολαμβάνει τα προνόμια του διαδόχου και παριστάνει τον ήδη εστεμμένο, κάνοντας πως δεν βλέπει ότι ο πολυπόθητος θρόνος είναι αμετάτρεπτα πριονισμένος.

Πανικό προκάλεσε στον πρωθυπουργό η περσινή περιφανής νίκη του. Πού καιρός να χαρεί! Αμέσως μετά, στην αυτοδιοικητική κάλπη του Οκτωβρίου εισέπραξε το πρώτο στραπάτσο, σωστή κατραπακιά. Εχασε ξάφνου Αθήνα, Θεσσαλονίκη και περιφέρειες που θεωρητικά είχε στο τσεπάκι. Φυσάει και δεν κρυώνει το κάζο του ανιψιού στην πρωτεύουσα. Εκτοτε, τρέμει δικαίως την υπερτιμημένη σκιά του. Η αλαζονεία της εξουσίας τον τυφλώνει, τόσο που δεν μπορεί να εντοπίσει τα ξεκάθαρα αίτια και αιτιατά. Οι δε σύμβουλοι πληρώνονται αδρά για να τον διατηρούν στην αδιαπέραστη, αποστειρωμένη του γυάλα, μακριά απ’ την ενοχλητική πλέμπα.

Ηθελημένος στρουθοκαμηλισμός! Εξορκίζει την αποχή των ρετιρέ και των ισογείων ο ηγεμών και τον λούζει κρύος ιδρώτας μπρος στους ενοίκους των ακροδεξιών διαμερισμάτων της γαλάζιας πολυκατοικίας. Δεινοπαθεί ο κοσμάκης απ’ την ακρίβεια και την οικονομική δυσπραγία, αλλά αγρόν ηγόραζεν. Τα αλλεπάλληλα μέτρα του ευνοούν το κεφάλαιο και καταποντίζουν στο μη περαιτέρω το πόπολο. Διατείνεται πως επιταχύνει τις «μεταρρυθμίσεις». Αλλο και τούτο: Η λέξη «ρύθμιση» έχει θετικό πρόσημο – ώς και για τον έλεγχο χρόνιων παθήσεων χρησιμοποιείται! Δεν τα πάει όμως καλά με ορισμένες προθέσεις. Ο διάβολος, άλλωστε, κρύβεται πίσω απ’ τις καλύτερες. Διόλου τυχαία, λοιπόν, η «μεταρρύθμιση» στα χείλη του σημαίνει καραμπινάτη απορρύθμιση, συμπεριλαμβανομένων των ποσοστών του. Αμποτε!

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr