Ευρωεκλογές 2024: Μητσοτάκης vs Κασσελάκης...

Δύο εβδομάδες πριν από την κάλπη της 9ης Ιουνίου οι ευρωεκλογές έχουν εξελιχθεί σε καθαρά εσωτερική υπόθεση, ενώ ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος έχει οδηγήσει σε έναν ιδιότυπο πόλεμο όλων εναντίον όλων και σε «εμφυλίους» τόσο στο αριστερό όσο και στο δεξί φάσμα. Η... πρόσφατη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ήταν χαρακτηριστική από αυτή την άποψη. 

Στα πρόθυρα κατάρρευσης 

Η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για την ακρίβεια εξελίχθηκε σε προσωπική ήττα του Κυριάκου Μητσοτάκη και αφαίρεσε το τελευταίο φύλλο συκής της κυβέρνησης για τη δήθεν οικονομική αποτελεσματικότητα των αρίστων. Η οικονομική ανάπτυξη είναι καχεκτική (μεσοσταθμικά στο 1,7% την πενταετία), πολύ κατώτερη από τις προσδοκίες, ενώ σημειώνεται αποεπένδυση στον τομέα της μεταποίησης και το Δημόσιο έχει κηρύξει στάση πληρωμών στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Όποια θετικά στοιχεία προέρχονται από τη δραστηριότητα των funds και του real estate, που επιδεινώνουν το στεγαστικό πρόβλημα, κυρίως των νέων, και επιβαρύνουν το δημογραφικό. Η ακρίβεια δεν ήταν ούτε προσωρινή ούτε εισαγόμενη, αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο από τα αναρίθμητα ψέματα του πρωθυπουργού - που ψεύδεται όπως αναπνέει. Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στον «πληθωρισμό απληστίας» (τον οποίο ανέχεται και η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση), αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφεύγει συστηματικά τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, που κάνουν ρεκόρ κερδών, γιατί είναι αιμοδότες του. Η επιστολή στη Φον ντερ Λάιεν είναι απλώς ανέκδοτο. 

Η διάψευση του αφηγήματος περί «δυναμικής επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας» έχει ευρύτερες συνέπειες, καθώς προκαλεί γενικευμένη απογοήτευση και δυσθυμία ακόμη και σε κύκλους υποστηρικτών του πρωθυπουργού. Η δυσαρέσκεια, όμως, είναι χειροπιαστή στα χαμηλότερα στρώματα, που βιώνουν τους αποκλεισμούς της κοινωνίας του ενός τρίτου. Αλλά δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να μην καταγράφει αρνητικές επιδόσεις η κυβέρνηση με αντίστοιχες απώλειες: Ο ψηφιακός μετασχηματισμός μετατράπηκε σε ψηφιακή γραφειοκρατία, η μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη εξελίχθηκε σε μεγάλο φιάσκο, ενώ η εγκληματικότητα αποδομεί τη δεξιά ρητορική της ασφάλειας. Τα φαντάσματα των Τεμπών στοιχειώνουν τη συλλογική μνήμη, το μητσοτάκειο άγος των υποκλοπών δεν έχει ξεχαστεί, ενώ οι παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και η αποτυχία του επιτελικού κράτους αποξενώνουν τους κεντρώους υποστηρικτές. Ο ενδοτισμός έναντι της Τουρκίας, οι προκλήσεις της νέας ηγεσίας των Σκοπίων και η επίδειξη ισχύος του Έντι Ράμα κατέρριψαν τον δήθεν εθνικό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής του κυρίου Μητσοτάκη. 

Όλοι εναντίον όλων

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικεντρώνει τα πυρά του στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και κυρίως στον αρχηγό του με προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Από κοντά και ο γελωτοποιός του Μαξίμου και αντιπρόεδρός του στη Ν.Δ. Άδωνης Γεωργιάδη. Διαμορφώνεται έτσι, έστω και με καθυστέρηση, το βασικό πολιτικό μέτωπο: Ν.Δ. εναντίον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ο πρωθυπουργός, όμως, εξακολουθεί να εκτοξεύει αραιά βέλη και κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, ίσως για να μην κατηγορηθεί ότι επιλέγει αντίπαλο και εμμέσως πριμοδοτεί τον Στέφανο Κασσελάκη. Δεν αμελεί, όμως, και τον εμφύλιο στη δεξιά πολυκατοικία. Αφού προσπάθησε να κλείσει το μέτωπο με την Εκκλησία, επιτίθεται στον Κυριάκο Βελόπουλο για «πατριδοκαπηλεία και εμπόριο πίστης» και ακόμη και στον Δημήτρη Νατσιό για «εργαλειοποίηση της θρησκείας». Σε αυτόν τον εμφύλιο, πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Βελόπουλος ήταν εξαιρετικά πολιτισμένος και υποτονικός στις αντιδράσεις του, όταν η συνάντηση με τον Ερντογάν, ο Έντι Ράμα στην Αθήνα και το Μακεδονικό είναι προνομιακά πεδία για επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αναγκαστικά ανέβασε τους τόνους στην προ ημερησίας, ίσως για να διασκεδάσει τις φήμες για υπόγειες διαδρομές με τη Ν.Δ., όπως έδειξε και η συνεργασία τους στις ανεξάρτητες Αρχές. 

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, πάλι, επικεντρώνει περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και στον Στέφανο Κασσελάκη και λιγότερο στον πρωθυπουργό που τον παρακολουθούσε. Ο Στέφανος Κασσελάκης απάντησε με μία στρατηγικού χαρακτήρα κίνηση για την Κεντροαριστερά, δήλωσε ότι την επομένη των εκλογών δεν θα συζητήσει με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και έκανε άνοιγμα στα στελέχη και στον κόσμο, καλώντας τους να έλθουν στο σπίτι τους, στον βασικό φορέα της δημοκρατικής παράταξης που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Η Νέα Αριστερά, από την πλευρά της, αφού για αρκετό διάστημα είχε στο στόχαστρό της τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξε τακτική. Βάλλει πλέον περισσότερο κατά της κυβέρνησης, χωρίς να ξεχνά να πυροβολεί συχνά πυκνά και τον Στέφανο Κασσελάκη. Στον χώρο της Κεντροαριστεράς διαγκωνίζονται για μία έδρα η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ 25, ενώ αισθητή κάνει την παρουσία του ο Κόσμος, θέλοντας να έχει πολιτική συνέχεια. Στη δεξιά και υπερ-δεξιά, πάλι, υπάρχει η αντιπαράθεση μεταξύ της Ελληνικής Λύσης και της Νίκης για τις ψήφους των χριστιανών, ενώ το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου διεκδικεί τις απώλειες της Ν.Δ., κόντρα στο σχήμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου. Εκείνο που είναι δύσκολο να ταξινομηθεί είναι το κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου, που αντλεί περιορισμένα από τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Η πρωτιά δεν αρκεί

Ακόμη κι έτσι πάντως, η πρωτιά για τη Ν.Δ. είναι εξασφαλισμένη, αλλά δεν είναι επαρκής συνθήκη: Ενδεχόμενη αποδυνάμωση στην κάλπη της 9ης Ιουνίου θα μετατρέψει την υπόλοιπη τριετία σε δρόμο μετ’ εμποδίων, πολιτικών και εσωκομματικών. Το διακύβευμα το συμπύκνωσε ο Στέφανος Κασσελάκης: Με τη Ν.Δ. κάτω από το 30% και τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πάνω από το 20% η επόμενη ημέρα θα είναι εντελώς διαφορετική, η πολιτική δυναμική θα έχει αντιστραφεί, ενώ θα έχει δημιουργηθεί η συνθήκη για ισχυρή αντιπολίτευση και για ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με πυρήνα, βέβαια, τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Σπύρος Γκουτζάνης

Η ΑΥΓΗ