Επικίνδυνες εμπλοκές...

Εδώ και ενάμιση χρόνο σέρνεται η φήμη –στην αρχή–, η πληροφορία –σε δεύτερο χρόνο– ότι η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται να διαθέσει στην Ουκρανία οπλικά συστήματα τα οποία, σύμφωνα με τον ΝΑΤΟϊκό και ευρωπαϊκό σχεδιασμό, της «περισσεύουν»...

Το τι πραγματικά είναι αναγκαίο και τι περισσεύει στην αμυντική «οικοσκευή» της χώρας είναι πολύ σχετικό, με δεδομένο ότι οι στρατιωτικές προμήθειες της χώρας, οι «αγορές του αιώνα», αυτού ή του προηγούμενου, έγιναν με βάση τις ανάγκες του ΝΑΤΟ ή της πολεμικής βιομηχανίας, αμερικανικής ή ευρωπαϊκής, και όχι τις ανάγκες θωράκισης απέναντι στη μόνη υπαρκτή απειλή, αυτήν της «συμμάχου» Τουρκίας.

Τώρα, οι «σύμμαχοι» ανακάλυψαν ότι μπορεί να μας περισσεύουν τα αντιαεροπορικά συστήματα που προμηθευτήκαμε από φίλιες ή «εχθρικές» δυνάμεις, και πιέζουν να τα ξεφορτωθούμε διαθέτοντάς τα στην Ουκρανία.

Δεν έχει τόσο σημασία αν τα αντιαεροπορικά συστήματα που καλούμαστε να διαθέσουμε, εμείς και άλλες 4-5 χώρες, στην Ουκρανία είναι αμερικανικής ή ρωσικής προέλευσης. Περισσότερη σημασία έχει ότι μέσω αυτής της «γενναιοδωρίας» αυξάνεται η έμμεση και άμεση εμπλοκή της χώρας σε μια πολεμική αναμέτρηση των στρατιωτικών υπερδυνάμεων «δι’ αντιπροσώπων».

Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, έδρα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, επιμένουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δέχεται αφόρητες πιέσεις να δώσει στην Ουκρανία μια «ποικιλία» οπλικών συστημάτων που την καθιστούν συνιστώσα της πολεμικής αναμέτρησης. Και το ίδιο ισχύει για άλλες τέσσερις χώρες της Ε.Ε. που διαθέτουν οπλικά συστήματα που δεν περιλαμβάνονται πια στους σχεδιασμούς της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας και των στρατιωτικο-βιομηχανικών συμπλεγμάτων ΗΠΑ και Ευρώπης, τα οποία θέλουν να πουλήσουν όπλα νέας εσοδείας.

Πώς απαντά η κυβέρνηση σε αυτές τις πιέσεις, που κινούνται στα όρια του εκβιασμού; Οι τυπικές διαψεύσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και των «πηγών» των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας δεν εγγυώνται ότι δεν έχει ανοίξει ένα επικίνδυνο παζάρι που μπορεί να καταστήσει τη χώρα μέρος της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Κάτι ξέρει ο Ζελένσκι, κάτι έχει ακούσει ο Μπορέλ, κάτι έχει στο μυαλό ο Στόλτενμπεργκ όταν ισχυρίζονται ότι έχουν τις αναγκαίες «δεσμεύσεις» για χώρες της Ε.Ε. πρόθυμες να εμπλακούν πιο βαθιά, πιο ενεργά στην αιματηρή σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης.

Και αν ξέρει κάτι και η ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτό, οφείλει να το πει και σε μας. Στους Ελληνες πολίτες.

efsyn.gr