Δύο ερωτήματα για την υπόθεση των Σπαρτιατών...
Μία μετά την άλλη οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ένα πολιτικό τοπίο, που είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και σχηματίστηκε σε μεγάλο βαθμό όταν εμπεδώθηκε περί τα μέσα Μαρτίου η αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση δεν έκανε τα δέοντα στην τραγική υπόθεση των Τεμπών.
Έτσι, αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ επανάκτησε τη δεύτερη θέση από το ΠΑΣΟΚ, η δε ΝΔ υπέστη μία τεράστια φθορά, που την φέρνει πάνω κάτω στο 30%.
Το ενδιαφέρον με τη χθεσινή δημοσκόπηση της Alco είναι ότι το αφήγημα περί σταθερότητας και αποφυγής των πειραματισμών και περιπετειών, δεν συγκινεί την κοινή γνώμη.
Κοινώς, ελάχιστοι πιστεύουν ότι εάν η ΝΔ πέσει αισθητά και ο ΣΥΡΙΖΑ (ή το ΠΑΣΟΚ) πάει στο 16% ή και πάνω, θα αποσταθεροποιηθεί η χώρα.
Ενδεχομένως να έχει ωριμάσει και η διάθεση μεγάλους μέρους της κοινής γνώμης, να ενισχύσει την αντιπολίτευση.
Σου λέει, κυβέρνηση βγάλαμε ισχυρή πέρσι, αλλά τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν αντί να λυθούν. Ε, ας βγάλουμε και μία ισχυρή αντιπολίτευση τώρα, μήπως και υπάρξει μία κάποια ισορροπία.
Δεν είναι αδιάφορη αυτή η λογική, όπως φανερώνουν τα γκάλοπ.
Το κρίσιμο και περίεργο παζλ με τους Σπαρτιάτες
Επειδή ο λόγος για τις εκλογές, ας μην περνάει αδιάφορα όλο αυτό που γίνεται με τους Σπαρτιάτες. Μπορεί να έχει απρόβλεπτες εξελίξεις και κρατήστε το.
Εξηγούμαι: Προεξοφλείται μία απόφαση από το εκλογοδικείο, που λέει ότι θα χάσουν τις έδρες τους οι βουλευτές που εκλέχτηκαν με το κόμμα αυτό, το οποίο θα θεωρηθεί πως είναι υποκινούμενο από τον καταδικασμένο Ηλία Κασιδιάρη.
Προσπερνώ το γεγονός ότι η ατελής και προβληματική νομοθέτηση στην προηγούμενη Βουλή περί του θέματος αυτού, έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση στο εκλογοδικείο. Πολλοί νομικοί (και κόμματα) επισήμαιναν τότε ότι η κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία θα αποδεικνυόταν αποτυχημένη, αλλά δεν εισακούστηκαν.
Και φτάνω στην ουσία τους παρόντος χρόνου:
Αν είναι να καθαιρεθούν από το εκλογοδικείο γιατί να μην παραιτηθούν από μόνοι τους νωρίτερα από την έκδοση της απόφασης; Σε αυτή την περίπτωση οι εκλογές στις τουλάχιστον περισσότερες περιφέρειες που εκλέχτηκαν, είναι μάλλον αναπόφευκτες. Και μιλάμε ίσως και για το ένα τέταρτο της χώρας, αν όχι για παραπάνω.
Υπάρχει κι ένα δεύτερο ερώτημα, που αφορά στο γεγονός ότι διίστανται οι απόψεις των συνταγματολόγων για το εάν με την αφαίρεση των εδρών από τους Σπαρτιάτες, αυτές θα πρέπει να μοιραστούν στα υπόλοιπα κόμματα ή θα πρέπει να γίνουν εκλογές στις συγκεκριμένες περιφέρειες.
Τι μπορεί να κρύβουν οι δυνητικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Ίσως πολλά, ίσως και σχεδόν τίποτα ως προς τις πολιτικές εξελίξεις.
Αλλά είναι ερωτήματα που δεν επιδέχονται εύκολων απαντήσεων. Τουλάχιστον όχι τόσο εύκολων, όπως αρχικά φαίνεται.
Αυτά προς το παρόν.
Προσδοκίες, χωρίς σίγουρο αποτέλεσμα
Παρακολουθώντας τα όσα έγιναν χθες με την επίσκεψη του Νίκου Ανδρουλάκη στον ΑΔΑΕ για το θέμα της παρακολούθησής του από τον ΕΥΠ, δεν είμαι βέβαιος ότι θα βγει, ακόμα και τώρα, κάποια άκρη.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το σηκώνει το θέμα φυσικά – και λογικά. Και μιλά για αποκαλύψεις που έρχονται.
Αλλά και πάλι: Αφενός πρέπει να αποφασίσει η Ολομέλεια της Αρχής αν και τι ενημέρωση θα παράσχει.
Αφετέρου, αν θυμάμαι καλά, τα αρχεία της παρακολούθησης εκείνης, πρέπει να έχουν διαγραφεί, όπως έλεγαν τότε στελέχη της ΕΥΠ.
Άρα, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι για το τι θα βγει από αυτή την ιστορία. Ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κανείς για τα όσα έγιναν.
Περιπτώσεις με ενδιαφέρον στον ΣΥΡΙΖΑ
Στον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν από σήμερα τις παρουσιάσεις των υποψηφίων για μία θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος.
Από την Κουμουνδούρου μαθαίνω ότι δίνουν ιδιαίτερη σημασία – προφανώς κατόπιν «σήματος» και του αρχηγού Στέφανου Κασσελάκη – σε μερικά πρόσωπα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πρόκειται για περιπτώσεις που εκτιμάται ότι θα δώσουν και αριθμητική (ψήφους δηλαδή) βοήθεια στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και θα διευρύνουν το ακροατήριο, ενισχύοντας το στίγμα της ανανέωσης και της επιστράτευσης κοινωνικών ομάδων που μέχρι τώρα είχαν μία… «απόσταση» από την πολιτική.
Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται σαφώς η Σοφία Μπεκατώρου, η γυναίκα που ξεκίνησε το mee-too στη χώρα.
Σίγουρα είναι επίσης ο Νάσος Παπαργυρόπουλος, που για ένα περίεργο λόγο έχει πέρασμα, που λέμε, στην κοινωνία.
Ο Δημήτρης Πανόπουλος μοιάζει με «εντελώς» αποκλειστικά επιλογή του Κασσελάκη, ενώ για τον ψυχίατρο Δημήτρη Παπαδημητριάδη μαθαίνω ότι τα πράγματα ξεκίνησαν με ζέση, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι αυτή παραμένει όπως ήταν αρχικά.
Εξαιρετική περίπτωση θεωρείται και ο Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος, ένας διακεκριμένος επιστήμονας (Διδάκτωρ Βιολογίας), μέλος του Σωματείου Ατόμων με Νευρομυϊκές παθήσεις, αλλά και ποιητής. Και γιος της πρώην βουλευτή Κατερίνας Παπακώστα, με μακρά διαδρομή στη ΝΔ, αργότερα μέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής της Νέας Ελληνικής Ορμής.
Σας είπα, έχουν ενδιαφέρον οι (κασσελακικές) διεργασίες με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχουν κι άλλες υποψηφιότητες που σηκώνουν συζήτηση – με τη θετική έννοια του όρου – αλλά θα έχουμε καιρό και γι’ αυτές.
Κάλχας - Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου