Υπάρχει εικόνα, συνοδός της οργής μου, του βουβού πόνου μου-σπονδής για την ανθρωποθυσία των Τεμπών. Αυτή είναι τα, συχνότερα άδεια, έδρανα στις συνεδριάσεις της Βουλής, τώρα αλλά και σε όλες τις εποχές.
Πρόκειται για το συνειδητό και όχι ενστικτώδες γέννημα εντός μου της αλληλουχίας των... τραγικών γεγονότων, από το φονικό πέπλο θανάτου στα Τέμπη, το μπάζωμα -ουσιαστικά αποδεικτικών- στοιχειών στις σιδηροδρομικές γραμμές-ωδές θανάτου, την παθητική, στα όρια της χυδαιότητας, όταν το διακύβευμα είναι η αποσαφήνιση - αποκάλυψη εγκληματικών αιτιών - παραλείψεων, στάση πολιτικών αξιωματούχων. Μόνο αμήχανη αν αποκαλέσω την ίδια στάση τους θα την απενοχοποιήσω.
Η όψη των αναρίθμητων άδειων θέσεων βουλευτών στέκει αναλλοίωτη ενώπιόν μου κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής αναζήτησης για τις συνθήκες - διόδους του εγκλήματος που διαπράχθηκε και του παράλληλου θρήνου της καρδιάς μου. Θαρρείς πως η λύπη μου είναι φουσκωμένο ποτάμι δακρύων και κηλίδων αίματος και, ενώ με κατατρέχουν ακόμη και προσωπικές ενοχές, αισθάνομαι λες κι εγώ ο ίδιος έδωσα την εντολή της κοινής πορείας των δύο αμαξοστοιχιών στην ίδια γραμμή…
Το κοινοβούλιο έπρεπε να πάλλεται από ερευνητικές θεωρήσεις βουλευτών κάθε πολιτικής απόχρωσης, από ουσιαστικές και όχι μικροκομματικές αναφορές στις θανατηφόρες συνθήκες, από τεκμηριωμένες προτάσεις αναβάθμισης των συνθηκών στις μετακινήσεις.
Ούτε στη διάρκεια της τωρινής αιματηρής συγκυρίας ούτε σε παλιότερες και σίγουρα -τι τραγικό, αλήθεια!- σε μελλοντικές εποχές ευσταθεί το πάγιο επιχείρημα πως είναι δικαιολογημένη η ομαδική απουσία βουλευτών, επειδή η έδρα - καταγωγή τους είναι από την περιφέρεια και όχι από την πρωτεύουσα. Οφειλαν να συμπράττουν! Η Βουλή έπρεπε να σφύζει από ενέργεια στις μέρες των Τεμπών και να μη θυμίζει μαυσωλείο…
Σπύρος Τσάμης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου