Η αυτοκριτική Τσίπρα...

Μία εβδομάδα μετά την εξ αποστάσεως παρέμβασή του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ανέτρεψε την ημερήσια διάταξη, με νέα παρέμβασή του, τούτη τη φορά διά ζώσης στο συνέδριο της «Καθημερινής» για τα 50χρονα της Μεταπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας προκάλεσε νέο σάλο. Και στο πολιτικό σύστημα και στο κόμμα του...

Αιτία η αυτοκριτική του για δύο μεγάλα θέματα που απασχόλησαν για καιρό τη δημόσια συζήτηση την περίοδο που στα πράγματα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διαχειριστήκαμε σωστά, είπε, το σκάνδαλο Novartis και το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα στο τηλεοπτικό πεδίο, ισχυρίστηκε. Οντως έγιναν χειρότερα. Και το πλήρωσε ο ίδιος και η κυβέρνησή του.

Το μπλοκ των ιδιοκτητών καναλιών ήταν στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τον Τσίπρα και σε συνεργασία με τη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη και με τη βοήθεια πρώην αριστερών (το φαινόμενο του γενιτσαρισμού γνώρισε μεγάλες δόξες και ακόμη υπάρχει), οργάνωσε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, η ισχύς του οποίου έχει μεν μειωθεί, δεν έχει όμως εξαφανιστεί. Οι συνιστώσες του ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει τον τρόμο που ένιωσαν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον Γενάρη του 2015. Και γι’ αυτό κατέστρωσαν το σχέδιο και το εφαρμόζουν με όλα τα μέσα «ποτέ πια στην κυβέρνηση η Αριστερά». Εμπνευστής ο Μάκης Βορίδης, εκτελεστής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνεργός άθελά της, η πολυδιασπασμένη Αριστερά.

Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Να μην πάει σε βιαστικές κινήσεις απέναντι σε αποφασισμένους αντιπάλους, να προσπαθήσει να διαρρήξει την ενότητά τους, δημιουργώντας τακτικού χαρακτήρα συμμαχίες, χωρίς βεβαίως να προχωρήσει σε ηττοπαθείς συμβιβασμούς, να μην επιστρατεύσει παράγοντες των μίντια με κακόφημο παρελθόν και σκοτεινές προθέσεις, να έχει επεξεργαστεί σε όλες τις λεπτομέρειες το νομικό πλαίσιο για να μην υποστεί την ήττα που υπέστη στη Δικαιοσύνη, η οποία είναι από παράδοση εχθρική απέναντι σε κάθε πρωτοβουλία που απειλεί τους αρμούς της εξουσίας. Με λίγα λόγια έπρεπε να βρει το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στις αρχές της και τις περιστάσεις. Καθόλου εύκολη υπόθεση. Αντιθέτως λειτούργησε, όπως και στο κεντρικό ζήτημα του μνημονίου, βολονταριστικά και ερασιτεχνικά. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα βασικό κεφάλαιο που συνοψιζόταν στη φράση «έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα κερδίσουμε». Δίκιο μπορεί να είχαν, ωστόσο υπερτίμησαν τη δύναμή τους, υποτίμησαν τους συσχετισμούς, αδιαφόρησαν για τα μηνύματα που έρχονταν από πολλές πλευρές και υποχρεώθηκαν να αναδιπλωθούν ατάκτως.

«Κάναμε λάθη και στο σκάνδαλο της Novartis» υποστήριξε ο πρώην πρωθυπουργός γιατί, όπως είπε, βάλαμε στο ίδιο τσουκάλι πολιτικούς που ήταν αθώοι και πολιτικούς που μπορεί να είχαν εμπλοκή. Δηλαδή τι θα μπορούσε να κάνει η εισαγγελέας Τουλουπάκη όταν με την έρευνά της έπεσε πάνω σε ονόματα πολιτικών; Να βάλει την υπόθεση στο αρχείο ή να τη στείλει, όπως και έπραξε, στη Βουλή για τα περαιτέρω. Αν έκανε το πρώτο θα ήταν ευάλωτη στην κατηγορία για συγκάλυψη. Εκανε το δεύτερο και το θεσμικά σωστό και κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε σκευωρία. Η κατηγορία περί σκευωρίας κατέπεσε με βρόντο, δεν έφτασε ποτέ στο Ειδικό Δικαστήριο, η κ. Τουλουπάκη αθωώθηκε πανηγυρικά, το σκάνδαλο είναι αδιευκρίνιστο, όπως αδιευκρίνιστες είναι και οι πηγές από τις οποίες προήλθαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που εντοπίστηκαν σε λογαριασμούς υψηλόβαθμων στελεχών του συναινετικού δικομματισμού.

Και εμείς τώρα πρέπει να πιστέψουμε, όπως θέλει η Νέα Δημοκρατία, ότι το σκάνδαλο στήθηκε και γιγαντώθηκε από μερικούς επίορκους γιατρούς και οι πολιτικοί προϊστάμενοι του χώρου της Υγείας δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα. Εχει εδραιωθεί η εντύπωση στις τάξεις των πολιτών ότι στην Ελλάδα η διαφθορά των πολιτικών σπανίως τιμωρείται, ενώ σε άλλες χώρες έχουμε διαφορετική αντιμετώπιση. Καταδικάστηκε ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας Κουρτς, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Σαρκοζί κυκλοφορεί με βραχιολάκι, οι εισαγγελείς και η αστυνομία της Πορτογαλίας μπούκαραν στο σπίτι και στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Κόστα. Εδώ όλα βαίνουν «καλώς», δηλαδή κακήν-κακώς.

Τάσος Παππάς

efsyn.gr