Την εποχή που τα αυτοκίνητα, οι «κούρσες» που λέγαμε, ήταν λιγότερα από τις οικογένειες της χώρας, ο κόσμος πήγαινε στην ταβέρνα για διασκέδαση ΚΑΙ με το τρένο. Η ταβέρνα τού Μπόκαρη, ένα από τα παλιά ισχυρά τοπόσημα της Κηφισιάς, ήταν συνδεδεμένη με την έννοια του... Ηλεκτρικού που ερχόταν από τον Πειραιά.
Στα βαγόνια των τρένων των ΗΣΑΠ υπήρχαν μικρές διαφημιστικές πινακίδες που έγραφαν ότι «Το τρένο πάει στου Μπόκαρη» ή, κατά μία άλλη εκδοχή της μνήμης μας, οι διαφημιστικές αναφορές, διακοσμημένες με ένα σκίτσο τρένου, ενημέρωναν με ερωταπάντηση: «Πού πάει το τρένο; Πάει στην ταβέρνα του Μπόκαρη» (Το «τρένο» πιθανόν γραφόταν στη διαφήμιση με «αι», όπως ίσχυε τότε: «τραίνο»...)
Βρισκόμαστε στην εποχή που τα ΜΜΜ ήταν κατασταστόλιστα με επιγραφές πολιτιστικής άνθισης του είδους «Απαγορεύεται το καπνίζειν», «το πτύειν» και «Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν». Σήμερα η ταβέρνα του Μπόκαρη, ένας από τους αγαπημένους προορισμούς διασκέδασης των παλαιότερων Αθηναίων, εξακολουθεί να υπάρχει ως χώρος.
Τη βρήκαμε με την είσοδό της ανέπαφη, με την επιγραφή «μισός αιώνας... γεύση ποιότητα... και για δεξιώσεις» (στο βάθος της πρώτης φωτογραφίας kai μεγεθυμένη στη δεύτερη), με τον κήπο της θαλερό. Μας είπαν, αλλά εμείς δεν την είδαμε, ή δεν την προσέξαμε, ότι στη μεγάλη αυλή υπάρχει και η παλιά ιππήλατη άμαξα με την οποία κυκλοφορούσε ο παππούς Μπόκαρης.
Η ταβέρνα είναι από τα σημεία που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν την Κηφισιά μαζί με τις, στεγνές πια, αμπολές (τα ρυάκια που πότιζαν τα περιβόλια και τα μποστάνια), την Μπομπονιέρα, τη Χλόη, τον Βάρσο, τα παλιά κτίρια προσωπικοτήτων της πολιτικής και του πολιτισμού, τη Βίλα Καζούλη, αλλά και τα ιστορικά ξενοδοχεία της, που είτε λειτουργούν είτε έχουν κλείσει: του Απέργη, το Σέσιλ, το Θεοξένια, το Πεντελικό, το Σεμίραμις και άλλα...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου