Υπάρχει στη ζωή – και στην πολιτική – ένα σημείο, στο οποίο ορίζεται το «ανεπίστρεπτο»...
Για παράδειγμα, σε μία κρίση: Μέχρι ενός σημείου μπορεί κάποιος να τη διαχειριστεί. Να την αντιμετωπίσει επιτυχώς και να αναστρέψει την κατάσταση, επαναφέροντας τα πράγματα στην αρχική τους θέση. Ή έστω να (δια)φύγει από αυτή την κρίση, χωρίς σοβαρές ζημιές.
Από ένα όριο και μετά όμως, προκύπτει το φαινόμενο της πλήρους αδυναμίας να την… μανιπουλάρει. Σαν αυτό που έλεγε ο Ανδρέας «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω»! Ό,τι και να κάνει, είτε δεν έχει αποτέλεσμα, είτε χειροτερεύει τα δεδομένα. Προκαλεί μεγαλύτερο κόστος.
-Ε, αυτό έχει πάθει η κυβέρνηση με τα Τέμπη.
Υποτίμησε την υπόθεση, καίτοι ήταν εξ αρχής ιδιαιτέρως σοβαρή.
Αγνόησε τα σημάδια για τις εδώ και καιρό επερχόμενες εξελίξεις.
Θεώρησε πως ό,τι και να γίνει, όσος θόρυβος και να προκληθεί, το θέμα αυτό δεν θα συγκινήσει την κοινή γνώμη.
Και τώρα τρέχει.
Και δείχνει αδύναμη ακόμα και να ερμηνεύσει τα όσα γίνονται – και τα οποία την εκθέτουν.
Η εξεταστική ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της κοινωνικής οργής.
Αλλά και ό,τι ακολούθησε, το μόνο που έδειξε ήταν μάλλον μία αμηχανία έως και αλαζονεία, παρά μία διάθεση να αναληφθούν ευθύνες και να φωτιστεί η υπόθεση.
Αν δεν αγνοούσε τα όσα λέγονταν και γράφονταν εδώ και σχεδόν δύο μήνες, ίσως να έδινε άλλο σήμα στους πολίτες. Πλέον, αν δεν αποφασίσει δραστική (και δραματική) αλλαγή πλεύσης – με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό – και επιμείνει στην ίδια γραμμή, θα εκτεθεί ακόμα περισσότερο.
Κι αν θέλετε μία εξήγηση για τις κακές δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών για την κυβέρνηση, ο τρόπος με τον οποίο επιμένει να αντιμετωπίζει την υπόθεση των Τεμπών είναι ίσως η πιο σοβαρή.
Τώρα προβλέπω ότι μόλις έρθει δικογραφία στη Βουλή που να «δείχνει» έστω και στο παραμικρό ευθύνη υπουργού ή υπουργών, θα συρθεί σε προανακριτική επιτροπή.
Κάλχας - Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου