Ο έρωτας παλιά...

...με σκορδαλιά, τηγανητά ψάρια και χασάπικη μαχαιρίτσα...

Ο έρωτας στην εμπορευματική εποχή του Αγίου Βαλεντίνου περνά από τα λουλούδια, τις σοκολάτες, τα λούτρινα. Δεν ήταν πάντα έτσι, δεν ήταν ξενικά... Τα παλιά χρόνια, των πατεράδων και των παππούδων μας, θα  μπορούσες να φλερτάρεις με ένα τραγούδι που μιλάει για... παντζάρια σκορδαλιά, τηγανιτά ψάρια και για ένα «χασαπάκι με τη μαχαιρίτσα».

Δυο δημοσιογράφοι, μεταφέρουν χθες, ημέρα των ερωτευμένων, το πώς εκφραζόταν ο έρωτας στην εποχή των μπαμπάδων τους. 

Ο ένας είναι ο Αργύρης Παγαρτάνης: «Και δε μου λες, μπαμπά, στις καντάδες που μου λες ότι κάνατε στις γειτονιές τι τραγούδια λέγατε; Γούναρη, Μαρούδα και τέτοια;» είχε ρωτήσει τον πατέρα του, Πειραιώτη, Χατζηκυριακιώτη, παλιό πολυταξιδεμένο καπετάνιο. «Κι αυτά, κι αυτά», του απάντησε, όμως υπήρχε και ένα «αλλά»...

-  Αλλά ξέρεις ποιο ήταν το σουξέ της γειτονιάς; Ένα που έλεγε ο Τούντας (φωτο) «100 δραχμές τη μέρα, παίρνω τζιβαέρι μου». Αυτό παίζαμε περισσότερο στα κορίτσια.

- Βρε μπαμπά, σοβαρά τώρα κάνατε καντάδα και τραγουδούσατε «θα μου τηγανίζεις ψάρια, με παντζάρια σκορδαλιά»; γέλασε ο Αργύρης.  

Και ο μπαμπάς Παγαρτάνης:

- Έτσι ήτανε ο έρωτας τότε στη γειτονιά μας. Τι θέλανε οι κοπέλες νομίζεις, αμάξια και λούσα; Ένα προκομένο παλικάρι θέλανε με καλό μεροκάματο, ένα γεμάτο τσουκάλι, ρετσινούλα και φιλιά το βράδυ. Απλή είναι η ζωή. Μ' αυτά είσαι ευτυχισμένος.

Ο άλλος δημοσιογράφος που διασώζει μια ανάμηση του μπαμπά του είναι ο Γιάννης Μπίλιος. Είχε ζητήσει από τον πατέρα του να του πει τι τραγουδούσαν στα κορίτσια εκείνα τα χρόνια και εκείνος θυμήθηκε τον στιχο:

«Μεσ' στη χασάπικη αγορά ένα χασαπάκι

Με την ελίτσα και τα φρίδια τα σμιχτά

Όταν με βλέπει και περνάω από μπροστά του

Τη μαχαιρίτσα του στο κούτσουρο χτυπά»

«Πώς  μπορούσε να γεννηθεί ένας έρωτας μέσ' στη χασάπικη αγορά;» ρώτησε ο Γιάννης. Και ο μπαμπάς: «Όπου συνυπάρχουν άρρεν και θήλυ, μπορεί να γεννηθεί ένας έρωτας»...

harddog-sport.blogspot.com