Δύο φορές έχει πανευρωπαϊκά καταδικαστεί η χώρα μας. Μία στις 12/12/1969, επί Χούντας, για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μία προχθές, επί Μητσοτάκη, για το Κράτος Δικαίου και την Ελευθερία του Τύπου.
Μπορεί ο Κυριάκος, αν θέλει, δίπλα στη φωτογραφία από την ομιλία του στο... Κογκρέσο, που έχει βάλει στο γραφείο του στο Μαξίμου, να βάλει και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.
Τέτοια «διάκριση» μετά από 55 χρόνια; Ποιος άλλος θα μπορούσε να τα καταφέρει;
*** Τότε η Ελλάδα για να μην γίνει ρεζίλι αποχώρησε οικειοθελώς από το Συμβούλιο της Ευρώπης, με τον δικτάτορα, Γεώργιο Παπαδόπουλο, να χαρακτηρίζει την Επιτροπή ως «συνωμοσία ομοφυλοφίλων και κομμουνιστών κατά των ελληνικών αξιών».
Τώρα, μισό αιώνα και κάτι μετά ο Μάκης Βορίδης (και από κοντά Ελίζα Βόζεμπεργκ, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου και Άκης Σκέρτσος που χαρακτήρισε ως «ανθέλληνες» τους Έλληνες βουλευτές που είπαν «ναι» στο ψήφισμα), στην προσπάθειά του να εξηγήσει την τεράστια και ηχηρή «σφαλιάρα» που έφαγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μας είπε πως οι ευρωβουλευτές «σχημάτισαν ένα μπλοκ για να χτυπήσουν τον πιο επιτυχημένο πρωθυπουργό, τον φωτεινό φάρο της Ευρώπης».
Όση αλήθεια είχε η δήλωση του δικτάτορα, τότε, άλλη τόση έχει και η αντίστοιχη του υπουργού Επικρατείας τώρα.
*** Τότε είχαν τα τανκς, τώρα έχουν τα ΜΜΕ. Πολλά «Γραφεία Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου», υπό τον μανδύα των ενημερωτικών – τάχα – sites δεν έγραψαν ούτε λέξη για το ψήφισμα – κόλαφος του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά έτρεξαν να βάλουν γρήγορα γρήγορα τη διαρροή που τους έστειλαν, με την οποία απαντούσε η κυβέρνηση στην απόφαση. Φυσικά και δεν ντρέπονται τα Μέσα αυτά να εξυπηρετούν τον Κυριάκο – και τους φίλους του εννοείται – αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν ντρέπονται ούτε οι χιλιάδες των αναγνωστών τους. Γι’ αυτό ζούμε αυτά που ζούμε…
*** Απαγόρευσαν τις απεργίες, απαγόρευσαν τις καταλήψεις, γενικώς βάζουν «χέρι» σε οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ζημιά. Το έργο είναι καλά σκηνοθετημένο, οι ηθοποιοί παίζουν τον ρόλο τους, ένα μεγάλο κοινό χειροκροτεί και για την ώρα η παράσταση φαίνεται – ελλείψει ισχυρής αντιπολίτευσης – ότι θα παίζεται για πολλά χρόνια ακόμα. Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς, που δεν θέλουμε να παρακολουθήσουμε υποχρεωτικά το έργο. Τρώμε τη μία φάπα μετά την άλλη, μόλις πάμε να σηκωθούμε από τις καρέκλες μας, αλλά πόσες, πια, να αντέξει ο σβέρκος μας;
*** Φοιτητές και μαθητές (και εκπαιδευτικοί) ξεχύθηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, φωνάζοντας «όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια». Μειοψηφία, που τους χαρακτηρίζουν στο Μαξίμου, δεν λες τις εικόνες που είδαμε χθες, ανεξάρτητα από τα κανάλια μιλούσαν για 15.000 κόσμου. Όσοι πήγαμε ξέρουμε ότι ο κόσμος ήταν αρκετά περισσότερος και στα χείλη όλων υπήρχε μόνο ένα όνομα. Κυριάκος Μητσοτάκης.
*** Αν πρέπει να μάθετε κάτι στα παιδιά και τα εγγόνια σας είναι να διεκδικούν. Να αμφισβητούν πρωτίστως και να διεκδικούν...
Η Ντάμα
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου