Καφέδες και αγρότες...

Eίναι να απορεί κανείς, τουλάχιστον όποιος έχει την ελάχιστη επαφή με αγρότες, πώς τα βγάζουν πέρα αυτοί οι άνθρωποι με τις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Ακούω στο χωριό αγροτοκτηνοτρόφους, με τρία παιδιά δε, να πληρώνουν κάτι υπέρογκα ποσά μόνο για το βάσανο της ΔΕΗ· απίστευτα ποσά για μικρούς παραγωγούς με μικρές κτηνοτροφικές μονάδες...

Θα πει βέβαια ο ορθολογιστής: «Για να εξακολουθούν να κάνουν αυτή τη δουλειά, κάτι θα ψωμίζονται από κρατικές επιδοτήσεις για τα ζωντανά τους, από [ισχνές] αποζημιώσεις». Δεν ξέρουν τι τους γίνεται [των ορθολογιστών· εννοείται των φιλελεύθερων αλλά και των αριστερών - όλοι στο ίδιο τσουβάλι είναι πια]. Το κράτος απουσιάζει εξωφρενικά στο να τους βοηθήσει ή «συμμετέχει» προσφέροντάς τους ψιχία, εννοείται πραγματικά ψιχία, από αυτά με τα οποία κορρένυνται στρουθία μόνο. Πρόκειται για αίσχος του κράτους.

Η αγροτιά είναι μια ανεπούλωτη πληγή για τις ελληνικές κυβερνήσεις αν και κάποτε υπήρξε η μόνη κινητήρια δύναμη για την εθνική οικονομία της χώρας. Η εκβιομηχάνιση και η τεχνολογία ώθησαν τις κυβερνήσεις σε άλλες μορφές παραγωγής, υποσιτιστικής, μεταπρατικής, αδιέξοδης, επειδή ακριβώς όφειλαν να ταυτιστούν με τις μονοκαλλιέργειες και τις επιταγές πολυεθνικών εταιρειών, πιστές στη φιλοσοφία του κεφαλαίου σε λίγους και εκλεκτούς για να διατηρηθεί η τάξη και η ιεραρχία στην εξουσία [τους]. Και να πεις ότι υστερούμε σε καρπούς και σε ποιότητα αυτών των καρπών! Αντιθέτως τα μικροκλίματα είναι τέτοια που παρέχουν στους καλλιεργητές αφειδώς σπάνια φρούτα και άλλα προϊόντα [σταφίδα, οίνον και έλαιον υψηλής ποιότητας, κρόκο, μαστίχα, ροδάκινα, γεώμηλα, μήλα, όσπρια και πολλά άλλα, όπως τα μανταρίνια, τα κάστανα και, εσχάτως, τα αβοκάντο Κρήτης, μοναδικής γεύσης].

Το μικροκλίμα και η ποιότητα ουδόλως ενδιαφέρουν τις ελληνικές κυβερνήσεις, μια και είναι ταγμένες και υπάκουες στις εντολές των πολυεθνικών και των εταιρειών εκείνων που καθορίζουν τη μαζική, υβριδική καθαρά, παραγωγή. Ουδέποτε υπήρξε εθνική αγροτική πολιτική· ό,τι καλό έχει συμβεί στην παραγωγή οφείλεται στην εργώδη προσπάθεια οξυδερκών μικροκαλλιεργητών που παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους - αλλά και αυτοί πόσο θα αντέξουν στον άγριο ευρωπαϊκό και διεθνή ανταγωνισμό;

Ολοι οι αγρότες, σε όλη την Ευρώπη, που διαδηλώνουν, γιατί νομίζουμε ότι το κάνουν; Για να διεκδικήσουν κέρδη; Οχι, ασφαλώς. Την αξιοπρέπειά τους θέλουν να περιφρουρήσουν, να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να έχουν μια ασφάλεια στη ζωή τους. Ολα αυτά μπορεί να φαίνονται ξένα προς όλους εμάς, τους αστείους αστούς, αλλά είναι μια πραγματικότητα η οποία αν δεν την αντιληφθούν έγκαιρα οι κυβερνήσεις θα μας οδηγήσει σε χημικές ατραπούς διατροφής, αν όχι λεωφόρους.

Είμαστε, το αντιλαμβανόμαστε ή όχι, εχθρικοί προς τους αγρότες, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά μέσα μας, αν και όλοι γνωρίζουμε ότι οι μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις από τον αγροτικό τομέα προέρχονται. Μήπως όμως φταίνε και οι ίδιοι οι αγρότες με την προτίμησή τους πρόσφατα σε αυτή την κυβέρνηση; Δεν ικανοποιεί το γεγονός ότι πετάνε πλέον στους υπουργούς καφέδες και γιαούρτια και δεν ξέρω τι άλλα... Εάν αυτό θεωρείται επαναστατικό ή ψυχοθεραπευτικό, ας το κάνουν πριν από όλα στον εαυτό τους - το αυτογιαούρτωμα είναι επαναστατική πράξη· αυτοσυνειδησία, αυτογνωσία.

Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr