Έχουν περάσει δεκαετίες από την εποχή που τα αγροτικά μπλόκα στις εθνικές οδούς, αυτές που διέθετε η χώρα κάποτε, πριν μετατραπούν σε ...«ιδιωτικές οδούς» των εθνικών εργολάβων, προκαλούσαν σοκ και δέος στις κυβερνήσεις. Όχι μόνο για τα κυκλοφοριακά και οικονομικά εμφράγματα που επέφεραν. Αλλά και γιατί ο αγροτικός κόσμος αποτελούσε αριθμητικά μια κρίσιμη εκλογικά κοινωνική ομάδα, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις.
Στα χρόνια που πέρασαν, βοηθούσης και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε., που μοίραζε μεν αρκετό χρήμα, αλλά όχι πάντα για καλό σκοπό, ο αγροτικός πληθυσμός μειώθηκε δραματικά και η αγροτική παραγωγή υπέστη μια -καταστροφική όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος- αναδιάρθρωση.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα ίσως αρκούν: Βιώνουμε την κρίση του ελαιόλαδου, με την εκτόξευση της τιμής του, αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε πόσα εκατομμύρια λιόδεντρα ξεριζώθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν με χρηματοδότηση της ΚΑΠ. Επίσης, το 2022, ζήσαμε την κρίση των σιτηρών, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, με τελικό αποτέλεσμα την απογείωση της τιμής του ψωμιού. Αλλά κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για τα χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και άλλες περιοχές των οποίων επιδοτήθηκε η εγκατάλειψη.
Ο αγροτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραματικά και το ίδιο ισχύει για τους αγρότες όλων των χωρών της Ε.Ε. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται ακριβώς με τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, που ενθάρρυναν τη συρρίκνωση της παραγωγής.
Τώρα, στην επισιτιστική κρίση που προκάλεσαν το Ουκρανικό και η πληθωριστική έκρηξη στο πεδίο των τροφίμων, η ηγεσία της Ε.Ε. και όλες οι κυβερνήσεις της ανακάλυψαν ότι πρέπει να θερίσουν τις θύελλες που έσπειραν. Αν και λιγότεροι από ποτέ, οι αγρότες της Ε.Ε. αντιλαμβάνονται τη δύναμη που έχουν. Και αντιμέτωποι με μια νέα απαίτηση προσαρμογής στη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», που απαιτεί συρρίκνωση της καλλιεργητικής δραστηριότητάς τους με αυξημένο κόστος παραγωγής, λένε στην Ε.Ε. και στις κυβερνήσεις: NO FARMERS, NO FOOD!
Είναι το πιο εύγλωττο και κυριολεκτικό σύνθημα από την εποχή της Γεωργικής Επανάστασης της ανθρώπινης προϊστορίας. Η πείνα και η εξασφάλιση τροφής κινούν τον κόσμο εδώ και χιλιετίες. Ο κοιμώμενος γίγαντας, η αγροτιά, θυμίζει τον ρόλο του στην πιο πιεστική ανθρώπινη ανάγκη. Και αναγκάζει την Ε.Ε. και τις 27 κυβερνήσεις σε πανικόβλητες και καθυστερημένες υποχωρήσεις και αναθεωρήσεις σχεδιασμών. Ας πρόσεχαν, θα μπορούσε να τους πει κανείς...
H Eφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου