Και στα δύσκολα η κυβέρνηση συνεχίζει να αρμενίζει πρίμα - και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού δεν υπάρχουν πολιτικά αντίβαρα ει μη μόνον κοινωνικές διαμαρτυρίες και αυτές αβέβαιης δυναμικής. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να καταλήξει...
Τις αγροτικές κινητοποιήσεις ή τις εκπαιδευτικές διαδηλώσεις κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων; Την ισότητα του γάμου, τη βία στα γήπεδα, τη βία έξω από τα γήπεδα, τα εξοπλιστικά, την επιχείρηση Aspides κοκ., ότι θέμα κι αν ανοίξει τα κόμματα της αντιπολίτευσης αναζητούν εναγωνίως σημεία διαφοροποίησης, αλλά εν τέλει αυτό που μένει είναι η συναίνεση στις βασικές κυβερνητικές επιλογές.
Πέραν των αναμνηστικών φωτογραφιών με τους αγρότες υπάρχει κάτι άλλο που έχει εντυπωθεί στην πολιτική ατζέντα; Οχι. Το ερώτημα είναι αν θα ζοριστεί ο κ. Μητσοτάκης τόσο πολύ ώστε να υιοθετήσει τα μέτρα Μακρόν και να κόψει στον επόμενο προϋπολογισμό (θα έχουν περάσει οι ευρωεκλογές) από αλλού. Εν τω μεταξύ, θα έχει περάσει αβρόχοις ποσί από όλα τα ρυάκια και τις θάλασσες, ενώ στα κόμματα της αντιπολίτευσης θα συνεχίζεται το ίδιο βιολί, με τη μόνιμη επωδό, γιατί δεν ακούγονται στην κοινωνία.
Εν συντομία, δεν ακούγονται γιατί δεν λένε τίποτε, αλλά αυτό θα ήταν αφοριστικό. Ολοι έχουν κάτι να πουν, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν φωνή. Το κακό με την αντιπολίτευση (χωρίς καμία διάθεση γενίκευσης) είναι ότι παρασύρθηκε από τις προσδοκίες που καλλιέργησε. Τρανές ενώ είναι μικρή (εάν μετρηθεί κάθε κόμμα ξεχωριστά) και δεν δείχνει να πιστεύει πως στο προσεχές πολιτικό ραντεβού θα πετύχει κάτι καλύτερο.
Οπως και αν κατευθυνθεί η διαμαρτυρία, δεν πάει πολιτικά πιο πέρα από το παιχνίδι εντυπώσεων στις πίσω σειρές. Μάχες στα μετόπισθεν, που αντιμετωπίζονται με υπεροψία από την κυβέρνηση. Ισως αυτό να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά της, η αλαζονεία που εκπέμπει.
Μπάμπης Αγρολάμπος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου