Λαλίστατος αποδεικνύεται ο πρωθυπουργός –τρομάρα του–, ιδίως όταν πρόκειται να υπερασπιστεί την «κορωνίδα της μεταρρυθμιστικής του πολιτικής»: τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά και, σε κάθε περίπτωση, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ηλίου φαεινότερον πως τον φοβίζει η δυναμική αντίσταση των φοιτητών και σύσσωμης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Σκέφτεται την κατραπακιά που του... τσαλάκωσε τον αυχένα κατά την επιχείρηση «πανεπιστημιακή αστυνομία» και τον πιάνει σύγκρυο. Γι’ αυτό πασχίζει ντε και καλά να συκοφαντήσει το φοιτητικό κίνημα και τις μορφές πάλης που επιλέγει.
Ορίστε τι δήλωσε την Παρασκευή: «Μια συνέλευση φοιτητών δεν μπορεί να νομιμοποιεί την κατάληψη που, από τη φύση της ως πράξη, είναι παράνομη. Γιατί μια εντός εισαγωγικών δημοκρατική διαδικασία, μια συνέλευση φοιτητών, δεν μπορεί να δικαιολογεί μια παράνομη πράξη. Είναι σαν να αποφασίζουμε δημοκρατικά δέκα άτομα να πάμε να ληστέψουμε το διπλανό μπακάλικο». Οταν διαθέτεις ξεκάθαρη σκέψη, χρησιμοποιείς παραστατικά παραδείγματα.
Υβρι θεώρησαν την ως άνω ρήση οι ηγήτορες της αντιπολίτευσης, κατηγορώντας τον ότι παρομοιάζει τους φοιτητές με ληστές και εν γένει παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου. Με την αξιοζήλευτη διορατικότητα η οποία τους χαρακτηρίζει, χάρηκαν τόσο που διέκριναν την οξυά κι έχασαν το πυκνό, συμπαγές ελατόδασος.
Καθότι ανέκαθεν η εξουσία αυταπατάται πως μονοπωλεί τη νομιμότητα, θέτοντας εκτός όποιον και ό,τι την αμφισβητεί. Το αξιοπρόσεκτο στην αποκαλυπτική εκμυστήρευση του «Μίστερ 41%» δεν έγκειται στο ότι ταυτίζει την κατάληψη με τη ληστρική κλοπή. Η φράση υπονοεί κατά βάθος πως θεωρεί τα κρατικά ΑΕΙ «διπλανό μπακάλικο» –μπακαλικάκι πά’ να πει–, ούτε καν μινιμάρκετ.
Σουπερμάρκετ και κας εντ κάρι είναι ασφαλώς τα γιαλαντζί Χάρβαρντ, Κολούμπια και οι λοιπές αλυσίδες που καταφθάνουν οσονούπω να τσεπώσουν τα ρέστα μας. Ομνύουν οι νεοφιλελεύθεροι παλαιάς και νεωτέρας κοπής στην αποκρατικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Η ιδέα των δημόσιων δωρεάν πανεπιστημίων διαπερνά το λοξό τους τσερβέλο ως εμμονή. Ισως γιατί προστατεύονται ακόμη από το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Επειδή, λοιπόν, δεν καταφέρνουν χρόνια και χρόνια να τα αλώσουν, τα μετατρέπουν οσημέραι σε παρανάλωμα. Εργαλεία τους, η υποχρηματοδότηση σε βαθμό ασφυξίας που στοχεύει στο οριστικό λουκέτο. Δεν πέτυχαν ώς τώρα τις επιδιώξεις τους, όχι τόσο διότι αναγκάζονται να κρατούν οιονεί τα προσχήματα, όσο εξαιτίας της αντίστασης της νεολαίας και πρωτίστως των φοιτητών.
Τρομοκρατούν, ως εκ τούτου, το φιλοθέαμον κοινό στους καναπέδες, εμφανίζοντάς τους ως ακραίες μειοψηφίες, συλλήβδην παράνομους, κουκουλοφόρους, μπαχαλάκηδες κ.ο.κ. Θα μπορούσα να δεχθώ πως αποτελεί μέρος της δουλειάς των κυβερνητικών αξιωματούχων να πιπιλίζουν το αφήγημα του Μαξίμου. Το να γλείφουν, όμως, τη χιλιοσαλιωμένη καραμέλα προβεβλημένοι ή αφανείς αστέρες του ηλεκτρονικού ιδίως Τύπου αποτελεί δεοντολογική εκτροπή στη σφαίρα της αηδίας.
Οφείλουν οι δημοσιογράφοι να στέκονται με παρρησία απέναντι στην εκάστοτε εξουσία. Οχι να συντάσσονται ασθμαίνοντας πίσω της, καθαρίζοντας τα λερωμένα της άπλυτα. Λυπήθηκα πρωινό παπαγάλο της ΕΡΤ που άφριζε κατακεραυνώνοντας τις καταλήψεις. Και την άλλοτε συντάκτρια της «Ε» που αξίωνε από ραδιοφώνου να καλέσουν οι πρυτανικές αρχές την αστυνομία να συλλάβει τους ταραξίες.
Η ίδια διατεινόταν επίσης πως δεν ανήκει στους εργαζόμενους των 700 ευρώ, ξεχνώντας ότι χρωστά τα όποια της προνόμια στους νικηφόρους αγώνες του κλάδου. Στις απεργίες, ναι, που για δεκαετίες λογίζονταν από το σύστημα παράνομες και καταχρηστικές...
Δημήτρης Νανούρης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου