Ποιοι; Πώς; Πότε;...

Τάσος Παππάς

Συνεχίζεται η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για να καταφέρουν να πάρουν τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Κάποιο κόμμα από τα δύο θα τερματίσει δεύτερο, εκτός αν κάνει την έκπληξη το ΚΚΕ. Δύσκολο, αλλά ας μην το αποκλείσουμε. Αν ρίξουμε μια ματιά στις δημοσκοπήσεις θα... δούμε ότι η απόσταση που χωρίζει τα τρία κόμματα δεν είναι μεγάλη.

Το ΚΚΕ εκμεταλλεύεται την εσωστρέφεια που ταλαιπωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ κι αν παραμείνει ελκυστικός προορισμός για τους ψηφοφόρους με αριστερές καταβολές που στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχουν απογοητευθεί, τότε θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για την τρίτη, γιατί όχι και για τη δεύτερη θέση. 

Ωστόσο για τα κόμματα που δηλώνουν ότι θέλουν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση (αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ έχει άλλη προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα), που είναι, όπως λένε κόμματα εξουσίας, έχει σημασία και το ποσοστό που θα πάρουν στην κάλπη των ευρωεκλογών. Κυρίως αυτό.

Είναι άλλο να είσαι δεύτερος με 18% και άλλο με 13%. Στην πρώτη περίπτωση κι αν η Νέα Δημοκρατία υποχωρήσει αρκετά, δικαιούσαι να ελπίζεις ότι μπορείς να ανατρέψεις τους συσχετισμούς εφόσον οι εθνικές εκλογές γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Θα έχεις τον χρόνο να καλύψεις τη διαφορά υπό την προϋπόθεση ότι θα σε «βοηθήσει» και η κυβέρνηση με τα λάθη της. 

Αν όμως στις ευρωεκλογές κινηθείς σε ρηχά νερά, δηλαδή σ’ ένα ποσοστό κοντά στο 14%, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Πώς θα πλασαριστείς με τέτοια επίδοση ως πειστική εναλλακτική κυβερνητική λύση; Θα περιμένεις ένα θαύμα; Γίνονται τέτοιου τύπου θαύματα στην πολιτική; Σπανίως. 

Οπως έλεγε ο Μπουρντιέ, «τα θαύματα είναι καταστάσεις κατά τις οποίες οι συνηθισμένοι νόμοι δεν λειτουργούν για λίγο». Για λίγο όμως. Ο αντίπαλος που θα αισθανθεί ότι απειλείται θα πάρει τα μέτρα του. Και αυτός ο αντίπαλος, η Δεξιά δηλαδή, έχει αποδείξει και στο μακρινό και στο κοντινό παρελθόν ότι δεν θα διστάσει να πάρει όλα τα μέτρα. Και αυτά που είναι εκτός των ορίων των νόμων και του Συντάγματος.

Υπάρχει διάθεση για συνεργασία στην περιοχή της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης; Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, μιλώντας στο περιφερειακό συνέδριο που διοργάνωσε το κόμμα του στη Λάρισα, σημείωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα βαθιά λαϊκό κόμμα και το μόνο ανεξάρτητο κυβερνητικό κόμμα στη χώρα. Αυτή είναι η δύναμή μας». Τι πάει να πει το μόνο ανεξάρτητο κυβερνητικό κόμμα; Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά είναι εξαρτημένα; Ποιοι τα ελέγχουν; Οικονομικά συμφέροντα; Σκοτεινοί κύκλοι; Με ποια επιδίωξη;

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχει μια αμφιλεγόμενη ρητορική. Αλλοτε ευρύχωρη και σκόπιμα ασαφή, άλλοτε πολύ στενή. Ο Νίκος Ανδρουλάκης στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καρφί», αφού ζήτησε από τους δημοκράτες πολίτες να κάνουν το ΠΑΣΟΚ ισχυρή δύναμη, πρόσθεσε ότι «το μείζον ζήτημα είναι να πραγματοποιήσουμε προγραμματικές συγκλίσεις σε σημαντικά κοινωνικά πεδία όπως η δημόσια υγεία και η παιδεία, η αντιμετώπιση της ακρίβειας και του ιδιωτικού χρέους, η δίκαιη πράσινη μετάβαση». 

Ενδιαφέρον. Διαβάζοντας τις θέσεις των τριών κομμάτων βρίσκεις αρκετά σημεία σύγκλισης στα παραπάνω πεδία. Λίγο παρακάτω όμως υπογράμμισε πως «ο στρατηγικός στόχος για μια Κεντροαριστερά με σοβαρές πιθανότητες να γίνει η αυριανή κυβέρνηση στη χώρα δεν υπηρετείται με συγκολλήσεις κομμάτων και συμφωνίες κορυφής». Οχι λοιπόν με συγκολλήσεις κομμάτων. Το προτείνει κανείς αυτό; Οχι.

Μέχρι τώρα. Ούτε με συμφωνίες κορυφής. Αλλά πώς; Από κάτω, είναι η κλασική απάντηση. Εκκωφαντικά αμήχανη και προδήλως προσχηματική. Για να ξεκινήσει κάτι από κάτω, πρέπει να τροφοδοτηθεί από πάνω.

Γιατί αν οι κάτω θέλουν και οι πάνω μπλοκάρουν, δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα. Μερικά ερωτήματα για τα τρία στελέχη (Τεμπονέρας, Χριστοδουλάκης, Αχτσιόγλου) τα οποία συμμετέχουν στη συζήτηση που θα γίνει αύριο στο θέατρο Αλφα (6 μ.μ.) υπό την αιγίδα της «Εφημερίδας των Συντακτών»...

efsyn.gr