Αχόρταγα πιράνχας κατασπαράζουν τις κάλπες...

Με μια πιρόγα φάνηκε στη ράδα/ η θεία όψη του ντελιβερά·/ πλημμύρισε τα στήθη μου λιακάδα/ στις αμασχάλες έβγαλα φτερά/ που ξάφνου θα ψηφίσω στην Ελλάδα.// Εδώ στη μακρινή τη Βραζιλία/ τις ώρες που αγριεύει ο ποταμός/ με κυριεύει η μελαγχολία/ με καταπίνει ο πικρός καημός/ που δεν μετέχω στην ψηφοφορία.// Στον Αμαζόνιο ήταν γραφτό να... ζήσω/ η αρμύρα το κορμί μου να σκεπάζει/ μα δεν γινόταν στην πατρίδα να ψηφίσω/ και θα με τρώει το κρυφό μαράζι/ ώσπου στις όχθες του τα κόκαλα ν’ αφήσω.// Τ’ άξιο γκοβέρνο απάντησε στον γρίφο/ βρίσκοντας λύση τόσο πρακτική/ την κόλλα σ’ έναν φάκελο θα γλείφω/ που θα ’ναι κάλπη επιστολική/ μ’ αντεπιστέλλουσα, τρόπος του λέγειν, ψήφο.// Κι έτσι στων τροπικών τη χαύνα πλήξη/ έφθασε ο κούριερ άνετος κι ωραίος/ αλλά το διαβατήριο είχε λήξει/ κι έμεινε ανεκπλήρωτο το χρέος·/ κι εγώ στης Γης τα πιο παρθένα μέρη/ απόμεινα με την... (επιστ)ολή στο χέρι.

Αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ στον εμβληματικό Βαγγέλη Λιάρο -τον Αλκη Αλκαίο, για όσους δεν κατάλαβαν- επειδή ασέλγησα στους στίχους του «Ερωτικού» του, για να παρωδήσω τον ένθεν κακείθεν τραγέλαφο της επιστολικής ψήφου. Δεν άντεξα όμως, με το συμπάθιο, ακούγοντας το αμίμητο επιχείρημα στελεχών της αντιπολίτευσης με πρωταγωνιστή τον ταλαίπωρο Βραζιλιάνο κούριερ που διασχίζει τις υδάτινες πραιρίες του Αμαζονίου προκειμένου να εντοπίσει τον ξεχασμένο Ρωμιό μετανάστη στα απώτατα βάθη του τροπικού ποταμού. Να του παραδώσει το δέμα με τα ψηφοδέλτια, να πιστοποιήσει την ταυτοπροσωπία, ως άλλος δικαστικός αντιπρόσωπος, να στήσει το παραβάν, να σφραγίσει και να μεταφέρει τον φάκελο στον πολιτισμό.

Γκαστρωμένος επιστρέφει ο σάκος στο Ρίο ντε Τζανέιρο, παραγεμισμένος με «κουκιά» προερχόμενα από συμπατριώτες μας ιεραπόστολους, χρυσοθήρες και τυχοδιώκτες παρδαλής κοπής. Αν διασωθεί από τις οδοντοστοιχίες των πιράνχας, που πριονίζουν την πιρόγα του μεταφορέα ή από τη μανία των έξαλλων καρναβαλιστών, οίτινες κυριαρχούν στη λατινοαμερικανική μεγαλούπολη, θα ταξιδέψει αεροπορικώς στην Αθήνα κι από κει οδικώς στο Φλαμπουρέσι Τρικάλων, στη Νέα Καρβάλη Καβάλας, στο Μουσταφούλι Αιτωλοακαρνανίας, στο Αμυγδαλοκεφάλι Χανίων και σε λοιπούς τόπους καταγωγής των νεόκοπων ψηφοφόρων ώσπου να προστεθεί στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα για να το αλλοιώσει εκ βάθρων.

Ορρωδούν οι μάγοι και οι σαλτιμπάγκοι του τσίρκου μπρος στους κυβερνητικούς επιτελείς που σκαρφίστηκαν παρόμοιο τέχνασμα με σκοπό να αβγατίσουν περαιτέρω τις νεοδημοκρατικές ψήφους. Ισως να χρειαστεί στο άμεσο μέλλον –ποτέ δεν ξέρεις! Το μέτρο πάντως δεν είναι κακό σαν ιδέα· στην εκτέλεση υστερεί. Νομιμοποιεί σε κάθε περίπτωση πάντως τους χαμένους κάθε εκλογικής αναμέτρησης να αποδίδουν την ήττα τους σε καλπονοθεία, όπως συμβαίνει στις εκατόν τόσες χώρες που ήδη εφαρμόζεται.

Ιδιαζόντως αχάριστες οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης, αρνούνται να δουν ότι το Μαξίμου τους παρέχει σωσίβιο σωτηρίας. Επικαλούμενες την... επιστολική αλλοίωση της λαϊκής ετυμηγορίας, θα αντιπαρέρχονται αβρόχοις ποσί την εσωκομματική γκρίνια και αμφισβήτηση που μοιραία ξεσπά έπειτα από μεγάλα στραπάτσα. Προσωπικά με ενθουσίασε η τροπολογία. Σκοπεύω την περίοδο των ευρωεκλογών να δραπετεύσω στο εξωτικό Απεράθου, να απολαύσω τα μπάνια μου στην άδεια Μουτσούνα Ιούνη μήνα, περιμένοντας τον ταχυμεταφορέα στεγνώνοντας, μην τυχόν βραχεί το ψηφοδέλτιο και το βγάλουν άκυρο. Βρήκα όμως κακό μπελά. Χτυπάω έκτοτε στην κοτρόνα την γκλάβα μου και δεν βρίσκω τι να ψηφίσω.

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr