Ενας αχταρμάς έγινε η συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάννης στα καθ’ ημάς, με την πρώτη δήλωση του καθηγητή (με την ιδιότητα όμως του βουλευτή) Α. Συρίγου, τη δεύτερη και όσες ακολούθησαν για το εάν είναι και πόσο παρωχημένη (σε ποσοστά). Τι ήθελε να πει ο κ. Συρίγος δεν είναι σαφές. Αλλά, ούτε το τι δεν ήθελε να πει έχει ξεκαθαριστεί, παρά τις προσπάθειες του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη να τον κάνει από βουλευτή της πλειοψηφίας, καθηγητή εκτός αμφιθεάτρου...
Ο κ. Συρίγος θα μπορούσε να εκφράσει τους προβληματισμούς του ως δάσκαλος, με τον προσήκοντα σεβασμό προς το ακροατήριό του. Ομως, από τις συνεχείς δηλώσεις του, τις διευκρινίσεις των δηλώσεών του και μετά με τις διευκρινίσεις των διευκρινίσεων, δεν φαίνεται να τον απασχολεί ο κόσμος που τον είδε ή αργότερα διάβασε όσα είπε. Και βέβαια είναι καθήκον της αντιπολίτευσης να αναδεικνύει τα κενά και τις αντιφάσεις της κυβέρνησης και των βουλευτών της. Ομως και σε αυτό το έργο οι θεατές δεν μπορεί να ενθουσιάστηκαν από την τριλογία του ΣΥΡΙΖΑ (προέδρου, κόμματος, Πολάκη) και όλα όσα ακολούθησαν από βουλευτές και λοιπά στελέχη.
Ακόμη και οι οξύτατοι χαρακτηρισμοί (και προσωπικοί...) στην προκειμένη περίπτωση δεν πιάνουν μία έναντι του όρου «Πατριωτική Αριστερά», που χρησιμοποίησε ο κ. Κασσελάκης. Γιατί άραγε; Υπάρχει μη πατριωτική Αριστερά ή μη πατριωτική Δεξιά;
Στην πρώτη του δήλωση για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό κ. Γεραπετρίτη, στις αρχές Δεκεμβρίου, ο κ. Κασσελάκης κάλεσε τη Ν.Δ. να μην αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν «εθνική εξαίρεση». Και ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε από τη μία άκρη στην άλλη, κοντά στη Λύση του κ. Βελόπουλου που μιλάει για «προδοσία» (Συρίγου) και «γραμμή της εθνικής μειοδοσίας» (της κυβέρνησης).
Με το... δεξί όπως φαίνεται μπήκε το 2024 στα «εθνικά» και τα «ποσοστά» της Λωζάννης.
Μπάμπης Αγρολάμπος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου