Τρέμουν μήπως συμβεί το άλλο...

Τάσος Παππάς

Ονέος δήμαρχος της Αθήνας Χάρης Δούκας δεν προέρχεται από τη συντηρητική παράταξη. Εκπληξη; Πρώτου μεγέθους. Δεν άρεσε καθόλου ούτε στους κυβερνητικούς παράγοντες, ούτε στα στελέχη της Δεξιάς, ούτε και σε ορισμένους δημοσιολόγους που λειτουργούν σαν ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής γραμμής στο... απογοητευμένο πλήθος. Και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία. 

Δεν μπορούν να κρατηθούν. Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου σε διάφορες περιοχές (Δήμος Αθήνας, Δήμος Θεσσαλονίκης, Περιφέρεια Θεσσαλίας, Δήμος Χαλανδρίου) χάλασαν την ειδυλλιακή εικόνα που είχαν φτιάξει. Παντού κυρίαρχοι (στο κράτος, στη Δικαιοσύνη, στα μέσα ενημέρωσης), με την αντιπολίτευση αναιμική, αλλά δεν κατάφεραν να κερδίσουν κρίσιμους δήμους και περιφέρειες. Αχώνευτο.

Εκαναν κριτική στον κ. Δούκα γιατί υπήρχαν παλαιστινιακές σημαίες στην εκδήλωση στην πλατεία Συντάγματος. Μπορεί να υποψιάζονται ότι το περιστατικό ήταν οργανωμένο από τον ίδιο τον δήμαρχο για να προκαλέσει. Τι θα ήθελαν να κάνει ο δήμαρχος; 

Να αποδοκίμαζε από το μικρόφωνο αυτούς που κρατούσαν τις σημαίες, να τους καλούσε να τις αποσύρουν και αν δεν πειθαρχούσαν να διέταζε τη δημοτική αστυνομία να τους οδηγήσει μακριά από την εκδήλωση. Αυτή, κατά τη γνώμη τους, θα ήταν η σωστή στάση. Μια στάση ουδετερότητας στην πολεμική σύρραξη στη Γάζα. Ναι, αλλά η κυβέρνησή μας δεν είναι ουδέτερη.

Από την πρώτη στιγμή πήρε θέση υπέρ του ακροδεξιού Νετανιάχου. Δεν έχει πει μία επικριτική λέξη για τις δολοφονικές πρακτικές των αμυντικών (χυδαίος ευφημισμός) δυνάμεων του Ισραήλ. Χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση τη Χαμάς, αλλά δεν διανοήθηκε να αποκαλέσει τρομοκρατικό το κράτος του Ισραήλ, αν και χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους. 

Ακούει χωρίς να σχολιάζει υπουργό του Ισραήλ να δηλώνει ότι δεν αποκλείεται το Ισραήλ να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα (υποτίθεται πως δεν έχει). Ακούει –και δεν αισθάνεται την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί– άλλον υπουργό να λέει ότι στη Γάζα δεν γίνεται να ζουν δύο εκατομμύρια Αραβες, μέχρι 200.000 είναι ανεκτό μέγεθος. Ακούει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ να μιλάει για μαζικό εκτοπισμό και να εύχεται να βρεθούν χώρες που θα δεχθούν να «φιλοξενήσουν» τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Ούτε μία λέξη από την κυβέρνησή μας. Τίποτα. 

Ξεστομίζει κάποιες γενικότητες για τους αμάχους σαν αυτές που λένε και άλλες δυτικές κυβερνήσεις και παρακολουθεί μαζί τους την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφαρμόζει το Ισραήλ, πολιτική που, όπως υποστηρίζουν πολλοί (ανάμεσά τους και Εβραίοι), «ιστορικά αποτελεί σκαλοπάτι προς τη γενοκτονία».

Αυτοί οι τύποι όμως δεν ενοχλήθηκαν καθόλου όταν με απόφαση του προέδρου της Βουλής φωταγωγήθηκε το κτίριο με τη σημαία του Ισραήλ. Προφανώς αυτή η σημαία είναι αποδεκτή. Προφανώς δεν θα έβγαζαν κιχ αν υπήρχαν σημαίες των ΗΠΑ. Φιλική χώρα είναι, βάσεις τους έχουμε εδώ και πολλά χρόνια, μαζί τους πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, προβλέψιμοι και δεδομένοι σύμμαχοι είμαστε, σε κάποιους μάλιστα αρέσει που μας λένε ότι είμαστε Πολιτεία των ΗΠΑ, οπότε καμία αντίρρηση.

Πρόσχημα ήταν αυτό με τις παλαιστινιακές σημαίες. Ο κίνδυνος για το καθεστώς που υπηρετούν είναι άλλος. Τρέμουν στην ιδέα μήπως το μοντέλο συνεργασίας που είχαμε σε δήμους και περιφέρειες μεταξύ κομμάτων της προοδευτικής αντιπολίτευσης επεκταθεί και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μήπως δηλαδή τα συγκεκριμένα κόμματα βαρεθούν να τσακώνονται, ακόμη και για ψύλλου πήδημα, και αρχίσουν να συζητάνε σοβαρά και συστηματικά για συνεργασία. Και τότε; 

Τρεχάτε, ποδαράκια μου! Επιβάλλεται λοιπόν να απαξιωθούν από την πρώτη στιγμή οι καινούργιοι δημοτικοί άρχοντες που δεν ανήκουν στην παράταξη, για να μην ανοίξει η όρεξη σε διάφορους και αρχίσουν να ονειρεύονται εξουσία και να μαγειρεύουν επικίνδυνες συνταγές που θα απειλήσουν τη μοναχοφαγία του κόμματος των ιδιοκτητών της χώρας και θα θέσουν εν αμφιβόλω τη δεσπόζουσα θέση του συστήματος Μητσοτάκη...

efsyn.gr