Αγώνας για την επιβίωση όλων...

Σήμερα θα μπορούσαμε να μη γράψουμε ούτε μια δική μας λέξη και να μη μεταφέρουμε ούτε μια δική τους - δεν χρειάζεται να μιλήσει ούτε το ρεπορτάζ ούτε οι αγρότες, όταν ένας άνθρωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο βουλευτής Θεσσαλίας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, εξηγεί δημόσια στο... Μαξίμου όχι απλώς τι κινητοποιεί τον αγροτικό κόσμο της χώρας, αλλά και σε τι λάθη έπεσε η κυβέρνηση πριν ο αρμόδιος υπουργός προσπέσει γονυπετής σχεδόν ζητώντας «διάλογο».

Αρκεί κανείς να ανατρέξει σε ρεπορτάζ της προηγούμενης χρονιάς -για το ελαιόλαδο που έγινε προϊόν πολυτελείας, για το καρπούζι που «απογειώθηκε», για τις πυρκαγιές και τον καύσωνα που έκαψαν την παραγωγή σε πολλά σημεία της χώρας- για να καταλάβει πως οι αγρότες επιχειρηματολογούσαν ηχηρά πολύ πριν φτάσουν να φωνάζουν στα μπλόκα.

Οχι μονάχα εξηγούσαν τα πώς και τα γιατί του αδιεξόδου στο οποίο οδηγούνται συστηματικά, αλλά έκρουαν και τον κώδωνα του κινδύνου για τους πολίτες του άστεως - εκείνους που σε μια χώρα εύφορη φτάνουν στο σημείο να αντιμετωπίζουν μια οιονεί επισιτιστική κρίση, αφού τα αγροτικά προϊόντα από το χωράφι στο ράφι φτάνουν να κοστίζουν χρυσάφι. Μιλούσαν οι αγρότες, διεκδικούσαν οι καταναλωτές, εξηγούσαν οι επιστήμονες, ωστόσο το Μαξίμου τούς... συνέδεε με Κάιρο.

Τώρα, αφού η προσφιλής συνταγή του κοινωνικού αυτοματισμού απέτυχε, η κυβέρνηση ακολουθεί συνταγή «Μαυρογιαλούρου», πετάει ψίχουλα στους αγρότες, με τη διπλή πρόθεση είτε κάποιοι από αυτούς να «τσιμπήσουν» και να μαζευτούν στα σπίτια τους είτε η επικοινωνιακή μηχανή να αξιοποιήσει τα ανακοινωθέντα και να επανενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Το Μαξίμου αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις του αγροτικού κόσμου σαν μπρα ντε φερ, κι αυτό -για να μιλήσουμε τη γλώσσα που κατανοούν οι σύμβουλοι του κ. Μητσοτάκη- είναι unfair, άδικο δηλαδή. Οχι μονάχα γιατί υποτιμά τους αγρότες, όχι μονάχα γιατί υπογραμμίζει την πολιτική επιλογή της υποβάθμισης του πρωτογενούς τομέα, όχι μονάχα γιατί υποκρύπτει βαθιά περιφρόνηση για τη δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε υγιεινά και προσιτά τρόφιμα, αλλά -και ίσως κυρίως- γιατί υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

Αν έπρεπε να συνοψίσουμε τον αγώνα των αγροτών σε όλη την Ευρώπη, θα διαλέγαμε μονάχα δύο λέξεις: διατροφική δικαιοσύνη. Η ελληνική κυβέρνηση στην αγωνία απαντά με αλαζονεία, στην πραγματική κρίση με επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά λησμονεί πως κανένα 41% δεν κρατάει για πάντα...

efsyn.gr