Τάσος Παππάς
Μπαίνοντας πριν από λίγο καιρό στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για δημοσιογραφική δουλειά εντόπισα αφίσες του Τσίπρα στην είσοδο. Το σχολίασα στους παρευρισκόμενους λέγοντας ότι τώρα υπάρχει άλλος πρόεδρος και δεν βλέπω πουθενά αφίσα του. Δεν το ήθελε ο ίδιος; Εχει άλλη αντίληψη; Μήπως... αισθάνεται προσωρινός; Δεν ήξεραν και δεν μου απάντησαν.
Θυμήθηκα το περιστατικό με αφορμή την καταγγελία (δεν είναι η σωστή λέξη αλλά τη χρησιμοποιώ για τη συνεννόηση) του ευρωβουλευτή και πρώην στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιου Κούλογλου. Σύμφωνα με τον ανεξάρτητο πλέον ευρωβουλευτή ο κ. Κασσελάκης έδωσε εντολή να αφαιρεθούν από παντού οι αφίσες του Τσίπρα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το διέψευσε με οργίλο ύφος και πλειοδοτώντας δήλωσε ότι όχι μόνο δεν θα κατεβούν οι αφίσες του Τσίπρα, αλλά θα μπουν κι άλλες ώστε να γεμίσουν τα γραφεία με τη φωτογραφία του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Τον ακολούθησαν και μερικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία κατηγόρησαν τον πρώην σύντροφό τους ότι από καιρό, δηλαδή και την περίοδο που ήταν ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετεί τα σχέδια των πολιτικών αντιπάλων του κόμματος.
Αλήθεια, έχει σημασία ποια πορτρέτα πολιτικών και διανοουμένων μπαίνουν σε περίοπτες θέσεις στα γραφεία των κομμάτων; Εχει και μάλιστα μεγάλη. Και ουσιαστική και συμβολική. Για παράδειγμα, στα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος υπάρχουν τα πορτρέτα του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν και λιγότερα του Χαρίλαου Φλωράκη. Αφού η επίσημη ιδεολογία του κόμματος είναι ο μαρξισμός-λενινισμός, έπρεπε οι ιδρυτές του να προβάλλονται και φωτογραφικά.
Από κοντά και ο επίτιμος πρόεδρος του κόμματος. Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν τα πορτρέτα του ιδρυτή του κόμματος και όσων πέρασαν από την κορυφή της ηγεσίας. Φυσικά και του σημερινού αρχηγού της. Δεν υπάρχουν, όπως μου λένε τακτικοί επισκέπτες, πορτρέτα του Φρίντμαν, του Χάγεκ, της Θάτσερ και των άλλων γκουρού του νεοφιλελευθερισμού. Τους υπηρετούν με συνέπεια αλλά δεν θέλουν να καρφώνονται.
Ανδρέας Παπανδρέου και ξερό ψωμί στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Λιγότερα σίγουρα των άλλων αρχηγών του κινήματος. Πριν από αρκετά χρόνια, για να γίνω συγκεκριμένος τη δεκαετία του ’70, τότε που το ΠΑΣΟΚ περνούσε την πολύ αριστερή και πολύ ριζοσπαστική φάση του, δημιουργήθηκε εσωκομματικό θέμα εξαιτίας της προτροπής του ΚΕ.ΜΕ.ΔΙΑ. (η δεξαμενή σκέψης του ΠΑΣΟΚ) να αναρτηθούν στα γραφεία του κόμματος φωτογραφίες του Αρη Βελουχιώτη. Υπήρχαν του Μαρξ και του Ενγκελς, αλλά είπαμε, τότε το ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι ήταν (και ήταν όντως) αριστερό κόμμα.
Οι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ που προέρχονταν από το Κέντρο (μερικοί ήταν αντικομμουνιστές) αντέδρασαν και ζήτησαν να αναρτηθούν για λόγους ιδεολογικής ισορροπίας και φωτογραφίες του Ελευθέριου Βενιζέλου.Εγινε ένας κακός χαμός, άλλες οργανώσεις, οι περισσότερες, έβαλαν μόνον τον Βελουχιώτη, λίγες μόνον τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κάποιες και τους δύο.
Ο πατριάρχης του εγχώριου αστισμού κόντρα στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, τον αιρετικό του ντόπιου κομμουνιστικού κινήματος. Ποιος νίκησε σε βάθος χρόνου; Αν κρίνουμε από την πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ικανοποιημένος θα δήλωνε, αν μπορούσε να μιλήσει, ο πολιτικός από την Κρήτη που φέρει τον τίτλο του εθνάρχη. Τον άλλο, τον μέχρι πριν από μερικά χρόνια αποσυνάγωγο του ΚΚΕ, τον τιμούσαν στο ΠΑΣΟΚ ως πρόσωπο αλλά ώς εκεί.
Πάντως και οι δύο παραχώρησαν τις θέσεις τους στις καρδιές των μελών και των οπαδών στον μεγάλο αντιφατικό, τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Ηταν ένας έρωτας χωρίς ημερομηνία λήξεως, με τη φλόγα του δυνατή, ακόμη και σε καιρούς χαλεπούς για τον ίδιο και το κόμμα του. Πάντως πιο σημαντικό θέμα από τις φωτογραφίες στα γραφεία των κομμάτων είναι να υπάρχουν κομματικά γραφεία και να λειτουργούν. Αυτό πρέπει να απασχολεί τις ηγεσίες...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου