Εθισμός στη βαρβαρότητα...

Τι μπορεί να συνδέει την πλατεία Συντάγματος, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με το μακελειό στη Γάζα και την εξώθηση στη λιμοκτονία του παλαιστινιακού πληθυσμού που συνωστίζεται σε όλο και πιο μικρές λωρίδες της Λωρίδας;

Τι συνδέει τη μουσική υποδοχή της νέας χρονιάς στην Αθήνα με τους εκκωφαντικούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε... νοσοκομεία, σχολεία, καταφύγια προσφύγων που έχουν κοστίσει πάνω από 22.000 νεκρούς αμάχους, εδώ και σχεδόν τρεις μήνες;

Εκ πρώτης όψεως, τα δυο αντίθετα «στιγμιότυπα» τα συνδέουν οι παλαιστινιακές σημαίες που κυμάτιζαν στο Σύνταγμα, υπό τους ήχους του Πορτοκάλογλου. Τα συνδέει η «παρεξήγηση» με το κοριτσάκι που βρέθηκε επί σκηνής, ολογέλαστο, στο πλευρό του νέου δημάρχου Αθήνας και του αποδόθηκε παλαιστινιακή ταυτότητα, προκαλώντας τα ρατσιστικά ανακλαστικά ακροδεξιών και κρυπτο-ακροδεξιών στρατιών στα σόσιαλ μίντια.

Τα συνδέουν τα αραβικά ακούσματα της Μαρίνας Σάττι που πέρασαν στο ρεπερτόριο μιας γιορτής, η οποία προετοιμάστηκε με πρόθεση να μην περάσει καμιά σκιά οδύνης για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη.

Αλλά τα συνδέει κυρίως το γεγονός ότι, σε πείσμα του «σιωπητήριου» που έχει επιβάλει η λεγόμενη διεθνής κοινότητα και τα συστημικά ΜΜΕ για τη σφαγή στη Γάζα, ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης μένει ανθεκτικό στην επιχείρηση εθισμού στη γενοκτονία, που συντελείται χωρίς καμιά κυβέρνηση του «πολιτισμένου κόσμου» να ψελλίζει μια φράση καταδίκης.

Είναι άραγε τυχαίο πως, παρότι καθημερινά μετράμε εκατοντάδες νέα θύματα, το θέμα «Γάζα» έχει υποβαθμιστεί σε ολιγόλεπτες αναφορές στο τέλος των δελτίων ειδήσεων; Είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που τα θύματά του έχουν προ πολλού ξεπεράσει τις 500.000, έχει γίνει φευγαλέα αναφορά ρουτίνας στην ειδησεογραφική ατζέντα;

Ποιος έχει συμφέρον στη νέκρωση των ανακλαστικών αλληλεγγύης και ανθρωπιάς μας; Ποιος έχει συμφέρον στον συστηματικό εθισμό μας στη βαρβαρότητα του πολέμου, αρκεί να διεξάγεται μερικά χιλιόμετρα μακριά μας;

Μπορούμε να απαριθμήσουμε πολλούς: από τις εταιρείες όπλων μέχρι τους μεγάλους πετρελαϊκούς ομίλους, που επενδύουν στην ένταση στη Μέση Ανατολή. Αλλά στη μακρά λίστα των συνενόχων, την κορυφαία θέση καταλαμβάνουν οι κυβερνήσεις της Δύσης. Η μόνη τους μέριμνα τις μέρες των γιορτών ήταν η τρομολαγνεία και τα αστυνομικά μέτρα κατά εικαζόμενων επιθέσεων από φιλοπαλαιστίνιους «τρομοκράτες». Η σφαγή στη Γάζα έγινε, εκτός από ειδησεογραφική ρουτίνα, και απειλή για την εορταστική ευωχία των Ευρωπαίων. Πολύ βολικό!...

efsyn.gr