Ο μεγάλος ανήφορος του ΣΥΡΙΖΑ...

Εχουν περάσει κάτι παραπάνω από δύο μήνες από την ημέρα που ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Μιλώντας με αριθμούς, στο διάστημα αυτό το κόμμα διασπάστηκε σημειώνοντας δύο μαζικές αποχωρήσεις στελεχών, η κοινοβουλευτική δύναμή του μειώθηκε κατά 11 βουλευτές, αποχώρησε περίπου το ένα τρίτο των μελών της Κεντρικής Επιτροπής και σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις παγιώνεται η υποχώρησή του στην τρίτη θέση, πίσω από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Την ίδια ώρα... η δημοσκοπική εικόνα του ίδιου του προέδρου του παραμένει εντυπωσιακά αρνητική, για ένα άτομο το οποίο μέχρι πριν από έξι μήνες δεν γνώριζε σχεδόν κανείς στην επικράτεια.

Το αφήγημα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημοσκοπική καθίζηση του κόμματος περιστρέφεται γύρω από τη λέξη «εσωστρέφεια». Με λίγα λόγια, ο εσωτερικός αναβρασμός και η αμφισβήτηση του νέου προέδρου από μερίδα στελεχών είναι οι αιτίες που ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει δυνάμεις και δεν μπορεί να ορθοποδήσει. Αναρωτιέται κανείς αν είναι αυτή μια συνθήκη τόσο ικανή ώστε να καταφέρει να υπερκεράσει το «νέο» και «άφθαρτο» που έφερε μαζί του ο Στέφανος Κασσελάκης αντάμα με τις υποσχέσεις τύπου «εγώ θα νικήσω τον Μητσοτάκη», κάνοντας συχνά-πυκνά επικλήσεις στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κατά κάποιον τρόπο είναι ο «φυσικός» του διάδοχος κι εκείνος που θα καταφέρει να ολοκληρώσει όσα δεν έκανε ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι επικλήσεις

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα τόσο για τον κ. Κασσελάκη όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η συνεχόμενη επίκληση στον Αλέξη Τσίπρα μπορεί να γίνει ταυτόχρονα «ευχή και κατάρα» για τον ίδιο και το κόμμα. Από τη μια είναι ευχή καθώς ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι για το μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας ήταν και παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του. Πολλοί είναι ακόμα εκείνοι που ονειρεύονται την επιστροφή του θεωρώντας ότι ο Στέφανος Κασσελάκης επιλέχθηκε για τη «βρόμικη» δουλειά, να καθαρίσει δηλαδή το κόμμα από τα λεγόμενα «βαρίδια», τους «υπονομευτές» και όσους «πριόνιζαν» την καρέκλα του πρώην πρωθυπουργού.

Την ίδια ώρα όμως αποτελεί και κατάρα, καθώς υπό τον Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάστηκε από το 2019 και μετά στις κάλπες, καταλήγοντας στις δύο συντριπτικές ήττες του 2023. Ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ορθά ανέλαβε την ευθύνη και παραιτήθηκε αφήνοντας τον χρόνο να λειτουργήσει υπέρ του. Το πρόβλημα είναι τι γίνεται με όσους έμειναν πίσω και οι οποίοι χρησιμοποιούν σαν φάρο ένα όνομα που ναι μεν έχει αντίκτυπο στον πυρήνα των οπαδών του κόμματος αλλά, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε καμία επιρροή στη μεγάλη εικόνα της κοινωνίας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την εις βάρος του συνθήκη προτάσσοντας το δικό του αφήγημα. Το εντυπωσιακό είναι πως οι έως τώρα προσπάθειές του έχουν φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Το ασαφές πολιτικό στίγμα με τα συνεχόμενα μπρος-πίσω (ομιλίες σε ΣΕΒ και Economist, οι δηλώσεις περί «παλιάς Ελλάδας» και «νοικοκύρηδων», η επίθεση στο «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που αποτέλεσε επίτευγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου η χώρα να βγει από τα μνημόνια, αλλά ακόμα και η ίδια η στάση του στα εσωκομματικά) δεν βοήθησε ιδιαίτερα το ηγετικό προφίλ του. Προφανώς όλα αυτά έχουν θετικό αντίκτυπο σε ένα κομματικό ακροατήριο, την ίδια ώρα όμως η κοινωνία -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν βρίσκει διόλου ελκυστική την παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο περίγυρος και τα στοιχεία

Ουκ ολίγες φορές ο Στέφανος Κασσελάκης έχει υποστηρίξει «δεν έχω κύκλο». Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιοι και αν τον συμβουλεύουν, ωστόσο υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα δεδομένα που δείχνουν μια ερασιτεχνική στάση απέναντι σε ένα τόσο σύνθετο θέμα όπως είναι η λειτουργία ενός κόμματος και η εικόνα του προς τα έξω.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την προσπάθεια που γίνεται τις τελευταίες μέρες από την Κουμουνδούρου να αναπτερώσει το ηθικό στο εσωτερικό μετά τη διάσπαση. Ενα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν τόσο από τον κ. Κασσελάκη όσο και από τον αναπληρωτή γραμματέα Γιώργο Βασιλειάδη στην Π.Γ. της Πέμπτης ήταν πως ο αντίκτυπος της διάσπασης είναι πολύ μικρός στα μέλη του κόμματος. Ειδικότερα πριν από λίγες μέρες ο κ. Κασσελάκης έκανε λόγο για 152 μέιλ που πήγαν στον isyriza με αιτήματα διαγραφής, την ώρα που τα μέιλ με νέες εγγραφές έφταναν τα 750. Από την πλευρά του ο κ. Βασιλειάδης διαβεβαίωνε άπαντες στην Π.Γ. ότι μετά βίας τα μέλη που έχουν αποχωρήσει ή θα αποχωρήσουν θα φτάσουν τα 3.000.

Τα στοιχεία ακούγονται λίγο προβληματικά. Δεν αναφερόμαστε στο προφανές, ότι στην εκλογή του Σεπτέμβρη περισσότερα από 50.000 μέλη καταψήφισαν τον Στέφανο Κασσελάκη, ή στη δημοσκοπική κατρακύλα ή ακόμα και στο γεγονός ότι σχεδόν καθημερινά έρχονται στα δημοσιογραφικά γραφεία ανακοινώσεις από όλη την Ελλάδα με παραιτήσεις και αποχωρήσεις. Από εκεί και πέρα όταν ακόμα και σήμερα λαμβάνουν ενημερώσεις από τον isyriza στελέχη που έχουν αποχωρήσει από το κόμμα, ενώ έτερα απλά μέλη δεν έχουν λάβει απάντηση από την πλατφόρμα στο αίτημα της διαγραφής τους (σχετικά στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση της «Εφ.Συν.»), τότε το αφήγημα κάπου χωλαίνει.

Την ίδια ώρα, δηλώσεις που γίνονται δημόσια και έρχονται σε αναντιστοιχία με το γενικότερο αφήγημα του κόμματος δημιουργούν επίσης σύγχυση και πρόβλημα. Χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα η κριτική του προέδρου της Κ.Ο., Σωκράτη Φάμελλου, στην Π.Γ. της Πέμπτης εις βάρος του Γιώργου Τσίπρα αναφορικά με τις «Πρέσπες του Αιγαίου» και το άρθρο του τελευταίου στην «Εφ.Συν.». Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και ο σκεπτικισμός αρκετών στελεχών που έχουν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος ενίοτε εκφράζεται και δημόσια με τη μορφή κριτικής τόσο προς το πρόσωπο του προέδρου όσο και προς στελέχη που τον περιβάλλουν.

Πολλοί λένε πως τα ζητήματα πολιτικού στίγματος, εσωτερικής λειτουργίας κ.λπ. θα συζητηθούν και θα λυθούν στο συνέδριο. Το ερώτημα πλέον είναι, παρά τις συνεχόμενες διαβεβαιώσεις του προέδρου, αν αυτό τελικά θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο και δεν πάρει αναβολή για μετά τις ευρωεκλογές.

Δημήτρης Τερζής

efsyn.gr