Τι ήταν ο Δεκέμβρης; Ενα ξέσπασμα; Μια εξέγερση; Ενα γενικευμένο μπάχαλο; Οι λέξεις και μόνο που θα επιλέξει να μιλήσει κανείς για τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και την έφεραν στο προσκήνιο της διεθνούς ειδησεογραφίας στο τέλος του 2008 δείχνουν πολιτική και... ιδεολογική τοποθέτηση, κατασκευάζουν την πραγματικότητα την οποία «διαβάζουν».
Καθαρά λοιπόν -παρά τους τόνους λάσπης που δεν έχουν σταματήσει να εκτοξεύονται μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια- για εμάς ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση και μάλιστα με αιτίες - η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα ήταν η θρυαλλίδα που έβγαλε στον δρόμο μια νέα γενιά μαθητών, αλλά και φοιτητές και εργαζόμενους κάθε ηλικίας που μόλις έμπαιναν στις μυλόπετρες της οικονομικής κρίσης.
Οσο κι αν οι συκοφάντες του επιμένουν να βλέπουν στον Δεκέμβρη ένα κρεσέντο βίας χωρίς αιτία, όλοι γνωρίζουμε καλά τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που πυροδότησαν την οργή του λαού. Ο Δεκέμβρης κατάφερε μέσα σε μονάχα λίγες εβδομάδες να θρυμματίσει κάθε βεβαιότητα, να διαρρήξει το πέπλο της «κανονικότητας» και να αποκαλύψει σαν αστραπή αυτά που έμελλε να ’ρθουν σε πολλά επίπεδα.
Οι νέοι άνθρωποι που πήραν το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική διαμαρτυρία με την εν ψυχρώ δολοφονία του συμμαθητή τους έμελλε να ζήσουν πολλαπλές δολοφονίες λίγο αργότερα. Μετά την πτώχευση της Ελλάδας και την υπαγωγή της στα μνημόνια που επέβαλαν οι δανειστές, τα παιδιά του Δεκέμβρη είδαν την ίδια τους τη χώρα να στραγγαλίζεται και το μέλλον τους να δολοφονείται.
Πολλά από αυτά συμμετείχαν στις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις των επόμενων χρόνων, άλλα πήραν τον δρόμο της μετανάστευσης, άλλα παρέμειναν εδώ να αγωνίζονται σε ένα ναρκοθετημένο τοπίο.
Πολλοί έσπευσαν να διεκτραγωδήσουν τη μοίρα αυτών των νέων ανθρώπων που τους αποκαλούν συχνά «χαμένη γενιά». Από την οικονομική κρίση στην ενεργειακή, από την πανδημία σε ένα περιβάλλον που δυναμιτίζεται από πολέμους και με την κλιματική κρίση να τους απειλεί ευθέως, οι νέοι άνθρωποι καλούνται να τα βγάλουν πέρα σε ένα ζοφερό τοπίο.
Ωστόσο, μόνο χαμένη γενιά δεν δικαιούται να τους χαρακτηρίσει κανείς. Γιατί ξέρουν όχι απλώς να επιβιώνουν, δείχνοντας πρωτοφανή ανθεκτικότητα και αντοχή, αλλά και να αγωνίζονται, να δημιουργούν και να συνθέτουν - ακόμα κι όταν όλα δείχνουν πως «όλα βαίνουν καλώς εναντίον τους»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου