Ο γάμος των ομοφύλων και η πραγματικότητα...

Στον χθεσινό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο ο γάμος των ομοφύλων είχε την τιμητική του. Και σε ό,τι αφορά τις προθέσεις της κυβέρνησης τα είχε όλα: από την πρόθεση, τάχα, του κ. Μητσοτάκη να επισπεύσει τις διαδικασίες εισαγωγής και ψήφισης του πολυαναμενόμενου νομοσχεδίου στη Βουλή ως και την επιχείρηση εκβιασμού των... διαφωνούντων βουλευτών της Ν.Δ. πως αν δεν ψηφίσουν το νομοσχέδιο δεν θα δουν υπουργοποίηση ούτε με το κιάλι.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι φανερό πως το μέγαρο Μαξίμου τεστάρει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, το ακροδεξιό τμήμα της Ν.Δ. και την κοινωνία. Αφήνει να διαρρεύσουν δηλαδή πληροφορίες με σκοπό να μετρήσει αντιδράσεις. Πρόκειται για μια γνωστή πρακτική την οποία στο παρελθόν έχουν εφαρμόσει και ηγεσίες άλλων κυβερνητικών κομμάτων. Μόνο που εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια προκλητική κατάσταση.

Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων δεν είναι ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Είναι ένα νομοσχέδιο που θα έρθει -αν έρθει- για να αποδώσει -καθυστερημένα- δημοκρατικά δικαιώματα και να αποκαταστήσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα για μια μερίδα πολιτών που λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού τη στερείται.

Οσοι διαφωνούν με το εν λόγω νομοσχέδιο -και κυρίως η ακροδεξιά της Ν.Δ. με ηγέτη τον κ. Σαμαρά- προτάσσουν το ζήτημα της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, την οποία απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. Και προτάσσουν την παραδοσιακή, τη λεγόμενη πυρηνική οικογένεια που τάχα κινδυνεύει. Ο συντηρητισμός τους και κυρίως ο ψηφοθηρικός λαϊκισμός τους δεν τους επιτρέπουν να δουν αυτά που πλέον έχουν συμβεί στην ελληνική κοινωνία και στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο.

Στις σημερινές σύγχρονες κοινωνίες εκτός της πυρηνικής οικογένειας υπάρχουν ακόμη: η μονογονεϊκή οικογένεια, η διευρυμένη οικογένεια, η οικογένεια χωρίς παιδιά, η θετή οικογένεια, η οικογένεια υπερηλίκων με παιδιά και η ομόφυλη οικογένεια. Οι τύποι αυτοί τροποποιούνται και αυξάνονται αν αλλάξουμε το κριτήριο με το οποίο διακρίνουμε μια οικογένεια.

Το ζήτημα των υιοθεσιών ή τεκνοθεσιών οι σύγχρονες κοινωνίες το αντιμετωπίζουν πάντα από τη σκοπιά του συμφέροντος του παιδιού και ουδέποτε από τη σκοπιά των ερωτικών συμπεριφορών των υποψήφιων γονιών. Επιπλέον, πολλές ομόφυλες οικογένειες έχουν παιδιά από το ένα ή και από τα δύο μέλη τους, τα οποία πρέπει να νομιμοποιηθούν ως μέλη της οικογένειας. Κατά συνέπεια ο νόμος για τον γάμο των ομοφύλων έρχεται να συγχρονίσει την κοινωνία με την πραγματικότητα. Οτιδήποτε άλλο είναι σκουριασμένος αναχρονισμός...

efsyn.gr