Ο Χρήστος Λέντζος άνοιξε το μαγαζί απέναντι από το Άλσος Παγκρατίου ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964, αλλά σύντομα έγινε... διάσημος για τον φραπέ του.
Ο ίδιος είχε δηλώσει πως πειραματιζόταν και έφτιαξε σχεδόν τυχαία την... τέλεια συνταγή.
Ο φραπές έγινε ανάρπαστος. Οι Παγκρατιώτες τον... τιμούσαν καθημερινά, ενώ προσέγγιζε κόσμο και από άλλες περιοχές, ειδικά τα σαββατοκύριακα.
Η καφετέρια έκλεισε το 2013 και η εξομολόγηση που έκανε τότε ο Χρήστος Λέντζος συγκινεί ακόμη. «Ολες αυτές τις μέρες που κάθομαι στο σπίτι νιώθω πολύ περίεργα. Δεν έχω διάθεση να βγω. Δε μου κάνει όρεξη να πάω βόλτα γιατί δεν θέλω να περάσω έξω από το μαγαζί και να το δω κλειστό μετά από σαράντα εννιά ολόκληρα χρόνια.
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα: περηφάνια για όσα έχω πετύχει, αλλά και θλίψη για το άδικο τέλος. Σήμερα είμαι 79 ετών, αλλά στο βάθος του μυαλού μου είναι μόνο ένα πράγμα: να ανοίξω ξανά την καφετέρια και να φτιάξω πάλι καφέ φραπέ για τους πελάτες και τους φίλους μου».
Όσο για το "μυστικό" του τέλειου φραπέ, ήταν η αφθονία σε καφέ και ζάχαρη και το χτύπημα σε μεγάλο γυάλινο και όχι πλαστικό μπλέντερ για αρκετή ώρα. Η χονδρική συσκευασία νεσκαφέ των 2,5 κιλών υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί στις καφετέριες σε 1.000 δόσεις καφέ. «Eγώ δεν βγάζω ούτε 400. Oι υπόλοιποι τσιγκουνεύονται τη δόση. Ετοιμάζω ένα γλυκό μείγμα και για τον μέτριο προσθέτω έξτρα καφέ από πάνω», είχε πει ο Χρήστος Λέντζος, λίγο καιρό προτού κλείσει το μαγαζί.
Η δοσολογία ήταν μια και κάτι κουταλιά της σούπας νέσκαφε και μια κούπα ζάχαρη. Όλοι οι καφέδες έβγαιναν γλυκοί από το μπλέντερ και ήταν οι μεγάλες δόσεις και το καλό χτύπημα που δημιουργούσαν αυτό το πλούσιο, πηχτό μείγμα. Για όσους ήθελαν μέτριο, ο Λέντζος προσέθετε μια κουταλιά καφέ από πάνω -γνωστό και ως «καπέλο»- για να μειώσει τη γλύκα. Σκέτος φραπέ δεν υπήρχε...
Reporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου