Τι δεν κατάλαβες;...

Εργαλειοποιούν τους μετανάστες για φθηνή εργασία...

Μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να «είδε το φως της» για ορισμένους και να αποφάσισε να «νομιμοποιήσει» με πολλούς αστερίσκους μια κατηγορία παράνομων μεταναστών προσφέροντας παράλληλα το ανάλογο αφήγημα αλλά ποτέ δεν είναι ακριβώς «αυτό που νομίζουμε».

Η... αγορά εργασίας ζητούσε εδώ και χρόνια φθηνή εργασία, κάτι που επιδεινώθηκε μετά το «τέλος» των lockdown λόγω covid.

Είτε ήταν ο κατασκευαστικός κλάδος, είτε τα ξενοδοχεία, είτε η εστίαση, είτε οι αγροτικές εργασίες οι ανάγκες ήταν πολλές τόσο σε ανειδίκευτο προσωπικό όσο και σε εξειδικευμένο προσωπικό.

Τις περισσότερες φορές ήταν εποχικό και απαιτούσε και προσφορά κατοικίας και για να μην υπερβάλουμε, συχνά ενός κρεβατιού χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ή και με καθόλου απαιτήσεις.

Χωρίς να αποκλείουμε τις εξαιρέσεις όσον αφορά τους επιχειρηματίες, συχνά οι απαιτήσεις της εργοδοσίας ήταν μεγάλες τόσο όσον αφορά τις ώρες εργασίες όσο και τις συνθήκες αλλά και το ύψος (προς τα κάτω) του μισθού/ημερομισθίου.

Τα αιτήματα από όλους τους κλάδους ήταν συνεχή και η πίεση των επιχειρηματιών επίσης συχνή προς τους πολιτικούς. Εξάλλου πολλοί εξ αυτών το τελευταίο διάστημα το δήλωναν στις συνεντεύξεις τους.

Ήταν και άλλοι που το ζήταγαν επισήμως από την κυβέρνηση όπως είναι η περίπτωση των κατασκευαστικών έργων στο Ελληνικό.

Το ζητούμενο –για να μην κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλά μας- ήταν όχι μόνον η εξεύρεση εργατών ή εργαζομένων αλλά η εξεύρεση φθηνού εργατικού δυναμικού. Φθηνού εργατικού δυναμικού σε αρκετές περιπτώσεις σε επίπεδο δουλείας.

Όταν ο Σαμαράς άνοιξε τα σύνορα

Ήταν ό,τι έγινε και στα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας με τη μόνη διαφορά που τότε η αναζήτηση έγινε στις όμορες χώρες και με εξειδίκευση σε κλάδους και κατασκευές. Είχε προλάβει από το ’91 και μετά να ανοίξει τα σύνορα με την Αλβανία ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε υπολογίζεται ότι πέρασαν τα σύνορα περίπου 1.500.000 πολίτες.

Στην περίπτωσή μας πλέον, μετά την απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, οι συνθήκες αλλάζουν. Η αναζήτηση γίνεται κυρίως σε μη ιδιαίτερα εξειδικευμένο προσωπικό, ο προσφερόμενος μισθός όσο πιο χαμηλός γίνεται και τα «ενδιαιτήματα» συχνά μακράν των στοιχειωδών ανθρώπινων συνθηκών. Το αφήγημα εδώ δεν είναι ανθρωπιστικοί λόγοι, αλλά πρακτικοί, οικονομικοί.

Εδώ υπάρχουν και άλλοι αστερίσκοι. Με την σύνδεση της παραμονής στη χώρα ο εργαζόμενος πλέον μετανάστης θα βρίσκεται στο έλεος του εργοδότη. Ήδη έχουμε κάνει το νεοφιλελεύθερο άλμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα συρρικνώνονται. Αν κινηθεί, αν διαμαρτυρηθεί για τις συνθήκες κινδυνεύει με λύση της εργασίας και απέλαση.

Αλλά αποδέκτες αυτής της απόφασης είναι και τα διάφορα κερδοσκοπικά κυκλώματα που υπάρχουν και εκμεταλλεύονται τις ανάγκες των ανθρώπων που ψάχνουν δουλειά.

Για πια εργασιακά δικαιώματα συζητάμε λοιπόν;

Εκτός και αν δεχθούμε πως υπάρχουν εργαζόμενοι πολλών κατηγοριών και ανθρώπινα δικαιώματα πολλών ταχυτήτων.

Η τροπολογία της κυβέρνησης είναι και ένα δώρο σε μια ευρύτερη εκλογική πελατεία του κυβερνώντος κόμματος, μιας εξυπηρέτηση που ρίχνει τους μισθούς, όχι μόνον των μεταναστών αλλά και των Ελλήνων πολιτών.

Γιατί ο βασικός κανόνας προσφοράς και ζήτησης ισχύει. Όσο περισσότεροι αναζητούν εργασία τόσο οι μισθοί πέφτουν…

Και τόσο οι επιχειρηματίες κερδίζουν περισσότερα.

Και να είστε βέβαιοι πως υπό αυτές τις πολιτικές συνθήκες ποτέ οι αυξήσεις δεν θα είναι αυτές που θέλετε και ποτέ δεν θα ισοσκελίσουν τον πληθωρισμό.

Και αν ζητάς αυξήσεις, βρίσκουν τρόπους να «εισάγουν» περισσότερους εργαζόμενους.

Όχι, δεν τα έχουμε με τους μετανάστες που ψάχνουν να βρουν μια καλύτερη τύχη. Η Ελλάδα και οι Έλληνες ξέρουν πολύ καλά τη μετανάστευση.

Με την εργαλειοποίηση των ανθρώπων έχουμε αντιρρήσεις.

Τι δεν κατάλαβες;...

Γιάννης Λοβέρδος

documentonews.gr