Βαρέθηκα ν’ ακούω και να διαβάζω όλες αυτές τις μέρες περισπούδαστες αναλύσεις ειδημόνων περί το ποδόσφαιρο και τις φυλές της κερκίδας με αντικείμενο τα εγκληματικά στοιχεία που παρεισφρέουν τάχα στους αθλητικούς χώρους για να επιτύχουν σκοτεινούς, αλλότριους σκοπούς. Με ασήμαντες εξαιρέσεις –ίσα ίσα να επιβεβαιωθεί ο κανόνας–, μετερχόμενοι ρηχότατα όσο και αστεία επιχειρήματα, πασχίζουν εν χορώ να απαλλάξουν τις ομάδες και πρωτίστως τους προέδρους από τις πασιφανείς, κραυγαλέες ευθύνες τους. «Η βία έχει αλλάξει πίστα στην εποχή μας», διατείνονται...
Οι σύγχρονοι χούλιγκαν πόρρω απέχουν από τους μπαχαλάκηδες προηγούμενων δεκαετιών. Επρόκειτο τότε για παιδιά διαλυμένων οικογενειών που αναζητούσαν διεξόδους στα γήπεδα ή τα ναρκωτικά, συχνά και στα δυο ταυτοχρόνως. Εκείνοι ταυτίζονταν με τις ομάδες από υπαρξιακή ανάγκη και μετατρέπονταν αυτοβούλως σε άβουλους στρατούς των εκάστοτε μεγαλοσχημόνων που λυμαίνονται το ποδόσφαιρο.
Ιδιαζόντως ειδεχθείς οι καιροί μας, ισχυρίζονται, ευνοούν την παρείσφρηση συμμοριών του κοινού ποινικού δικαίου στα γήπεδα, καθώς η μάζα των υγιών οπαδών παρέχει ιδανική κάλυψη στις έκνομες δραστηριότητές τους. Οι ως άνω συμμορίες, συνεχίζουν, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Δεν τους ενώνουν ταυτοτικοί δεσμοί με τους συλλόγους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Αλλάζουν «θύρα» κατά περίσταση, ενώ τα μέλη τους παραμένουν άγνωστα στους παράγοντες των ομάδων, γεγονός που τα καθιστά ανεξέλεγκτα και γι’ αυτό άκρως επικίνδυνα. Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, τουτέστιν άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Διότι δαιμονοποιώντας τους πρωταγωνιστές των αιματηρών επεισοδίων, δίνουν αναδρομικό και αμετάκλητο συγχωροχάρτι στους προέδρους που μπορούν να επιτελούν απρόσκοπτα εφεξής το θεάρεστο έργο τους. Δικαιολογούν επιπροσθέτως τη διαχρονική αβελτηρία των κυβερνήσεων, που, όποτε φτάνει ο κόμπος στο χτένι εξαγγέλλουν τα ίδια απαράλλαχτα μέτρα, ψηφίζοντας νόμους που ουδέποτε εφαρμόζονται. Ο Κυριάκος –του οποίου το επώνυμο παραλείπω, καθότι αμετάπειστα προληπτικός–, όπως άλλωστε όλοι οι προκάτοχοί του, δεν έχει το σθένος να τα βάλει με τους ισχυρούς προέδρους των ΠΑΕ, στα συμφέροντα των οποίων είναι ταγμένος, λόγω νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Αρκεί μια απλή απόφαση, που λιμνάζει στα χείλη της πλειονότητας των σκεπτόμενων και απελπισμένων πολιτών και όμως κανένας αγύρτης πολιτικός δεν τολμά να πάρει, φοβούμενος το πολιτικό κόστος.
Ας ρίξουν επιτέλους στη Β΄ Εθνική την ομάδα υπό τη σημαία της οποίας προκαλούνται τέρατα και σημεία με πολλή χημεία και, αν κάτι τέτοιο τούς πέφτει βαρύ, ας της αφαιρέσουν δέκα-δεκαπέντε βαθμούς, όσους τέλος πάντων θα στερήσουν τη συμμετοχή τους στο Τσάμπιονς Λιγκ και τις συναφείς διοργανώσεις την επόμενη χρονιά. Αν οι πρόεδροι χάσουν τον πακτωλό χρημάτων που εξασφαλίζει η ευρωπαϊκή πορεία, θα αναγκαστούν να κυνηγήσουν οι ίδιοι τους ταραξίες, αντί να τους εξιδανικεύουν, να τους χρηματοδοτούν και να τους κανακεύουν.
Και θα τους δείξουν «κόκκινη κάρτα», προτού προλάβουμε να πούμε κύμινο. Ποιος θα διανοηθεί, άραγε, τότε να βγει σε θανατηφόρες παγανιές; Ούτε κροτίδα δεν θα πέφτει στον αγωνιστικό και τον περιβάλλοντα χώρο των γηπέδων. Δεν θ’ ανάβει ούτε καπνογόνο. Ο Αλκης, ο Μιχάλης και τώρα ο νεαρός ΜΑΤατζής συνιστούν ντροπιαστικό απολογισμό για την κοινωνία μας. Σε δυο μήνες οι εξέδρες θ’ ανοίξουν ξανά για να μετρήσουμε τα επόμενα θύματα. Ελεος.
Δημήτρης Νανούρης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου