Το 1848 η Ευρώπη γνώρισε τεκτονικές δονήσεις και ανατροπές με τον επαναστατικό πυρετό να προκαλεί ταυτόχρονη ανάφλεξη στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Βουδαπέστη, και στη Φραγκφούρτη.
Ο όρος «Τρομερή χρονιά» χρησιμοποιήθηκε ξανά το 1968, καθώς μέσα σε λίγους μήνες ένα ντόμινο εξεγέρσεων από τις ΗΠΑ με την αντιπολεμική εξέγερση κατά της εμπλοκής στο Βιετνάμ, την εξέγερση του Μάη στη Γαλλία και την Ανοιξη της Πράγας έδωσε την αίσθηση του τέλους της μεταπολεμικής εποχής.
Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου η Δύση, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη κινούνται πλησίστιες προς την προεξοφλούμενη πρώτη «Τρομερή χρονιά» του 21ου αιώνα, το 2024.
Οι ΗΠΑ που βρίσκονται αντιμέτωπες με μια εμφυλιοπολεμική αντιπαράθεση βρίσκονται εκτός πάσης ορθολογικής πρόβλεψης.
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στον Τραμπ, αλλά δεν απαντούν στο ερώτημα αν η ομοβροντία δικαστικών διώξεων που έχει εξαπολυθεί εναντίον του Τραμπ θα του επιτρέψει να μετάσχει χωρίς προβλήματα στην προεκλογική εκστρατεία και σε περίπτωση νίκης να αναλάβει κανονικά τα καθήκοντά του.
Οι ευρωεκλογές της Ανοιξης έχουν πλέον ως διακύβευμα όχι το αν η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία θα είναι δεύτερη δύναμη, αλλά αν θα αναδειχθεί πρώτη.
Η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση δίνει ποσοστό 32% στους Χριστιανοδημοκράτες, 23% στην Εναλλακτική, ενώ τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι) συγκεντρώνουν συνολικά ποσοστό 32%.
Στη Γαλλία, ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν αναμένεται να αναδειχθεί σε πρώτη δύναμη και έτσι εύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Μακρόν και η κυβέρνηση μειοψηφίας της Μπορν θα ολοκληρώσουν κανονικά τη θητεία τους το 2027.
Στη Μέση Ανατολή τα όσα μεσολάβησαν από την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ μέχρι και σήμερα συνθέτουν μια δυναμική μετωπικής σύγκρουσης της Τεχεράνης με το Τελ Αβίβ με απρόβλεπτες παρενέργειες.
Στην Ουκρανία η Δύση είναι φανερό ότι προετοιμάζει το έδαφος επικοινωνιακά για την έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία χωρίς να είναι σαφές αν το ζητούμενο περιορίζεται στην κατάπαυση του πυρός ή αν στοχεύει σε μια συνολική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με τη Δύση.
Μπορούν οι ΗΠΑ με δεδομένα τα παραπάνω να δώσουν προτεραιότητα στην ανάσχεση της δυναμικής ανάδειξης της Κίνας σε κυρίαρχη παγκόσμια Δύναμή;
Από την ανατροπή του Σάχη στις αρχές του 1979 μέχρι και πρόσφατα η Σαουδική Αραβία και τα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου κατέγραφαν ως στρατηγική απειλή την επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μια τοποθέτηση που δημιουργούσε κοινό παρονομαστή ζωτικών συμφερόντων με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Ολες οι βεβαιότητες που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αποσαθρώνονται και αποδομούνται σε μια ανατροπή χωρίς προηγούμενο στη νεότερη Ιστορία.
Σήμερα το Τέλος της Ιστορίας, η Σύγκρουση των Πολιτισμών και η Ανοδος και η Πτώση των Μεγάλων Δυνάμεων δεν βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει ότι βρισκόμαστε στο τέλος της μακραίωνης κυριαρχίας της Δύσης με τις ΗΠΑ να δίνουν μια μάχη οπισθοφυλακής που στην πραγματικότητα είναι μια σκιαμαχία, καθώς ο νέος πολυπολικός κόσμος έχει ήδη αναδυθεί.
Γιώργος Καπόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου