Το στρατηγικό αδιέξοδο του Σαμαρά...

«Και τώρα τι; Ποια μπορεί να είναι η επόμενη κίνηση του Αντώνη Σαμαρά;» είναι τα ερωτήματα στο εσωτερικό της Ν.Δ. μετά την καταψήφιση από τον πρώην πρωθυπουργό της διάταξης για τη νομιμοποίηση των μεταναστών.

Το τελευταίο διάστημα ο Αντ. Σαμαράς έχει κάνει τέσσερις παρεμβάσεις. Η πρώτη στα... ελληνοτουρκικά, όπου κατηγορεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη για «διάλογο με τον πειρατή Ερντογάν», ενδοτισμό και εγκατάλειψη των πάγιων θέσεων της χώρας. Η δεύτερη στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, όπου έχει απορρίψει διαρρήδην το σχέδιο της κυβέρνησης για γάμο και τεκνοθεσία. 

Η τρίτη ήταν όταν υπέδειξε ότι πρέπει να υπάρξουν διορθωτικές παρεμβάσεις στο φορολογικό νομοσχέδιο, εκτιμώντας πως δεν απέδωσε η μάχη κατά της φοροδιαφυγής μέσα από τεκμαρτά εισοδήματα και τεκμαρτές δαπάνες. Η τέταρτη ήρθε με την πρόσφατη ρύθμιση, όπου η αντίθεση έφτασε στα άκρα και ανάγκασε την κυβέρνηση να βάλει ζήτημα κομματικής πειθαρχίας. Δεν εμφανίζει τις παρεμβάσεις του ως επιμέρους διαφωνίες σε τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά ενοποιεί τις κινήσεις του προσδίδοντάς τους ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο.

Στο Μεταναστευτικό δεν εστίασε τη διαφωνία του στη νομιμοποίηση 3.000 μεταναστών, αλλά στο ότι η διάταξη «μετατρέπει την Ελλάδα σε φάρο προσέλκυσης λαθρομεταναστών». «Οι μετανάστες δεν μπορεί να είναι η απάντηση στην έλλειψη εργατικών χεριών και στο δημογραφικό» αναφέρει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή του. Ο Αντ. Σαμαράς δηλώνει απερίφραστα ότι η Ν.Δ. πρέπει να κινηθεί σε δεξιά κατεύθυνση και -απαντώντας στις φιλελεύθερες φωνές, όπως της Ντόρας Μπακογιάννη-, τονίζει ότι «δεν υπάρχει Κεντροδεξιά δίχως Δεξιά». Σχηματικά, ο Αντ. Σαμαράς θεωρεί πως η Ν.Δ. θα πρέπει να εμφανιστεί ως η ελληνική εκδοχή της ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς που είναι σε άνοδο.

Μέχρι τώρα οι δεξιές θέσεις του Αντ. Σαμαρά λειτουργούσαν συμπληρωματικά στην «ψευδοφιλελεύθερη» πολιτική του πρωθυπουργού και συγκρατούσαν διαρροές ψηφοφόρων προς το άκρο δεξιό του πολιτικού φάσματος. Ωστόσο, οι διαφορετικές απόψεις, ακόμη και αντιθέσεις, μπορούν να συνυπάρχουν στο εσωτερικό των μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων -όπου η συγκολλητική ουσία είναι η νομή της εξουσίας-, μέχρι να φτάσουν στο όριο θραύσης. 

Τώρα οι δεξιές θέσεις του Αντ. Σαμαρά αναδεικνύουν το ρήγμα στο εσωτερικό της Ν.Δ., που, μετά την αθρόα προσέλευση πρώην σημιτικών, συστεγάζει δύο κόμματα σε συσκευασία ενός. Κι αυτό περιγράφει το στρατηγικό αδιέξοδο του πρώην πρωθυπουργού: Στη Ν.Δ. η κουλτούρα εξουσίας ωθεί στην ευθυγράμμιση με την κυβερνητική ηγεσία, ενώ ο ίδιος, με το βεβαρημένο παρελθόν, δεν μπορεί να αποχωρήσει και σίγουρα να ρίξει την κυβέρνηση. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν η Ν.Δ. δεν ήταν στην εξουσία, οπότε η αντιπαράθεση θα γινόταν με άλλους όρους...

Σπύρος Γκουτζάνης

ΑΥΓΗ