«Εχω ένα φίλο εκπληκτικό επιστήμονα και πανεπιστημιακό στη Γαλλία. Εφυγε μικρός για το Παρίσι, μόλις τελείωσε το σχολείο. Επιστρέφει μόνον τα καλοκαίρια και μιλάει για την Ελλάδα υπό το πρίσμα της φαντασιακής του κατασκευής που ανταποκρίνεται μόνο σε μια... εξαιρετικά ωραιοποιημένη -“καλοκαιρινή”- εκδοχή της χώρας λόγω της νοσταλγίας του -και καθόλου στην πραγματικότητα.
»Αλλοτε αυτό με συγκινεί και άλλοτε με θλίβει. Κι άλλοτε γελάω και γελάει κι εκείνος όταν του λέω ότι, ενώ τα γαλλικά του είναι υψηλοτάτου επιπέδου, μιλάει απλοϊκά ελληνικά με ευδιάκριτη την ιδιόλεκτο της ιδιαίτερης πατρίδας του. Εχει μείνει στην ημερομηνία της φυγής του». Κάπως πικρή, αλλά και απολύτως αληθινή η μικρή ιστορία που μου είχε μεταφέρει, κάποια χρόνια πριν, μια δική μου φίλη.
Τη θυμήθηκα αυτές τις ημέρες που άκουσα τον Στέφανο Κασσελάκη να λέει ότι το νέο που κομίζει είναι η «επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα, όταν ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό και τηρούσε τους νόμους». Για να διευκρινίσει μερικές ώρες αργότερα: «Εχω μιλήσει από την πρώτη στιγμή για τη νέα Ελλάδα και το Ελληνικό Ονειρο που οραματίζομαι. Ομως όχι. Δε θα αφήσω τους “νοικοκύρηδες” στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία. Την ώρα που Αριστερά είναι πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι του μόχθου και της ανθρωπιάς. Η Αριστερά του ήθους και της ευθύνης».
Η παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα μάλλον δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνον ίσως ως φαντασιακή κατασκευή ενός κυριολεκτικού νόστου ομογενών ή μεταφορικού πολύ ηλικιωμένων ανθρώπων ή εμμονής ακροδεξιών ανθρώπων. Και η Αριστερά που «σημαίνει ανεκτικότητα, συλλογικότητα, συμπερίληψη. Δικαιοσύνη παντού», αλλά και ήθος και ευθύνη, εντοπίζεται άμεσα, ουσιαστικά, αποτελεσματικά και έμπρακτα στο κείμενο αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ των 90 μελών του Τομέα Δικαιωμάτων - ανθρώπων και του μόχθου σε ό,τι έκαναν και της ανθρωπιάς. Αυτή είναι η Αριστερά και αυτή θα όφειλε να είναι και η νέα Ελλάδα...
Ναταλί Χατζηαντωνίου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου