Τα κυβερνητικά παιχνίδια με τις ευρωεκλογές...

Μία προηγμένη δημοκρατία πρωτίστως διασφαλίζει ένα σταθερό και εκ των προτέρων καθορισμένο πλαίσιο για την εκλογική διαδικασία. Ο συνταγματικά κατοχυρωμένος κανόνας για τις εθνικές εκλογές, ότι δηλαδή οποιεσδήποτε αλλαγές οφείλουν να εφαρμόζονται στις μεθεπόμενες εκλογές και όχι στις επόμενες, εκτός αν υπάρχει η συμφωνία των 2/3 της Βουλής, αυτό ακριβώς έχει προστατέψει: να μην προσαρμόζει η εκάστοτε πλειοψηφία τους κανόνες της εκλογικής διαδικασίας στα μέτρα της...

Φαίνεται όμως πως το θεσμικό πνεύμα αυτού του συνταγματικού κανόνα δεν εμπεδώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Ετσι, παραμένει ζητούμενο το προφανές: να γνωρίζουμε έγκαιρα τον τρόπο που θα επιλέξουμε τους εκπροσώπους μας.

Υπενθυμίζω ότι η ανάγκη αλλαγών στο εκλογικό σύστημα των Ευρωεκλογών ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Εκτοτε, είμαστε δέκτες διαρροών, φημών και σεναρίων, ενώ η κυβέρνηση διατηρεί ως επτασφράγιστο μυστικό ποιο θα είναι τελικά το εκλογικό σύστημα. Ωσάν η ενημέρωση των πολιτών για την άσκηση του κορυφαίου δημοκρατικού τους δικαιώματος να μη συνιστά υποχρέωση της κυβέρνησης αλλά ακόμη ένα πρωθυπουργικό προνόμιο.

Καλλιεργείται έτσι βάσιμα η υποψία, η οποία όσο περνάει ο χρόνος μετατρέπεται σε βεβαιότητα, πως η κυβέρνηση δεν φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών για να βελτιώσει την ελληνική εκπροσώπηση στις Βρυξέλλες ή να ενδυναμώσει τη δημοκρατία μας. Πλέον, καθείς μπορεί -δικαίως- να ισχυριστεί ότι το σχέδιο της κυβέρνησης είναι η βολική μικροκομματική προσαρμογή των κανόνων στα μέτρα της και ο αιφνιδιασμός των πολιτικών της αντιπάλων.

Βεβαίως, ευθύνη φέρει και η Ε.Ε. η οποία κωλυσιεργεί να εναρμονίσει τους κανόνες που διέπουν τις Ευρωεκλογές σε κάθε κράτος-μέλος. Ομως μέχρι πότε θα περιμένουμε από την Ε.Ε. να μας υποδεικνύει τι απαιτεί μία προηγμένη δημοκρατία και ένα σύγχρονο κράτος δικαίου; Τόσο δύσκολο είναι να οργανώσουμε έναν θεσμοθετημένο διακομματικό διάλογο, να δώσουμε ακόμη και την ευκαιρία στην ελληνική κοινή γνώμη να παρακολουθήσει μία συζήτηση και να καταλήξουμε σε ένα εκλογικό σύστημα με βάση την αρχή της πλειοψηφίας;

Στις 6-9 Ιουνίου οι 450 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, μεταξύ των οποίων και οι 10 εκατομμύρια Ελληνες πολίτες θα κληθούν να διαλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από το 2019, που έγιναν οι τελευταίες, ζούμε σε μία διαφορετική πραγματικότητα: έχει μεσολαβήσει μια πανδημία, ένας πόλεμος επί ευρωπαϊκού εδάφους, ενώ αυτές τις ημέρες γινόμαστε μάρτυρες της αιματηρής απαρχής μιας νέας σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Την ίδια στιγμή η επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης προμηνύει ότι το μέλλον της εργασίας, της οικονομίας, της ίδιας της κοινωνικής συμβίωσης θα είναι αγνώριστο. Κατά συνέπεια, το πώς τοποθετείται και ενεργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση σε αυτό το περιβάλλον γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας έχει τεράστια σημασία. Οι Ευρωεκλογές είναι η ευκαιρία μας να επηρεάσουμε το κοινό μας μέλλον, έχοντας πάντα ως σημαία μας τη δημοκρατία.

Ομως, δημοκρατία στην οποία οι κανόνες της εκλογικής διαδικασίας αλλάζουν λίγο πριν από το εναρκτήριο λάκτισμα, δημοκρατία στην οποία ο έχων την εξουσία γνωρίζει τους κανόνες και φροντίζει να καθυστερήσει τη δημοσιοποίησή τους για να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του, εγκλωβίζεται στοχευμένα στο στάδιο της «ατελούς» δημοκρατίας. Η κάθε είδους καθήλωση στο δημοκρατικό πεδίο δεν συνιστά απλή στασιμότητα αλλά οπισθοδρόμηση. Και η Ελλάδα δεν πρέπει, αλλά ούτε και έχει την πολυτέλεια να κάνει βήματα πίσω. Οχι πια.

Στέφανος Παραστατίδης (Βουλευτής Κιλκίς ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ.)

efsyn.gr