Για ποιο λάδι συζητάμε που οι τιμές του ίπτανται σαν μπαλόνια αέρος (κοπανιστού). Εδώ το νεράκι το απιονισμένο για σιδέρωμα, από 0,95 πέρσι, προχθές το πήρα 1,35. Βέβαια το λαδάκι είναι το κορυφαίο στη μεσογειακή μας δίαιτα, με μεγάλη ιστορία –και όχι μόνο ως είδος διατροφικό– γι’ αυτό είναι και βαρόμετρο στις… ανοδικές διακυμάνσεις του τιμάριθμου διατροφής. Παρά ταύτα, η κυβέρνηση, εισπράττοντας προφανώς, δεν... λέει, ούτε σ’ αυτό, το λαδάκι της… Αθηνάς, να ρίξει τον ΦΠΑ.
Από πάνω γίνονται και επιθετικοί. Οπως ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης. Που τα φορτώνει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ότι δεν κάνει ελέγχους. Ενώ με «ονόματα και αριθμούς» (και με ελλείψεις σε προσωπικό) κάνει και παρακάνει. Αυτοί (στην κυβέρνηση) το έχουν παρακάνει! Ακόμα και στη στενοχώρια βάζουνε ΦΠΑ οι ανεκδιήγητοι. Ε, κι ας τους ψήφισαν! Πρώτη φορά είναι που το εκλογικό σώμα (κι άσε την αποχή· μισοί μέσα, μισοί έξω) βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του. Τέλος πάντων…
Ανέτρεξα κι εγώ στην ιστορία του λαδιού· ατελείωτη, από το 4000 π.Χ., παράλια Μικράς Ασίας: διατροφικό - θεραπευτικό - καλλωπιστικό - φωτιστικό – … γλωσσολογικό: λάδωμα (εξαγορά) - λαδιά (απάτη) - βγήκε λάδι (την έβγαλε καθαρή) - θάλασσα λάδι (μπουνάτσα) - χύθηκε το λάδι μας μες στη μαγειριά μας (εμείς κι εμείς τα φάγαμε). Οι αθλητές στην αρχαιότητα αμείβονταν με λάδι διαφόρων χρήσεων. Ο μεγάλος ελαιώνας της Αθήνας, από Σαρωνικό μέχρι Κηφισιά, ήταν ο ένας από τους τέσσερις πυλώνες πλούτου που έκαναν την Αθήνα υπερδύναμη της εποχής· συν η δημοκρατία!
Κατά σειρά… προτεραιότητας: μεταλλεία αργύρου Λαυρεωτική, ελαιώνας Λεκανοπέδιο, σιτοβολώνας Θριάσιο, αμπελώνας Μεσόγεια· εκ του τελευταίου, το εξαίρετο λογοπαίγνιο/κουίζ του μεγάλου αθηναιογράφου Δημήτριου Καμπούρογλου (λάτρης του Υμηττού ομοίως!): Ερώτηση: Τι χωρίζει ο Υμηττός; Απάντηση: Το πνεύμα (Αθήνα) από το οινόπνευμα (Μεσόγεια). Να λέμε και κανένα εύθυμο πότε πότε στην... πανάκριβη θλίψη των ημερών…
Πέτρος Μανταίος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου