Όταν έπρεπε να φας πολλά ψωμιά...

...για να γίνεις δημοσιογράφος...

Πώς πέρασαν τα χρόνια, πώς διαβήκαν οι καιροί... Η μνήμη ξεθώριασε αλλά όχι και το χαρτί της εφημερίδας. Καταχωνιασμένη στην αποθήκη περίμενε αδιαμαρτύρητα 43 χρόνια για να έρθει κάποιος να της... ρίξει ξανά μια (τελευταία ίσως) ματιά. 

Στο εξώφυλλο είχε «χτυπημένα», όπως πάντα, με πηχυαίους τίτλους τα μεγάλα ονόματα: Μπάγεβιτς, Μαύρος, Άλστρομ. Τα μικρά και ασήμαντα (ακόμη) στριμώχνονταν στις εσωτερικές σελίδες.  

«Ένα καλό ποδοσφαιρικό 20λεπτο (46΄-66΄) ήταν αρκετό...» Έτσι ξεκινούσε η περιγραφή του αγώνα Αθηναϊκός - Απόλλων Καλυθιών 3-0 που έγινε στο γήπεδο-νταμάρι του Βύρωνα για την 3η αγωνιστική του Ερασιτεχνικού (τότε) Πρωταθλήματος.

Εκείνα τα χρόνια έπρεπε να φας πολλά ψωμιά για να γίνεις δημοσιογράφος (με ονοματεπώνυμο). Πρωτάρης ο συντάκτης, αδούλευτο ακόμη το χειρόγραφο. Και πολύ του ήταν που μπήκε η υπογραφή του κάτω από το άρθρο. 

Ήταν η πρώτη φορά όμως και ένιωσε σαν να κέρδισε τον κόσμο όλο. Στα επόμενα χρόνια γύρισε ως ρεπόρτερ όλο τον κόσμο και είδε το όνομά του αμέτρητες φορές τυπωμένο στο χαρτί. Ποτέ όμως δεν ξέχασε την αχνή υπογραφή κάτω από το σκάρτο δίστηλο, απ' όπου ξεκίνησαν όλα...

Υ.Γ Deja Vu! Με τον Κώστα Μαυρίδη, που 18χρονος τότε, έκανε όνομα (ως επιθετικός) στον Αθηναϊκό, έμελλε να συναντηθούμε λίγα χρόνια αργότερα, αυτός διεθνής λίμπερο πια κι εγώ ρεπόρτερ, στον Παναθηναϊκό...

Από το Facebook του Κώστα Χαλέμου