Μη σπάτε το θερμόμετρο...

Αυθόρμητες ερωτήσεις προς –απογοητευμένους ή αγανακτισμένους, ίσως και αποφασισμένους για την «τελική λύση»– συντρόφους της κυβερνώσας (;) Αριστεράς: 

Οι αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 καταδεικνύουν την ιδεολογική επικυριαρχία της Δεξιάς και την κατάρρευση της... ηγεμονικής επικράτησης των ιδεών της Αριστεράς;

Οι ήττες έχουν λάβει τα χαρακτηριστικά στρατηγικής ήττας της Αριστεράς, που σημαίνει αναντιστοιχία των πολιτικών που προτείνει με τις πραγματικές και ζέουσες ανάγκες της κοινωνίας, ή συγκυριακή πτώση που οφείλεται στην πολυγλωσσία, στον θολό οδικό χάρτη, στην αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού της και την απουσία οραματικής προοπτικής; 

Το άνοιγμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς προς συντηρητικότερες μάζες του πληθυσμού μετέθεσε δεξιότερα τον πολιτικό της λόγο, με αποτέλεσμα οι πολίτες να επιλέγουν το αυθεντικό αντί της απομίμησης ή το άνοιγμα έμεινε στα χαρτιά για να μην αλλοιωθεί η δομική και πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος, με αποτέλεσμα πολλοί να απομακρυνθούν και από απλοί ψηφοφόροι;

Η εσωκομματική αντιπολίτευση σταθερά τα τελευταία τουλάχιστον τέσσερα χρόνια διατείνεται ότι:

Tο κόμμα έχει γίνει αρχηγοκεντρικό, διολισθαίνει σε πιο συντηρητικές θέσεις χάριν της κυβερνησιμότητας, το άκριτο άνοιγμα σε νέα μέλη έχει φέρει στην επιφάνεια αλλοιώσεις προσδίδοντάς του πασοκογενή χαρακτήρα και οφείλουμε να επανιδρύσουμε τη δημοκρατική ανανεωτική Αριστερά με ριζοσπαστικό και σύγχρονο λόγο που να είναι αντίστοιχος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ομως εδώ ακριβώς ανακύπτουν κάποια νέα ερωτήματα:

Τα κείμενα και οι επεξεργασίες των πολιτικών διακηρύξεων, των επεξεργασμένων ανά τομέα θέσεων, του κυβερνητικού προγράμματος και του καταστατικού έχουν ληφθεί δημοκρατικά με αποφάσεις της κεντρικής επιτροπής, των πανελλαδικών συνδιασκέψεων και του συνεδρίου, κάποια ομόφωνα και κάποια με πολύ μεγάλη πλειοψηφία ή όχι;

Οι σύντροφοι που ηγούνται της εσωκομματικής αντιπολίτευσης γιατί δεν κατόρθωσαν να καταστήσουν πλειοψηφικές τις απόψεις τους ούτε στις εσωκομματικές διαδικασίες αλλά ούτε στην κοινωνία και μάλιστα οι περισσότεροι (προβεβλημένα στελέχη και πρώην υπουργοί) δεν εκλέχτηκαν καν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές;

Σε συνέχεια των πιο πάνω προκύπτει μια σειρά πρόσφατων ερωτημάτων που γεννήθηκαν με την ακραία δαιμονοποίηση Κασσελάκη μετά την απρόσμενη εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ:

Είναι ο νέος πρόεδρος ακραίος νεοφιλελεύθερος;

Είναι κάτι μεταξύ Τραμπ και Μπέπε Γκρίλο;

Είναι βαλτός από τους Αμερικανούς, τη CIA, τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, τους εξωγήινους (όπως βεβαίωσε ο πρώην πράκτορας της CIA Τζον Ραμίρεζ: «Οι εξωγήινοι είναι εδώ και το 2027 θα συμβεί κάτι πολύ μεγάλο») και μάλιστα το ξέρει και ο Τσίπρας;

Αν είναι κάτι από αυτά ή όλα αυτά μαζί, τότε, σύντροφοι, έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα, βαριά και ανίατη πάθηση. Εξού και ο πυρετός που δεν λέει να υποχωρήσει.

Ο Κασσελάκης είναι απλώς το θερμόμετρο.

Μη σπάτε το θερμόμετρο...

Ευθύμιος Γεωργόπουλος

documentonews.gr