Είναι σίγουρο πια –είναι σίγουρο εδώ και χρόνια, δηλαδή: οι νεκροί στην άσφαλτο δεν συγκινούν. Είναι μονάδες της στατιστικής: από τόσο μέχρι τόσο, σκοτώθηκαν τόσοι. Και ακούμε παθητικά τους αριθμούς για τους για πάντα χαμένους, ενώ βλέπουμε το δημογραφικό πρόβλημα από την πλευρά των (μη) γεννήσεων και όχι από τις μαζικές κάθε χρόνο... απώλειες ανθρώπων πολλοί από τους οποίους είναι νέοι.
Όπως, είναι εκείνοι που έφυγαν από τη ζωή τη νύχτα της Δευτέρας προς το ξημέρωμα της Τρίτης στη Συγγρού, σε διαφορετικές ώρες: ένας μοτοσικλετιστής και ένας οδηγός ΙΧ το οποίο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες έτρεχε σαν να ήταν η λεωφόρος πίστα ταχύτητας.
Σε αυτό το μακελειό, σε αυτόν τον δικό μας πόλεμο, σε αυτές τις οδηγικές δολοφονίες και αυτοκτονίες το Κράτος είναι εγκλωβισμένο, εδώ και χρόνια, στις αδυναμίες και στα «υπό-» του:υποστελέχωση,
υπολειτουργία, υποεκτίμηση των κινδύνων.
Είναι το ίδιο Κράτος που στους εντεινόμενους ρυθμούς δυστυχημάτων και ατυχημάτων απαντά με απειλές για αύξηση των προστίμων. Για τα οποία αδιαφορούν αυτοί που υποσυνείδητα θέλουν να σκοτωθούν και να σκοτώσουν, να σακατευτούν και να σακατέψουν. Δεν τους ενδιαφέρει αν, λόγου χάρη, τα 100 ευρώ θα γίνουν 100+ ευρώ. Θα είχαν την ίδια αυτοκτονική και δολοφονική συμπεριφορά ακόμα και αν τους απειλούσες με πρόστιμο αφανισμού.
Το μοναδικό αντίδοτο είναι ο ουσιαστικός έλεγχος. Είναι η βεβαιότητα όλων αυτών ότι υπάρχει ένας μηχανισμός που «κοιτάει» το δρόμο, ένα μπλόκο που μπορεί να τους σταματήσει, ένα δίκτυο από ραντάρ και κάμαρες που σίγουρα θα καταγράψει την παράβασή τους.
Και, πάνω από όλα, ουσιαστικό αντίδοτο είναι να ξέρουν πως η Τροχαία –αλλά και οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της αστυνομίας– έχει ανθρώπους που ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ να προλάβουν το κακό και να σώσουν κόσμο, δουλεύοντας με θέρμη για να αποτρέψουν τις αυτοχειρίες και τις δολοφονίες από τους δικούς μας ασυνείδητους τρομοκράτες, στον δικό μας ακήρυχτο πόλεμο.
Αυτά σε πρώτη φάση για άμεση απόδοση. Από εκεί και πέρα υπάρχουν η εμπέδωση της οδηγικής κουλτούρας, η εισαγωγή στα σχολεία μαθημάτων οδηγικής συμπεριφοράς, οι εκπομπές ενημέρωσης στο θέμα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, η αναφορά στον Τύπο –η κινητοποίηση γενικά για ενημέρωση. Για να φτιάξουμε καλύτερους και καλύτερες οδηγούς στις γενιές που έρχονται.
Πολλά ζητάμε, το ξέρουμε, αλλά κάτι επιβάλλεται να γίνει και άμεσα και σε βάθος χρόνου. Και κάποτε, επιτέλους, πρέπει να συγκινηθούμε με τόσο αίμα που πνίγει τη ζωή και απειλεί το μέλλον του τόπου και των νέων ανθρώπων...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου