ΟΚασσελάκης είναι νόμιμος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εκλεγμένος με μια διαδικασία στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Αυτό προφανώς θα πρέπει να το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όσοι και σήμερα υποτίθεται ότι φλερτάρουν με την ιδέα της αποχώρησης. Που θεσμικά δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί και πολιτικά οδηγεί σε μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αφυδατωμένο κόμμα, χωρίς την πολυχρωμία που του προσέδιδε πάντα ζωντάνια και δύναμη. Πράγμα που δεν μπορούν να αναιρέσουν οι γνωστές υπερβολές, συχνά στα όρια της αυτοκτονίας, που του στοίχισαν πολύ ακριβά...
Αυτό, όμως, δεν αφορά μόνο τους άλλους. Αφορά και τον ίδιο τον πρόεδρο, που από ένα σημείο και πέρα δεν μπορεί να επικαλείται για όσα λέει και κάνει τη «βάση» που τον εξέλεξε. Γιατί είναι πλέον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και ενός «ανήσυχου» κόμματος. Που δεν αποτελεί άθροισμα μηχανισμών και συμφερόντων ούτε κίνητρο για τα μέλη του είναι τα ρουσφέτια, οι κουμπαριές και η προσπέλαση στην όποια εξουσία. Κατά κανόνα τουλάχιστον. Είναι γυναίκες και άνδρες με ιδεολογικές αναφορές, αποσκευές ανιδιοτέλειας, άποψη, απαιτήσεις από την ηγεσία.
Ο ρόλος του δεν απαιτεί μόνο άνοιγμα στην κοινωνία, όπως σωστά υποστηρίζει και πράττει. Ένα θέμα είναι σε ποιους, πώς μιλάει, αλλά εξίσου ή και πιο σοβαρό είναι και τι λέει. Όταν, για παράδειγμα, επαναλαμβάνει ότι η δική του Αριστερά είναι πατριωτική, θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι έτσι αμφισβητεί τον πατριωτισμό που η Αριστερά έχει εξ απαλών ονύχων. Πολύ πριν γεννηθεί αυτός. Και τον έχει αποδείξει με αγώνες, κάποτε και με αίμα. Για να μην μιλήσουμε για τη συνεχή αναφορά του στην έπαρση της σημαίας, λες και υπάρχει αριστερός που να μην θεωρεί αυτονόητο τον σεβασμό στη σημαία.
Ανιστόρητη και η αναφορά του στα 37 δισ. Αν πιστεύει, όπως κάποιοι εκκωφαντικοί υποστηρικτές του, ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει συγγνώμη γιατί έσωσε τη χώρα, αναλαμβάνοντας το κόστος ακόμα και για δύσκολα μέτρα, ας ανοίξει τη συζήτηση. Οι αξιωματικές κρίσεις, όμως, που φορτώνουν το «μαξιλάρι» σε κάποιους εκ των υστέρων «εχθρούς» πολιτικό κεφάλαιο από τον ίδιο αφαιρούν. Σε μια στιγμή, μάλιστα, που η μετριοπάθεια και η σοβαρότητα είναι κυρίαρχη απαίτηση. Απ’ όλους...
Θανασης Καρτερος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου