Οι άριστοι με τα πριόνια...

Η σύμπτωση το έφερε να επιστρέψω στην Αθήνα έπειτα από μια βδομάδα σε μια πόλη που έχει πάρκο σε κάθε γειτονιά της και να ξυπνήσω τη Δευτέρα με πρώτη είδηση την εισβολή αποφασισμένων πριονοφόρων στα Εξάρχεια. 

Για ακόμα μια φορά οι «αρμόδιοι» συμπεριφέρθηκαν ως εισβολείς, σε μια... επιχείρηση με καταδρομικό χαρακτήρα και στηριγμένη στην ισχυρή και βίαιη παρουσία της αστυνομίας.

Το θέμα δεν είναι βεβαίως καινούργιο. Άλλωστε, ο απερχόμενος δήμαρχος έχει δείξει την εμμονή του στο πριόνισμα δέντρων σε ολόκληρη την πόλη. Ωστόσο, επιβεβαιώνει ότι η εκδικητικότητα των «αρίστων» απέναντι σε μια γειτονιά που τη θεωρούν ασύμβατη με την κοσμοαντίληψή τους δεν έχει όρια τελικά. Γιατί εδώ δεν μιλάμε μόνο για το κόψιμο μερικών δεκάδων δέντρων σε μια πόλη και μια γειτονιά όπου το πράσινο παραμένει είδος πολυτελείας. 

Πρόκειται για απόφαση που έχει συναντήσει την πάνδημη αντίδραση των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή και πλέον βρίσκεται σε αντίθεση και με την εκφρασμένη άποψη του πρόσφατα εκλεγμένου δημάρχου Αθηναίων, που θα αναλάβει επίσημα καθήκοντα από τις αρχές του επόμενου χρόνου. 

Ετσι κι αλλιώς, πρόκειται για μια υπόθεση όπου εμπλέκονται τόσο η δημοτική όσο και η κεντρική εξουσία, οι οποίες πάντως έχουν αμφότερες δείξει την εχθρότητά τους προς τους κατοίκους της περιοχής.

Εδώ ακριβώς φαίνεται η μεγάλη διαφορά των άλλοτε αποκαλούμενων «μενουμευρωπαίων» της αγίας οικογενείας μ’ αυτό που συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης που φημίζονται για την ποιότητα ζωής τους και οι οποίες υποτίθεται πως είναι το πρότυπό τους. 

Ο σεβασμός προς το περιβάλλον συνδυάζεται εκεί με τον σεβασμό προς τον πολίτη. Οι αποφάσεις δεν παίρνονται ούτε με κλομπ και ασπίδες ούτε με πριόνια. Κυρίως δεν παίρνονται ερήμην ή εναντίον της θέλησης των περίοικων. Προϋποθέτουν τον διάλογο και τη συνεργασία μαζί τους για αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά την καθημερινότητά τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι Αρχές αλλά και η ανάδοχος εταιρεία έχουν αγνοήσει και τη θέληση των πολιτών, και τις απόψεις ειδικών, που έχουν προτείνει άλλες βιώσιμες λύσεις, και ενώ είναι γνωστό ότι ένας σταθμός σε ένα πυκνοκατοικημένο σημείο της πόλης αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων. Αλλά αυτό είναι, όπως αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά, αδιάφορο για τους άριστους με τα πριόνια...

Κώστας Αργυρός

ΑΥΓΗ