«Από ώρα σε ώρα»...

«Από ώρα σε ώρα», «από μέρα σε μέρα». Αυτό λένε τα ρεπορτάζ που… πονάνε, που πονάνε πολύ, πάρα πολύ. Όχι βέβαια για την ανέχεια, που δεν βολοδέρνει πια στα σπίτια των συμπολιτών μας, αλλά έχει εγκατασταθεί, έχει κατσικωθεί σε αυτά. Και κατατρώει, καθημερινά και τα... τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας από ένα μηνιάτικο που δεν φτάνει ούτε για «ζήτω».

«Από ώρα σε ώρα», «από μέρα σε μέρα». Αυτό λένε εν χορώ τα ρεπορτάζ που, είπαμε… πονάνε, πονάνε πολύ, πάρα πολύ για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτά τραγουδάνε και οι «τηλεψύχραιμοι», οι «πάρε καλάθι στο σούπερ», οι «φθηνό είναι το ρεύμα και το νερό» παρέα, με πρίμο σεγόντο, τους «δηθενανησυχούντες» της μιντιακής Ιερουσαλήμ που στο ρεφραίν τραγουδούν: 

«δεν είναι και καλό πράγμα να κυβερνάει μόνος του ο Μητσοτάκης». Είναι βέβαια οι ίδιοι που επί χρόνια τάισαν ψέμα και γκώσανε σανό τον κόσμο – κυρίως τους πιο επιρρεπείς, τους πολιτικά αναλφάβητους, πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν η καταστροφή».

Ποιος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ; Μα, το «μόρφωμα» ντε, που λέει τελευταία και ο Μητσοτάκης. Και ο Άδωνις για να μην ξεχνάμε το ακροδεξιό εξαπτέρυγο που ενδύθηκε τον μανδύα του «φιλελεύθερου». Και δεν το λένε-υιοθετούν μόνο αυτοί. Δυστυχώς.

Δημοσκοπήσεις. «Τρίτος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ», λέει ο ένας. «Σύντομα τέταρτος», λέει ο άλλος. «Χουχουχού…», γελάκια στην τιβί. Χυδαιότητα, ανφέαρ με το κιλό. Δηλώσεις τριών ημερών, εκείνες που βολεύουν. Παίζουν, ξαναπαίζουν. Κόψε-ράψε, πες-πες κάτι θα μείνει. Και μια διάσπαση στον αέρα. Πολιτικός τζόγος. Στρατέγκο κανονικό. Τακτικισμοί. Σιωπή των πρωταγωνιστών. Διαβουλεύσεις. Διασκέψεις. Διαδίκτυο.

Και ο κόσμος;

Ξεχνάνε καμιά φορά στα κόμματα – σε όλα τα κόμματα – τον κόσμο. Τον απλό κόσμο. Που έχει απορίες. Που θυμώνει. Που καμιά φορά δεν προλαβαίνει τρέχοντας όλη μέρα για το μεροκάματο να μάθει. Ζητά όμως εξηγήσεις.

Όταν θα ολοκληρωθεί η επιχείρηση διαμοιρασμού των ιματίων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (γιατί περί αυτού πρόκειται) από αυτούς/ες που “δεν αντέχουν” εντός κόμματος (δικαίωμά τους), ελπίζω στο σχετικό κείμενο που θα δοθεί στη δημοσιότητα να υπάρχει και μια σαφής εξήγηση για το λόγο (ή τους λόγους) που επέλεξαν να υπάρξει τόσο μεγάλη χρονική καθυστέρηση στην απόφασή τους για να προβούν στη διάσπαση-αποχώρηση.

Να υπάρξει μια σαφέστατη εξήγηση γιατί επέλεξαν προς την κατεύθυνση της αποχώρησης να δαπανηθεί τόσος πολιτικός χρόνος και να ξοδευτεί τόσο πολιτικό κεφάλαιο – ενώ πολιτικοί αντίπαλοι και ΜΜΕ μέσα σε συνθήκες απόλυτου ζόφου για την κοινωνία, πάρταραν σε βάρος του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Κάθε κίνηση στην πολιτική είναι απολύτως σεβαστή, εάν παρατηρεί κανείς τα πράγματα είτε ψυχρά, είτε ψύχραιμα ή απλώς από απόσταση.

Εντούτοις, για να εμπνέει σεβασμό μια τόσο σοβαρή κίνηση σαν κι αυτή, εξηγήσεις δεν οφείλονται μόνο “στη βάση” που αποχωρεί και στηρίζει την κίνηση, αλλά και “στη βάση” που αφήνουν πίσω. Άλλωστε όπως και στην ζωή οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους – καμιά φορά και τους καλούς συντρόφους.

Και κάτι που ενδεχομένως φανεί, αλλά δεν είναι, σκληρό για το τέλος. Και δεν είναι σκληρό γιατί πιο σκληρή από τα εσωκομματικά παιχνιδίσματα-παιχνιδάκια θα είναι πάντα η πραγματικότητα με την οποία αναμετριέται καθημερινά ο παππούς σου, η γιαγιά σου, ο σύντροφός σου, η συντρόφισσά σου, τα παιδιά σου – μικρά ή μεγάλα – ο πατέρας σου, η μάνα σου, όλος ο κόσμος.

Την επόμενη φορά που θα σπεύσουν να ζητήσουν κάποιοι ακριβώς από αυτό τον κόσμο να πάει δυο Κυριακές, για να ψηφίσει για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο κόμμα, για να μην βιώσει την ίδια ταλαιπωρία μετά το αποτέλεσμα, να του δώσουν έτοιμο, σταυρωμένο το ψηφοδέλτιο.

Άλλωστε ο κόσμος… δεν ξέρει. Ξέρουν μόνο τα πεφωτισμένα στελέχη τι είναι καλό. Ή τι είναι κακό. Για τον κόσμο...

Γιώργος Τραπεζιώτης

koutipandoras.gr