Eχουν ασφαλώς δίκιο οι «κυβερνητικές πηγές» που αντέδρασαν στο κυριακάτικο άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στην «Καθημερινή», λέγοντας υποτιμητικά ότι «οι απόψεις του πρώην πρωθυπουργού είναι γνωστές και δεν έχουμε σχόλιο». Ομως δεν είναι σωστό ότι η παρέμβαση του κ. Σαμαρά δεν έχει κάτι καινούργιο.
Το ιδιαίτερο... στοιχείο που ξεχωρίζει αυτό το άρθρο είναι ότι παρουσιάστηκε ως κριτική εφ’ όλης της ύλης στην πολιτική Μητσοτάκη, ως ενιαία ακροδεξιά πλατφόρμα, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τα ελληνοτουρκικά, το φορολογικό νομοσχέδιο και τη νομοθετική ρύθμιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών (βλ. Γιάννης Μπασκάκης, «“Μπουρλότο” Σαμαρά σε Μητσοτάκη», «Εφ.Συν.» 27.11.2023, https://tinyurl.com/ylkh3urb).
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν αυτή η παρέμβαση Σαμαρά έχει τα στοιχεία που ο ίδιος περιγράφει, δηλαδή την ανάγκη να ανταποκριθεί η Ν.Δ. στο πολιτικό μήνυμα των καιρών και να κινηθεί «δεξιότερα», εφόσον, κατά τη γνώμη του, αυτή είναι η κατεύθυνση της κοινωνίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ο κ. Σαμαράς κάνει σήμερα το ίδιο λάθος με εκείνο που σημάδεψε την ανάδειξή του σε πρωθυπουργό το 2012. Θυμίζω ότι μέσα στην κορύφωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης ο κ. Σαμαράς διεκδίκησε και κατέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, υιοθετώντας και προβάλλοντας κατά την προεκλογική περίοδο όλα τα ρατσιστικά συνθήματα της Ακροδεξιάς, εξαγγέλλοντας ήδη από τον Μάρτιο του 2012 την «ανακατάληψη των ελληνικών πόλεων που έχουν καταληφθεί από λαθρομετανάστες» και υποσχόμενος ότι θα καταργήσει τον νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια.
Σαμαράς και Χ.Α.
Υποτίθεται ότι με τον τρόπο αυτόν θα ανακοπτόταν το διαφαινόμενο ρεύμα υποστήριξης της Χρυσής Αυγής, αλλά αυτή η επιλογή όχι μόνο δεν απέδωσε σαν ανασχετικό φράγμα στην άνοδο της Ακροδεξιάς, αλλά συνέτεινε στη νομιμοποίηση του ρατσιστικού και μισαλλόδοξου λόγου, ανοίγοντας τις πόρτες της Βουλής στη ναζιστική οργάνωση. Φυσικά αυτό δεν πείραξε καθόλου τον κ. Σαμαρά, εφόσον ο στόχος του ήταν να ξεχαστεί πίσω από τη «γενναία εθνική στάση» η μετατροπή του από «αντιμνημονιακό» σε «μνημονιακό» παράγοντα. Και βέβαια, όπως αποδείχτηκε πολύ αργότερα, από τις αρχές του 2013 υπήρξε μια άτυπη, αλλά σταθερή συνεργασία της ηγεσίας της Ν.Δ. με τη Χρυσή Αυγή, μέσω του γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου.
Ο κ. Σαμαράς καλύφθηκε βέβαια αργότερα πίσω από την άσκηση των διώξεων σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Μόνο που όπως πληροφορούμαστε κάθε τόσο από τις πρωτοβουλίες του δεν παύει να υποστηρίζει τα ίδια. Χαρακτηριστική η ανάρτησή του στο facebook και το twitter με μια αφίσα για τους νεκρούς των Ιμίων. Πρόκειται για την αφίσα που χρησιμοποιούσε εδώ και χρόνια η Χρυσή Αυγή σε όλα τα διαδικτυακά της μέσα, με το «Θ» της λέξης ΑΘΑΝΑΤΟΙ να είναι το περίφημο «στοχάδι», ο κέλτικος σταυρός (σταυρός μέσα σε κύκλο) που χρησιμοποιείται από τους νεοναζί σε όλο τον κόσμο ως ισοδύναμο με τη σβάστικα («Ο Σαμαράς με “κέλτικο” σταυρό», «Εφ.Συν.», 3.2.2020). Από τότε, παρά την υπόδειξή μας, ο κ. Σαμαράς διατηρεί τη χρυσαυγίτικη αφίσα στην ανάρτησή του.
Το ζήτημα πάντως δεν θα είχε σήμερα μεγάλη σημασία, αν όλα αυτά αφορούσαν ενέργειες μιας αντιπολιτευόμενης πολιτικής πτέρυγας (υπερσυντηρητικής ή και ακροδεξιάς) στο εσωτερικό του κόμματος της Δεξιάς, κάτι, λ.χ., σαν τη δράση της πολιτικής ομάδας Καρατζαφέρη στο εσωτερικό της Ν.Δ. επί Κώστα Καραμανλή μέχρι τις εκλογές του 2000. Ομως εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι άλλο. Η υπερσυντηρητική και ακροδεξιά ομάδα της Ν.Δ. είναι ήδη εγκαταστημένη στην κορυφή του κυβερνητικού μηχανισμού και δίνει τον δικό της τόνο σε όλα αυτά τα ζητήματα. Από τα ελληνοτουρκικά, για τα οποία συχνά ο κ. Γεωργιάδης επαναλαμβάνει τις θέσεις που πρόβαλλε όταν ήταν ηγετικό στέλεχος του ΛΑΟΣ, μέχρι το ζήτημα του γάμου των ομοφύλων, το οποίο έχει αναλάβει να καταγγείλει ο κ. Βορίδης.
Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης προτιμά να μην εμφανίζεται ο ίδιος. Η σημερινή στάση του απέναντι στις ακροδεξιές φωνές στα υψηλά κλιμάκια της κομματικής ηγεσίας θυμίζει πολύ την επιλογή του να αφήσει τον Αντώνη Σαμαρά να εκφωνήσει στη Βουλή τη βασική ομιλία της Ν.Δ. εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, την περίοδο που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οσο για το θολό τοπίο που αφήνει να δημιουργηθεί γύρω από το πότε και αν θα έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θυμίζει πολύ τη διαχείριση που επιφυλάσσει στα νομοσχέδια που συνοδεύουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και ακόμα δεν έχουν βρει τον δρόμο τους για τη Βουλή. Και όπως έχει αποδείξει η «Εφ.Συν.» στη στήλη «Τα καινούργια ρούχα του πρωθυπουργού», ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης συμφωνούσε και συνεργαζόταν με τα στελέχη του ΛΑΟΣ (Γεωργιάδη, Βορίδη, κ.ά.) πολύ προτού αποχωρήσουν από το κόμμα Καρατζαφέρη.
Η περίπτωση Τσακλόγλου
Υπάρχει και ένα επιχείρημα που συχνά προβάλλεται ως αντίλογος, δηλαδή ότι η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει διπλή διεύρυνση, με στελέχη που προέρχονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, επομένως εξισορροπείται η δράση των στελεχών της Ακροδεξιάς. Η απάντηση είναι ότι δυστυχώς αυτά τα «κεντρώα» στελέχη έχουν συγκλίνει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη εξαιτίας της σκληρά νεοφιλελεύθερης αντίληψης που συμμερίζονται μ’ αυτόν. Χαρακτηριστική η πρόσφατη περίπτωση του κ. Τσακλόγλου, πρώην συμβούλου του Γ. Παπανδρέου που μας θύμισε τις προάλλες ότι η «αγορά» θα δώσει την απάντηση στο ερώτημα πόσοι δικηγόροι θα γίνουν ντελιβεράδες. Δεν είναι κάτι που του ξέφυγε, μια απλή «γκάφα». Πρόκειται για μια βαθιά εδραιωμένη αντίληψη ότι όλα τα λύνει η αρρύθμιστη «αγορά», αρκεί να μειωθεί το κράτος και να καταργηθούν οι νόμοι που προστατεύουν την εργασία.
Αυτό που συμβαίνει, δηλαδή, είναι ότι η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ επιτρέπουν στη Ν.Δ. να δοκιμάσει να καλύψει τον χώρο μιας ελληνικής εκδοχής της «alt-right», χωρίς να φοβάται ότι θα εκτεθεί από τις κινήσεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Αθελά της, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινδυνεύει να έχει την ίδια τύχη με την κυβέρνηση Σαμαρά. Φυσικά όρος για κάτι τέτοιο είναι να ανασυγκροτηθεί και να αντιδράσει η Αριστερά εκείνη που δεν θέλγεται από τις ίδιες ή παρόμοιες ιδέες.
Δημήτρης Ψαρράς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου