Γιατί έκαναν πίσω στο ζήτημα των μεταναστών...

Όπως έγραψε και το topontiki.gr, μέσα στα τέσσερα «στραβοπατήματα» της κυβέρνησης... που έλαβαν χώρα μέσα σε λίγες ώρες ή μέρες, περιλαμβάνεται και ένα ζήτημα που κυριολεκτικά προκάλεσε… ταραχή στο κυβερνών κόμμα: οι πληροφορίες περί πρόθεση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει με κάποιον τρόπο περίπου 300.000 μετανάστες, προκειμένου να καλυφθούν μεγάλες ελλείψεις σε εργατικά χέρια σε κρίσιμους τομείς της οικονομικής ζωής της χώρας, όπως η γεωργία ή ο τουρισμός.

Πώς προέκυψε το ζήτημα; Με τις δηλώσεις δύο υπουργών, οι οποίοι έθεσαν το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων: αρχικά ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρης Αυγενάκης, επισήμανε ότι η χώρα χρειάζεται περίπου 180.000 εργάτες γης τον χρόνο, ότι οι διακρατικές συμφωνίες για τη μετάκληση εργαζομένων από το εξωτερικό είναι βραδυκίνητες και συμπλήρωσε ότι απευθύνθηκε στον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρη Καιρίδη, προκειμένου να εξεταστεί και μια «διαφορετική ιδέα, να δούμε και αυτούς οι οποίοι βρίσκονται παράνομα στη χώρα μας και […] για πάρα πολλά χρόνια ξέρουν τις ιδιαιτερότητες τις δυσκολίες εκτροφής αιγοπροβάτων στα βουνά ή σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες ή σε μεγάλες καλλιεργητικές μονάδες».

Από την πλευρά του, ο Δ. Καιρίδης σημείωσε ότι «φέτος έγινε το “έλα να δεις” με τους εργάτες γης, αφέθηκε μεγάλο μέρος της γεωργικής παραγωγής αμάζευτο και έχουμε πρόβλημα στις ελιές, στις φράουλες, σε μία σειρά από προϊόντα και βεβαίως και στον τουρισμό και στις κατασκευές. Τα μεγάλα έργα δεν μπορούν να προχωρήσουν, αν δεν βρούμε προσωπικό σε συγκεκριμένους κρίσιμους τομείς στους οποίους δεν έχει η ελληνική οικονομία». Μετά ήλθε και δημοσίευμα των Financial Times που ανέφερε ότι η κυβέρνηση μελετά τρόπους νομιμοποίησης παρατύπων μεταναστών που βρίσκονται σε χώρα, προκειμένου να βρεθούν τα απαραίτητα εργατικά χέρια που λείπουν και… έδεσε το γλυκό.

Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν σχεδόν ακαριαία: ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόθεση ελληνοποιήσεων, θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω αυτό. Μας απασχολεί η συνέχιση της φύλαξης των συνόρων μας, η συνέχιση της πολιτικής με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ανθρώπων αυτών», αν και συμπλήρωσε κι εκείνος ότι «υπάρχει μια πραγματικότητα της ανάγκης περισσότερων εργατικών χεριών. Η κυβέρνηση, λοιπόν, κάνει μια συνολική πολιτική γι’ αυτό, με για παράδειγμα τη δυνατότητα οι συνταξιούχοι οι οποίοι θέλουν να εργαστούν, να εργάζονται χωρίς να τους περικόπτεται το 30% της σύνταξής τους. Μια σειρά από πρωτοβουλίες, όπως το εργασιακό νομοσχέδιο που δίνει τη δυνατότητα χωρίς την παραβίαση των ανωτάτων ωρών εργασίας και κάποιων εργαζόμενων να μπορούν να εργάζονται νόμιμα και σε δεύτερο εργοδότη».

Φυσικά, τα παραπάνω δεν απαντούν στο ερώτημα τι θα γίνει με τα περίπου 180.000 ζευγάρια χέρια που χρειάζονται κάθε χρόνο για τις αγροτικές εργασίες, εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι θα καλυφθούν με εργαζόμενους συνταξιούχους ή εργαζόμενους και σε άλλη δουλειά. Ωστόσο, το ερώτημα, γιατί η κυβέρνηση αντέδρασε τόσο άμεσα και «άδειασε» τον Δ. Καιρίδη, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί αν δεν δει κάποιος συνολικά το ζήτημα:

·        Η κυβέρνηση στο μεταναστευτικό έχει ακολουθήσει μια αρκετά αυστηρή πολιτική, οπότε πιθανή νομιμοποίηση – έστω και υπό σαφείς όρους και προϋποθέσεις – παρατύπων μεταναστών θα έμοιαζε με οπισθοχώρηση από μια πολύ ξεκάθαρη θέση της.

·        Σε δεύτερο επίπεδο, η διαδικασία νομιμοποίησης της παρουσίας στη χώρα παράτυπων μεταναστών, έστω και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είναι κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες ακόμα δεν έχει μελετηθεί πλήρως, οπότε η συζήτηση επί του θέματος κρίθηκε κάπως πρόωρη.

·        Τρίτον, κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση έχει πλέον μια… αυξημένη ευαισθησία για θέματα, τα οποία μπορούν να γίνουν όπλο στα χέρια των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της ΝΔ και να την «στριμώξουν», έστω κι αν ο σκοπός είναι καλός.

·        Επίσης, η συγκυρία στην Ευρώπη δεν ευνοεί τέτοιες κινήσεις, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι το μεταναστευτικό βρίσκεται στο επίκεντρο έντονων συζητήσεων σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία ή η Ιταλία, ενώ και η Ελλάδα επιθυμεί να το έχει στην ελληνοτουρκική ατζέντα.

·        Τέλος, πάντα υπάρχει η ανησυχία μια τέτοια κίνηση να θεωρηθεί ως ενθάρρυνση για ακόμα πιο αυξημένες μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα, μετά από μια σχετικά ήρεμη περίοδο.

Έτσι, στην παρούσα φάση η κυβέρνηση έκρινε ως δέον να «κόψει με το μαχαίρι» μια τέτοια συζήτηση, χωρίς αυτό, φυσικά, να αποκλείει την επαναφορά της στο προσκήνιο σε μελλοντικό χρόνο, όταν κριθεί ότι οι συνθήκες την ευνοούν ή αν υπάρχει μια φόρμουλα που θα… βολεύει τους πάντες...

Δημήτρης Χρυσικόπουλος

topontiki.gr