Η ιστορία είναι γνωστή και ξεκίνησε το 2014. «Καλύτερα τον Μπέο, παρά τον συριζαίο» ήταν το «μότο» του δεύτερου γύρου στον Βόλο με πρωταγωνιστές τη Νέα Δημοκρατία, τοπικούς παράγοντες και ΜΜΕ και «ουρές» από... ακροδεξιές συνιστώσες.
Εκεί προστέθηκε και το σιγοντάρισμα της γνωστής καθαρότητας. Και κάπως έτσι έγινε πραγματικότητα ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, αν και είχε προβάδισμα 6%, έχασε από τον Μπέο παρότι χρειαζόταν μόλις το 2% από το σχεδόν 9% που είχε λάβει ο υποψήφιος του ΚΚΕ στον πρώτο γύρο.
Από τότε πέρασαν εννέα ολόκληρα χρόνια, ο Μπέος έγινε καθεστώς στον Βόλο και σήμερα είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες για την εκλογή του πλέον διαβόητου περιφερειάρχη, εκλεκτού της κυβέρνησης, που ελέγχεται πλέον και από τη Δικαιοσύνη ως ο κύριος υπεύθυνος που πνίγηκε στη λάσπη η μισή Θεσσαλία.
Το παράδειγμα και πώς συμπεριφέρθηκαν τότε οι «προοδευτικές» και αριστερές δυνάμεις στη Μαγνησία και στη Θεσσαλία είναι οδηγός, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα.
Και σήμερα στη Θεσσαλία συνασπίζονται οι ίδιες δυνάμεις, με ακριβώς τους ίδιους ρόλους προκειμένου να παραμείνει στην Περιφέρεια ο Κ. Αγοραστός. Θα είχε, για παράδειγμα, την ίδια αποδοχή από το ΠΑΣΟΚ ο Κ. Ζαχαριάδης αν είχε περάσει στον δεύτερο γύρο; Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που συμβαίνει. Ο κόσμος μοιάζει παραιτημένος, αδυνατώντας να αμυνθεί και να παρακολουθήσει το «παιχνίδι» που παίζεται ερήμην του.
«Ο κόσμος καίγεται και αμέσως μετά πνίγεται, και τον διαβεβαιώνουν ότι θα ξανακαεί και θα ξαναπνιγεί» έγραφε πολύ εύστοχα την περασμένη Κυριακή ο Μπ. Γεωργούλας στην Εποχή, συμπληρώνοντας ότι οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι από το ένα συμπαγές και αδιαίρετο πολιτικό και μιντιακό σύστημα ότι δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό για να ανατρέψει αυτή την κατάσταση...
Ανδρέας Πετρόπουλος
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου