Οι γραμμές αυτές γράφονται Κυριακή. Εχουν περάσει αρκετές μέρες σχεδόν αποκλειστικής ενασχόλησης με τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή. Πληροφορίες και μαρτυρίες, αναλύσεις και προβλέψεις. Αναμένοντας τον στρατό του Ισραήλ να ξεκινήσει τη χερσαία εισβολή του στη Λωρίδα της Γάζας, ερχόμενοι σε καθημερινή επαφή με καταγραφές του απάνθρωπου με τα εγκλήματα της Χαμάς και τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού. Αυτό δεν είναι... ένα άρθρο για όσα συμβαίνουν εκεί, αλλά για το πώς όλα αυτά προσλαμβάνονται και χρησιμοποιούνται. Είναι ένα άρθρο για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Στην Ελλάδα, στον δυτικό κόσμο, στη φαντασιακή αυτή οριοθέτηση που μεταμορφώνεται καθημερινά σε κάτι ξένο, κάτι άγριο και σκληρό.
Το γεγονός πως η Δύση, οι πολιτικοί της, τα μέσα ενημέρωσης που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη είναι μεροληπτικά δεν είναι κάτι το καινούργιο. Συνέβαινε σχεδόν πάντοτε και κυρίως στο Παλαιστινιακό. Οι συνθήκες στη Λωρίδα της Γάζας και οι συνθήκες απαρτχάιντ που έχουν επιβληθεί, οι καθημερινοί παράνομοι εποικισμοί και η στάση των εποίκων απέναντι στους Παλαιστινίους, οι ακροδεξιές πολιτικές των ακροδεξιών συμμάχων και υπουργών της κυβέρνησης Νετανιάχου δεν αποτελούν ποτέ νέα για τα δυτικά δελτία. Πολύ περισσότερο τα εγκλήματα πολέμου ή οι συνθήκες που η κυβέρνηση επιβάλλει στη Γάζα μετά το ξεκίνημα του πολέμου.
Το απάνθρωπο έχει πρόσημο και το πρόσημο αυτό είναι τα εγκλήματα της Χαμάς. Παρουσιάζοντας τελικά ό,τι πράττει η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός στην καλύτερη περίπτωση ως αναγκαίο κακό, στη χειρότερη ως καθήκον. Και στο πλαίσιο αυτό οι ψυχές των αμάχων δεν ζυγίζουν όλες το ίδιο. Το γεγονός όμως πως κάτι τέτοιο συμβαίνει σε ένα περιβάλλον υπερθετικής ροής της πληροφορίας μετατρέπει την αρχική στάση. Δεν είναι ακριβώς παραπληροφόρηση όταν πληροφορείσαι έτσι και αλλιώς ταυτόχρονα από άλλα μέσα, ακόμα και αν δεν το επιδιώκεις. Το αρχικό μήνυμα, αυτό από τα επίσημα δυτικά χείλη, δεν είναι πια μετάδοση πληροφορίας. Είναι μετάδοση θέσης. Και η θέση αυτή είναι μια πλήρης αποδοχή των πράξεων της ισραηλινής κυβέρνησης. Συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων πολέμου, των δολοφονιών αμάχων, της καταδίκης εκατομμυρίων αθώων. Οι Παλαιστίνιοι στο σύνολό τους χάνουν την ανθρώπινη υπόστασή τους, ταυτίζονται με τη Χαμάς και άρα είναι υπεύθυνοι για ό,τι πρόκειται να τους συμβεί. Ακόμα και αν αυτό που θα τους συμβεί καταπατάει κάθε κανόνα πολέμου, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως μετέδωσε το BBC και άλλα κανάλια, οι Ισραηλινοί δολοφονούνται και οι Παλαιστίνιοι πεθαίνουν. Σαν αυτό το «πεθαίνουν» να είναι μια φυσική κατάληξη, μια προδιαγεγραμμένη μοίρα.
Η απόσταση (η πραγματική απόσταση) που μας χωρίζει από τα γεγονότα θα μπορούσε να μας προσδώσει αντικειμενικότητα. Θα έπρεπε. Αναζητώντας μέσα από τη στάση και την κριτική να προσδιορίσουμε ένα αξιακό πλαίσιο εντός του οποίου κανένα έγκλημα πολέμου, καμία φρικαλεότητα απέναντι στον άμαχο πληθυσμό δεν θα ήταν αποδεκτή. Η απόσταση αυτή όμως έχει εκμηδενιστεί. Η μετάδοση και οι όροι με τους οποίους αυτή συμβαίνει, οι όροι με τους οποίους υπάρχει ο δημόσιος λόγος και η απόκρυψη εγκλημάτων της ισραηλινής κυβέρνησης, εξασφαλίζουν ακριβώς το γεγονός αυτό. Και έτσι η Χαμάς -και κατ’ επέκταση οι Παλαιστίνιοι σε αυτό το πλαίσιο- στρέφονται ενάντια και σε εμάς. Η πλήρης και απολύτως συνειδητή έλλειψη αντικειμενικότητας, η αποδοχή των εγκλημάτων πολέμου ως αναγκαίας συνθήκης περιγράφουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ηθική χρεοκοπία του δυτικού κόσμου.
Το αξιακό φορτίο της Δύσης έχει ατροφήσει και σαπίζει αργά πάνω σε ένα έξαλλο γερασμένο σώμα που γέρνει επικίνδυνα προς τον αυταρχισμό. Αυτό που βλέπουμε στις επίσημες θέσεις των κυβερνήσεων, των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιολογούντων είναι μια κανονικοποίηση του ρατσισμού. Η ισραηλινή κυβέρνηση μπορεί να πράττει ό,τι θέλει χωρίς όριο γιατί είναι μια κυβέρνηση που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Μια κυβέρνηση όμοια με τις δικές μας κυβερνήσεις. Και αφού δεν υπάρχει κανένα αξιακό κριτήριο, αυτό που μένει είναι μια πολιτιστική ταύτιση, ένας διαχωρισμός με βάση μια φαντασιακή ράτσα.
Το βλέπουμε στο Παλαιστινιακό, το βλέπουμε στο προσφυγικό, το βλέπουμε στη σιωπηλή αποδοχή της ανόδου της Ακροδεξιάς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του δυτικού κόσμου. Το βλέπουμε σε ανθρώπους γύρω μας που γίνονται δεκτικοί στο έγκλημα και απαιτούν το έγκλημα αυτό να γίνει στο δικό τους όνομα.
Θωμάς Τσαλαπάτης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου