》Για όσους, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, δεν το κατάλαβαν με την πρώτη, να το εξηγήσουμε: Ο Στέφανος Κασσελάκης υπέστη την πρώτη του πολιτική ήττα σε λιγότερο από έναν μήνα από την εκλογή του ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μαθηματικά δεν λένε (δυστυχώς) ποτέ ψέματα. Και αυτό γιατί εκ πρώτης όψεως, η πρότασή του στην Πολιτική Γραμματεία για τον οδικό χάρτη του επόμενου διαστήματος πέρασε μεν με 20 «ναι», όμως απέναντι βρέθηκαν 10 «όχι» και 8 λευκά. Η... είδηση βέβαια ήταν στις τρεις απουσίες (Ραγκούσης, Τζουμάκας, Θεοχαρόπουλος), όλοι λιγότερο ή περισσότερο επικριτές του προέδρου, που αν προστεθούν στα «όχι» και στα λευκά», τότε το σκορ γίνεται 20-21 σε βάρος των νεοπροεδρικών. Χώρια που μεταξύ των «ναι» ήταν π.χ. και η Ολγα Γεροβασίλη που είχε ψηφίσει «λευκό» στην κοινοβουλευτική ομάδα. Μου λένε ότι οι απουσίες δεν ήταν εσκεμμένες και ΑΝ το πιστέψω, τότε μάλλον ήταν… τυχερός ο νέος πρόεδρος που γλίτωσε χειρότερο πολιτικό στραπάτσο.
Βίον ανθόσπαρτον στον σύντροφο Στέφανο και στον σύντροφό του, Τάιλερ. Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Δώρα Αυγέρη, προανήγγειλε γαμήλιο πάρτι το καλοκαίρι σε κάποιο ακριτικό νησί. Αραγε θα είναι καλεσμένος ο Τσακαλώτος;
》Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα νυν όργανα του ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύουν άλλους συσχετισμούς που ανακατεύτηκαν ακόμη περισσότερο μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Αν ο Κασσελάκης δεν καταφέρει να εντάξει με κάποιο τρόπο στο κόμμα τους επιπλέον 40.000 που ήρθαν να τον ψηφίσουν, τότε κινδυνεύει να παραμείνει πρόεδρος σε ένα κόμμα που δεν ελέγχει. Γιατί, όπως επιβεβαιώθηκε προχθές το βράδυ και μάλιστα μεταμεσονύκτια, πλειοψηφία στα όργανα δεν υπάρχει. Οι συσχετισμοί 2/3-1/3 υπέρ Κασσελάκη στην κοινοβουλευτική ομάδα έγιναν στην Πολιτική Γραμματεία 48-52% σε βάρος του και ακολουθεί Κεντρική Επιτροπή που είναι πιθανό να έχει αντίστοιχη κατάληξη. Δύσκολη η κομματική αριθμητική…
》Και επειδή η «Ομπρέλα» προαναγγέλλει αποχωρήσεις, όπως εκφράστηκε διά του Τσακαλώτου ότι «θα δοκιμαστεί η ενότητα τις επόμενες εβδομάδες», όλα δείχνουν ότι το ενδεχόμενο της διάσπασης είναι ανοιχτό, ακόμη και στην επικείμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής (11-12 Νοεμβρίου). Εκεί θα παιχτεί ο δεύτερος γύρος μετά την Πολιτική Γραμματεία. Για το αν θα ξανασυνεδριάσουν τα όργανα αυτά μέχρι το συνέδριο, δεν παίρνω όρκο. ΑΝ γίνει τελικά και το συνέδριο στο τέλος Φεβρουαρίου. Η άλλη απορία μου είναι τα περίφημα 13 περιφερειακά συνέδρια, στα οποία ο πρόεδρος υποσχέθηκε ότι θα παρίσταται. Δηλαδή το επόμενο κρίσιμο (για εκείνον και το κόμμα του) πολιτικά τετράμηνο, επί δύο μήνες θα περιοδεύει σε πόλεις της επαρχίας συζητώντας για δρόμους, γεφύρια και προβλήματα άρδευσης;
》Θα τολμήσω όμως και μια αιρετική άποψη για την τελική στάση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Γιατί να φύγουν και μάλιστα ως «παλιοί» από ένα κόμμα που ο νεοφερμένος πρόεδρος δεν ελέγχει ούτε καν τα όργανα; Και να κάνουν τι; Κόμμα «Ομπρέλα» του 0,5%; Ή να συνεργαστούν με τον Βαρουφάκη που συναγωνίζεται τον Κασσελάκη σε αυτοεκτίμηση; Ή με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που θα τους βάλει για τιμωρία πρώτα να πλύνουν όλες τις σκάλες της Βουλής; Μήπως είναι καλύτερο για εκείνους να συνεχίσουν το κομματικό «αντάρτικο» μέχρι ο ένας να σπάσει τα νεύρα του άλλου ή έστω να συνεχίσουν να τον έχουν όμηρο; Αλλωστε, ορισμένοι είναι «μανούλες» σε τέτοια παιχνίδια.
》Πάντως, όπως φαίνεται πλέον διά γυμνού οφθαλμού, ο Κασσελάκης πρέπει να φροντίσει τόσο το προσωπικό του επιτελείο όσο και τους κομματικούς του συμμάχους. Τα πρόσωπα που έχει επιλέξει μέχρι στιγμής να τον πλαισιώσουν δεν αρκούν, ούτε καν αριθμητικά, για να ελέγξει το κόμμα, πόσο μάλλον να δημιουργήσει πολιτική ατζέντα, να θέσει θέματα και να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις. Εκτός αν του αρκεί να παίζει ως lifestyle είδηση, κάνοντας ομολογουμένως καλά νούμερα τηλεθέασης και επισκεψιμότητας στις ιστοσελίδες. Ή ως παραπολιτικά κουτσομπολιά σε ένα σπαρασσόμενο κόμμα. Ομως, για να «κερδίσεις τον Μητσοτάκη», πρέπει πρώτα να κερδίσεις το κόμμα σου. Και αυτό θέλει δουλειά ακόμη. Πολιτική δουλειά.
》Το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ένα προφανές αδιέξοδο χωρίς ορατή λύση στον ορίζοντα. Ενας επικοινωνιακά χαρισματικός πρόεδρος με μεγάλη λαϊκή νομιμοποίηση από τη βάση που δεν είναι εύκολο να αμφισβητηθεί, ένα κόμμα που μεγάλο μέρος του δεν τον αποδέχεται και σχεδόν δεν τον αναγνωρίζει ως πρόεδρο, καβγάδες, κόντρες και σενάρια για διασπάσεις που έχουμε ξαναδεί το πού καταλήγουν συνήθως. Αρα; Βράσε όρυζα…
Χάρης Ιωάννου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου