Δεν είναι παρένθεση που θα κλείσει...

Άρθρο του Νίκου Φίλη

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις εκλογές υπέστη στρατηγική ήττα. Περνάει μια βαθιά κρίση φυσιογνωμίας, πολιτικού σχεδίου, δημοκρατικής λειτουργίας και ηγεσίας. Όλα αυτά τροφοδοτούν την αναξιοπιστία και την περαιτέρω εκλογική συντριβή. Η παραίτηση Τσίπρα, βεβιασμένα και όχι ενώπιον του Συνεδρίου, καθώς και η αλλαγή ηγεσίας δεν ανέκοψαν αυτή την πορεία. 

Προφανώς, ο κ. Κασσελάκης εξελέγη με βάση το Καταστατικό, αλλά η εκλογή του δεν επιβεβαίωσε τις προσδοκίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να... επανέλθει σταδιακά σε τροχιά κυβερνησιμότητας. Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια καθοδική πορεία, θέτοντας σε αμφισβήτηση ακόμη και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Θα ήταν λάθος να αποδώσουμε αποκλειστικά την ευθύνη για την πορεία αυτή στον Στ. Κασσελάκη. Έχει όμως ευθύνες, καθώς στις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι τον απορρίπτουν 8 στους 10 πολίτες. Κι ακόμη, το προφίλ του δεν έχει σχέση με την Αριστερά ή την Κεντροαριστερά. Μόλις 6% τον κατατάσσει στην Αριστερά! Οι περισσότεροι πολίτες τον θεωρούν δεξιό ή κεντροδεξιό (32%) ή δεν του αποδίδουν καμία πολιτική τοποθέτηση (22%). 

Αν με την εμφάνισή του ο Κασσελάκης δημιουργεί ένα κοινωνικό-πολιτικό τείχος απέναντί του και ισχυρές ρωγμές αξιοπιστίας στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτυπώνονται ως δημοσκοπική καθίζηση, πώς μπορεί να ανακάμψει η Ριζοσπαστική Αριστερά;

2. Η αναξιοπιστία του κόμματος επιδεινώνεται από θέσεις που διατυπώνει ο κ. Κασσελάκης έξω από το πλαίσιο των συνεδριακών αποφάσεων αλλά και από τις αρχές οποιασδήποτε εκδοχής της Αριστεράς. Όσα είπε στον ΣΕΒ είναι «ξέφτια» νεοφιλελεύθερων πολιτικών. 

Δεν δήλωνε, λοιπόν, ως νεαρός μόνο, θιασώτης των Ρεϊγκανόμικς, των απολύσεων εργαζόμενων, της μείωσης των μισθών χάριν της ανταγωνιστικότητας και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όσα είπε στον ΣΕΒ συνιστούν μια συνεκτική νεοφιλελεύθερη πρόταση. Τα ίδια είχε πει ο κ. Μητσοτάκης στον ΣΕΒ πριν μερικά χρόνια, προκαλώντας την απάντηση-καταπέλτη από τον Αλ. Τσίπρα στη Βουλή. 

Αλλά και στο Μεσανατολικό η πρώτη αντίδραση ήταν μονομερής υπέρ του Ισραήλ, περιφρονώντας το ιστορικό βάθος της παλαιστινιακής υπόθεσης που είναι απαραίτητο για να υπάρξουν δικαιοσύνη και ειρήνη στην περιοχή. Όλες αυτές οι περίεργες επανατοποθετήσεις προσβάλλουν τον αξιακό κώδικα της Αριστεράς, όταν εμφανίζουν το κεφάλαιο ως «εργαλείο αντιμετώπισης των ανισοτήτων», αμφισβητούν το αυτονόητο του κοινωνικού ανταγωνισμού ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία και προτείνουν μεγάλες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις ως αντιστάθμισμα στα stock options. 

Με τέτοιες θεωρίες δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή και στιβαρή αντιπολίτευση. Υπονομεύονται η εντολή 1 εκατομμυρίου ψηφοφόρων, αλλά και οι προσδοκίες μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

3. Η εκλογή Κασσελάκη δεν αποτελεί λευκή επιταγή. Κι ακόμη περισσότερο δεν του παρέχει την εξουσία να διαγράφει όσους διαφωνούν, προδιαγράφοντας έτσι το Συνέδριο που ο ίδιος φαντάζεται… Προφανώς και το ερώτημα είναι γιατί τα μεθοδεύει όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις; 

Νομίζω ότι με προσήλωση εκτελεί αποστολή, τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενός τύπου Δημοκρατικού Κόμματος Μπάιντεν, όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει, και μάλιστα με μεθόδους Τραμπ, αν αναλογιστούμε τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει με αχαρακτήριστες ύβρεις οι οπαδοί του στο Διαδίκτυο. Όχι τη μετατροπή του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε αντιστοιχία με το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, ένα μαζικό κόμμα που θα επιδιώκει στρατηγικές συνεργασίες για την προοδευτική διακυβέρνηση. 

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε Δημοκρατικό κόμμα Μπάιντεν αντιστοιχεί στην αμερικανική εμπειρία της συγκρότησης κομμάτων με βάση προσωπικές ατζέντες, με ευκαιριακά μέλη-followers, με έμφαση στο θέαμα και όχι στο επιχείρημα, και με αποδοχή του ουδέτερου τεχνοκρατισμού ως λύσης για τα κοινωνικά προβλήματα. Όλα αυτά συγκροτούν το φαινόμενο της Μεταδημοκρατίας, που σε άλλες χώρες μπήκε από τη δεξιά πόρτα, αλλά εδώ μπήκε από την αριστερή.

Ο κ. Κασσελάκης απέκρυψε τις πολιτικές του απόψεις και εξαπάτησε τους αριστερούς πολίτες. Αν επιμένει νεοφιλελεύθερα, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τη μετατροπή της πολιτικής σε reality, προτάσσοντας την προσωπική του ζωή. Αν επιμένει σε όσα πιστεύει, δεν μπορεί να είναι πρόεδρος σε ένα κόμμα της Αριστεράς. Στο θέμα αυτό δεν υπάρχει περίοδος χάριτος. Είναι θέμα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία και στο μέλλον της Αριστεράς, απέναντι στην κοινωνία. Μπορούν να συνυπάρξουν δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι σε ένα κόμμα-κέλυφος;

4. Οσα συμβαίνουν στο κόμμα μας είναι πρόδρομα συμπτώματα της σοβούσας πολιτικής κρίσης που, παρά την κυριαρχία της Δεξιάς, διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα. Το ποσοστό της αποχής, που εκτοξεύτηκε στις δημοτικές εκλογές, δείχνει ότι μεγαλώνει η κρίση αξιοπιστίας. Η αποχή σκεπάζει αντιφατικά φαινόμενα μεταπολιτικής, αντιπολιτικής αλλά και εναγώνιων ριζοσπαστικών αμφισβητήσεων. 

Όταν, μάλιστα, ο κύριος φορέας της Αριστεράς στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., σπρώχνεται εκτός Αριστεράς προκειμένου να μεταλλαχθεί σε ένα μικρό συστημικό κόμμα συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης, τότε η εξέλιξη αφορά όλη την κοινωνία και δεν είναι μια εσωτερική υπόθεση που μπορεί να λυθεί εντός των τειχών. 

Από το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ και την ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού, κατόπιν με τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 και την ίδρυση του ενιαίου Συνασπισμού, με τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοκρατικό ανάχωμα απέναντι στην Ακροδεξιά και σε υποδοχέα της κοινωνικής δυσαρέσκειας εναντίον των Μνημονίων, όλα αυτά τα 60 χρόνια νόμιμης και παράνομης δράσης, από θέσεις αντιπολίτευσης αλλά και διακυβέρνησης, διαμορφώθηκε μια νέα ελπίδα του λαού, η Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά, ικανή να διαμορφώνει κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, μακριά από την αλαζονεία της αυτοδυναμίας, μια μαρτυρία αγώνων και διακυβέρνησης, για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, για την κοινωνική αλλαγή και τον σοσιαλισμό με δημοκρατία, για τη σωτηρία του πλανήτη. 

Αυτή η άλλη, η κάποτε μικρή και τώρα μεγαλύτερη Αριστερά είναι κοινωνικά αναγκαία. Δεν θα κλείσει ως παρένθεση σπρώχνοντας χιλιάδες πολίτες στην απογοήτευση και στην ανεντακτοσύνη ούτε ως εκβιαζόμενους ψηφοφόρους στο ΚΚΕ. Είμαστε αντιμέτωποι με υπαρξιακά διλήμματα για τη ζωή μας, την Αριστερά και την κοινωνία. Δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.

5. Τούτων δεδομένων, θεωρώ παράσημο την εκτός Καταστατικού και προγράμματος του κόμματος επιχειρούμενη διαγραφή μου από έναν αρχηγό που λειτουργεί ως διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, καθώς μάλιστα υπερηφανεύεται ότι μπορεί να είναι καλός πρωθυπουργός επειδή υπήρξε καλός επιχειρηματίας! Όπως πάντοτε στην Ιστορία, μια νέα γενιά αγωνιστών θα κληθεί να αναλάβει την ευθύνη για την υπόθεση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. 

Η ηλικιακή ανανέωση είναι κανόνας και ανάγκη των κοινωνιών. Όχι όμως με παλιά υλικά, αυτά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ή του καπιταλισμού ως του τέλους της ανθρώπινης Ιστορίας. Όχι, δηλαδή, με τα υλικά που κουβαλάει στις αποσκευές του από την Αμερική ο κ. Κασσελάκης...

ΑΥΓΗ