Παρακράτος εκτός ορίων...

Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από το σκάνδαλο των υποκλοπών συνιστούν τραγική επιβεβαίωση όσων έχουμε γράψει, όσων γνωρίζαμε και όσων... υποθέταμε, όχι μόνο εμείς ως εφημερίδα αλλά και όλοι εκείνοι, κόμματα, ΜΜΕ, οργανώσεις και φορείς, που αντιταχθήκαμε στην προσπάθεια του Μαξίμου να κουκουλώσει την υπόθεση.

Η Δικαιοσύνη εδώ και δεκαοχτώ μήνες έχει την υπόθεση στα χέρια της, αλλά δεν έχει κάνει το παραμικρό. Αφησε ελεύθερους τους εμπλεκόμενους (υπηρεσίες, πρόσωπα, εταιρείες) να σβήσουν τα ίχνη τους, δεν κάλεσε κανέναν ως ύποπτο, δεν απήγγειλε την παραμικρή κατηγορία στον οποιονδήποτε. Κι όταν κάποιοι λειτουργοί της έφτασαν στο παρά πέντε να ασκήσουν διώξεις, μαγικά τους αφαιρέθηκε η υπόθεση στο όνομα της... αναβάθμισης και επιτάχυνσης.

Κι αυτά τη στιγμή που το σκάνδαλο είναι υπαρκτό και παραδεκτό από όλους. Ακόμη κι ο κ. Μητσοτάκης το παραδέχτηκε. Με άλλα λόγια, υπάρχει έγκλημα, αλλά δεν υπάρχει θύτης. Και για την κυβέρνηση και για τη Δικαιοσύνη. Η συνέχεια όμως είναι ακόμη πιο αποκρουστική.

Λίγες ημέρες πριν από τη συνταξιοδότησή του, ο κ. Ντογιάκος φρόντισε να δρομολογήσει τη δίωξη στελεχών της ΑΔΑΕ, επειδή έκαναν το καθήκον τους ώστε να φωτιστεί το σκάνδαλο και να προστατευτούν τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Ανάμεσα στους διωκόμενους είναι η Κατερίνα Παπανικολάου και ο Στέφανος Γκρίτζαλης, στενοί συνεργάτες του προέδρου της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, Χρήστου Ράμμου.

Την εικόνα συμπληρώνει η κατάθεση του κ. Ράμμου στην επιτροπή LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου είπε πως για τη νόμιμη ενημέρωση που είχε κάνει στον Αλέξη Τσίπρα πριν από μερικούς μήνες «με προσέβαλαν και με απείλησαν προσωπικά δημοσίως βουλευτές και αξιωματούχοι της κυβέρνησης».

Η απροθυμία ή παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης να αποδώσει ευθύνες για το σκάνδαλο, η δίωξη κατά στελεχών της ΑΔΑΕ, οι απειλές κατά Ράμμου αποδεικνύουν όχι μόνο το κουκούλωμα της υπόθεσης αλλά και το απύθμενο θράσος των θυτών να εκδικηθούν και να τιμωρήσουν όσους αντιστάθηκαν σε μια τέτοια εξέλιξη κάνοντας το καθήκον τους.

Αυτό ξεπερνά την έννοια του παρακράτους. Είναι ένα παρακράτος που δρα στο φως της ημέρας. Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί συνιστά πλήρη απουσία του κράτους δικαίου και κατάργηση της δημοκρατίας. Σε ένα τέτοιο κράτος η παρακολούθηση ακόμη και της εισαγγελέως της ΕΥΠ που διέτασσε παρακολουθήσεις στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» είναι μια κανονικότητα!...

EΦ.ΣΥΝ.