Στον δικό της φανταστικό κόσμο, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μοιάζει να πιστεύει ότι στο γραφείο της βρίσκεται εκείνο το «κόκκινο τηλέφωνο» που ειρωνεύονταν παλιότερα οι Αμερικανοί ότι δεν υπάρχει στην Ευρώπη, όταν θέλουν να σηκώσουν το ακουστικό και να μιλήσουν με κάποιον «αρμόδιο» στην Ευρώπη. Τουλάχιστον αυτό έχει αποδείξει η πρόεδρος της Κομισιόν με τη συμπεριφορά της σε αρκετές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια. Είτε επρόκειτο για τις αποφάσεις για το εμβόλιο, είτε για τη στάση απέναντι στη Ρωσία, είτε για τις συμφωνίες για το αμερικανικό LNG, η Γερμανίδα πολιτικός αρκετές φορές έκανε «λάστιχο» το εύρος των αρμοδιοτήτων της, αν δεν τις ξεπέρασε εντελώς...
Οι συγκυρίες την βοήθησαν να προκαταλάβει συχνά τις αποφάσεις των 27, συνεπικουρούμενη και από μια μιντιακή ομοβροντία σε λογική «θεραπείας σοκ», που δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αντιλόγου. Η απειλή του θανάτου από τον κορωνοϊό, το σενάριο να χτυπήσει και πέραν της Ουκρανίας ο Πούτιν, ο φόβος ότι «θα ξεπαγιάσουμε τον χειμώνα» επέτρεπαν ξαφνικά στην Ε.Ε. να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις, χωρίς τις συνηθισμένες χρονοβόρες διαδικασίες στις οποίες μας έχει συνηθίσει. Μάλιστα οι διαδικασίες - εξπρές παρουσιάστηκαν ως μεγάλο επίτευγμα, ένα βήμα προς το μέλλον, ακόμα και αν οι θεσμικές λειτουργίες ουσιαστικά απενεργοποήθηκαν. Οι αντιδράσεις περιορίστηκαν σε ψιθύρους στους διαδρόμους και όσοι τις εξέφρασαν «επιβραβεύτηκαν» ακαριαία με τη στάμπα τού σχεδόν «ψεκασμένου».
Φερέφωνο των ΗΠΑ
Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει η στάση της κυρίας φον ντερ Λάιεν και στη σημερινή κρίση στη Μέση Ανατολή. Από την πρώτη στιγμή των εχθροπραξιών πήρε μια σκληρή στάση τυφλής υποστήριξης του Ισραήλ, ευθυγραμμιζόμενη με τις δηλώσεις των ΗΠΑ, ίσως καμιά φορά και υπερθεματίζοντας. Η πρωτοβουλία της να διακόψει την ανθρωπιστική βοήθεια προς την Παλαιστίνη ήταν το πρώτο βήμα, που προκάλεσε την οργή αρκετών κυβερνήσεων. Οι δηλώσεις της για μια σειρά εξελίξεις, η τυφλή ουσιαστικά στήριξη στην πολιτική της «σιδερένιας φτέρνας» του Νετανιάχου και -αποκορύφωμα- το βιαστικό της ταξίδι στο Ισραήλ, χωρίς συνεννόηση με τους 27, ήταν φυσικό να προκαλέσουν αντιδράσεις και να κάνουν πολλούς να εκφράσουν ανοιχτά τη θέση ότι χρειάζεται να μπει ένα φρένο σε αυτό που γράφαμε στην αρχή. Σε μια συμπεριφορά που υποδηλώνει ιδιοκτησιακή αντίληψη για την πολιτική της Ένωσης.
Η πρόεδρος της Κομισιόν δεν είναι η πολιτική προϊσταμένη της Ε.Ε. Δεν είναι καν εκλεγμένη, αλλά διορισμένη. Συνεπώς θα πρέπει να θυμάται ότι δεν αποφασίζει για πολιτικές, αλλά οφείλει να τις υλοποιεί. Το γεγονός ότι αναγκάστηκε συχνά να ανακρούσει πρύμναν και να προσπαθήσει να υποβαθμίσει προηγούμενες πράξεις και δηλώσεις της όχι μόνο δεν διόρθωσε τα προβλήματα που δημιούργησε αλλά, αντιθέτως, μάλλον παρουσίασε την Ε.Ε. ως ακόμα πιο αμήχανη, αδρανή και αναξιόπιστη από ό,τι πολλοί περίμεναν ότι θα φανεί, με βάση την εμπειρία από προηγούμενες κρίσεις. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό είναι ένα επίτευγμα της «προσωπικής ατζέντας» της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κωστας Αργυρος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου