Εικόνα δίχως μήνυμα...

Ο τόπος έζησε έναν καταιγισμό άχρηστων πληροφοριών με πηγή το «φαινόμενο Κασσελάκη». Ένας άνθρωπος «από το... πουθενά» κατάφερε να ενισχύσει την υποβάθμιση -από τα Μέσα Ενημέρωσης– σημαντικών ειδησεογραφικών γεγονότων που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή των πολιτών.

Μάθαμε για τον σκύλο, το αυτοκίνητο, το φλερτ, τον σύντροφο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τον καφέ, το σπίτι, την οικογένεια του Στέφανου Κασσελάκη. Όμως, δεν μάθαμε τι ακριβώς πρεσβεύει ο νεότευκτος μεσσίας για το κλίμα, το περιβάλλον, τα εθνικά θέματα, την οικονομία, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά και τόσα άλλα. Στη μοναδική συνέντευξή του στο STAR, ήταν αρκετά ασαφής και γενικόλογος, παρότι αρκετά επίσης συμπαθής.

Δεν ακούσαμε από τα «έγκυρα» ΜΜΕ αναλύσεις για την ακρίβεια των τροφίμων κατά 26% σε ένα μήνα, για το πετρέλαιο θέρμανσης που μάλλον θα πωλείται πάνω από 1,5 ευρώ το λίτρο, για τα ριζικά μέτρα που πρέπει να παρθούν έναντι καταστροφικών καιρικών φαινομένων, για την τύχη των χιλιάδων πληγέντων συνανθρώπων μας από πυρκαγιές και πλημμύρες, για τα σαθρά έργα των εργολάβων αντιπλημμυρικών και άλλα ουσιώδη. Ανέλπιστο δώρο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη…

Ακόμα πιο θλιβερή η εικόνα των μέσων τηλεοπτικής ενημέρωσης με την έναρξη των νέων προγραμμάτων των καναλιών, όπου διαπιστώνεις -με λύπη έως απέχθεια- τη σώρευση κι άλλων τηλεσκουπιδιών που βάζουν οι επαΐοντες στα σπίτια μας. Για να μεγαλώσει η αδιαφορία των πολιτών για τα κοινά και να αμβλυνθεί περαιτέρω η κριτική τους σκέψη, εν μέσω μεγάλων προβλημάτων της καθημερινότητας.

Το φαινόμενο Κασσελάκη έδωσε πολλαπλά μηνύματα και γέννησε πολλά ερωτηματικά. Έγινε προφανής η δίψα των ανθρώπων για το νέο στην πολιτική σκηνή, ανεξαρτήτως ουσίας, περιεχομένου της νιόφερτης πρότασης(;). Πρότασης βασισμένης κυρίως στην εικόνα και σε επικοινωνιακά κελεύσματα. Πρότασης, που υπερνίκησε την όποια πολιτική επιχειρηματολογία των αντιπάλων του. Πρότασης που στηρίχτηκε στην ανθρώπινη ελπίδα χιλιάδων πολιτών για το νέο κι ας είναι αυτό μη ευκρινούς περιεχομένου. Εμμέσως, πλην σαφώς, εκφράστηκε η μαζική δυσαρέσκεια για το υπάρχον πολιτικό σύστημα γενικότερα.

Ευλόγως, μέχρι στιγμής, θα σκεπτόταν κάποιος πως ο κ. Κασσελάκης θα μπορούσε να είναι υποψήφιος πρόεδρος οιουδήποτε κόμματος, μιας και δεν εξέφρασε καμία συγκεκριμένη πολιτική θέση.

Το σύστημα διακυβέρνησης που έχουν επιβάλλει ως μονόδρομο οι ισχυροί του κόσμου απαιτεί περισσότερο τεχνοκράτες, διαχειριστές, παρά πολιτικούς. Αυτό το σύστημα επέβαλλε τον αποχρωματισμό των όρων Δεξιά-Αριστερά στην πολιτική σκηνή, βλέπει τα κράτη ως επιχειρήσεις που θέλουν απλώς τον αναγκαίο μάνατζερ-διαχειριστή της εξουσίας. Ο κ. Κασσελάκης εμφανίστηκε σαν ικανός διαχειριστής, που θα αφουγκραστεί κοινά αιτούμενα με στόχο πρωτίστως τη λύση των αναγκών των αδύναμων κοινωνικοοικονομικά τάξεων, των εθνικών θεμάτων, των οξυμένων προβλημάτων της καθημερινότητας.

Είμαι περίεργος να μάθω αν ο νέος πρόεδρος θα σχηματίσει δεξαμενές σκέψης (think tank), -από ειδικούς επιστήμονες και τεχνοκράτες ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης- οι οποίοι θα μελετήσουν και θα προτείνουν λύσεις για την επίλυση καυτών προβλημάτων του τόπου. Άλλωστε, ένας καλός μάνατζερ μόνον έτσι μπορεί να δράσει αποτελεσματικά. Αν οι δεξαμενές σκέψης του νέου προέδρου συγκροτηθούν από τα στελέχη που μάθαμε ότι τον πλαισιώνουν, το μέλλον ευδιάκριτο…

Ας μην προτρέχουμε όμως, παρότι, αν κρίνει κάποιος από τις εσωκομματικές αντιδράσεις, ο δρόμος του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρωμένος με πολλά αγκάθια. Ο χρόνος θα δείξει αν το επικοινωνιακό εγχείρημα του Κασσελακισμού ήταν φούσκα παντελώς κενή ή θα αποκαλύψει ένα ουσιώδες, γόνιμο περιεχόμενο. «Μαθαίνει γρήγορα», είπε ο κ. Τσίπρας για τον διάδοχό του, ομολογώντας ότι δεν ξέρει και πρέπει να μάθει… Περιμένουμε κι εμείς να μάθουμε στην πράξη αν έμαθε για να τον κρίνουμε με στοιχεία και όχι με εικασίες.

Γιώργος Δουατζής

H Nαυτεμπορική