«Tι είναι η πατρίδα μας;/ Μην είν’ οι κάμποι;/ Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;/ Μην είν’ ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;/ Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;» αναρωτιέται ο επικολυρικός ποιητής Ιωάννης Πολέμης.
Πώς να προβάλει ακόμη κι ένας ποιητής το... μέλλον της Ελλάδας όπως κατάντησε, όπως αφανίζεται μήνα τον μήνα, χρόνο τον χρόνο;
Πώς να φανταστεί ο ποιητής την Ελλάδα των Τεμπών, της Ρόδου, της Αγχιάλου, της ανεξέλεγκτης καθόδου με δολοφονική βία –σε καιρό ειρήνης– των Κροατών, της ολοσχερούς καταστροφής της Δαδιάς, της καταβύθισης και της αποσύνθεσης ολόκληρης της Θεσσαλίας;
Πώς να φανταστεί ο ποιητής ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κυβερνάει ανεξέλεγκτα ως μονάρχης, αφού η «επιστρεπτέα προκαταβολή» (που δεν είναι δα και τόσο επιστρεπτέα) μετράει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, ακόμη και από τον μαζικό θάνατο νέων ανθρώπων σε τρένο που κινείται με την τηλεδιοίκηση του «πάμε κι όπου βγει»;
Πώς να φανταστεί ο ποιητής ότι ο επί δώδεκα χρόνια περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός θεωρεί ύψιστο καθήκον και μέγιστη υποχρέωση να συμμετάσχει στη γιορτή του χαλβά στα Φάρσαλα την ώρα που η περιφέρειά του αφανίζεται κάτω από εκατομμύρια τόνους νερού, άνθρωποι και ζώα πνίγονται, κάτοικοι αγνοούνται και περιουσίες μιας ζωής εξαφανίζονται σε λίγες ώρες, ενώ στη συνέχεια ζητάει αναβολή των εκλογών για να κάνει damage control (διαχείριση πολιτικής ζημιάς) μπας και επανεκλεγεί;
Πώς να φανταστεί ο ποιητής ότι ο ύπατος του στρατεύματος και υπεύθυνος για την ασφάλεια της χώρας από εξωτερικούς κινδύνους Κων. Φλώρος αδυνατεί να προστατεύσει τα όπλα των Ελλήνων από τη φωτιά που –καίγοντας αγριόχορτα– ανατίναξε τόνους πυρομαχικών στις αποθήκες της 111 Πτέρυγας Μάχης και τα ελικόπτερα της αεροπορίας στρατού που βούλιαξαν στο ελικοδρόμιο από την καταστροφική πλημμύρα;
Πώς να φανταστεί ο ποιητής ότι η επικοινωνία των αρμόδιων φορέων (πολιτική προστασία, περιφέρεια, πυροσβεστική, ΕΜΑΚ, στρατός) για τον συντονισμό των επιχειρήσεων απεγκλωβισμού, διάσωσης και περιορισμού των καταστροφών είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναδεικνύεται ανερμάτιστη, τραγική και επικίνδυνη, ενώ στην «επικοινωνία» της απόκρυψης, απόσυρσης και μετάθεσης των ευθυνών στους απέναντι, τους δίπλα, τους παρακείθε, στον παραιτηθέντα Τσίπρα, στην ατομική ευθύνη των πνιγμένων και των πλημμυροπαθών η κυβέρνηση αναδεικνύεται επιτελική, διαπρέπουσα και αριστεύσασα;
Μετά και τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού έγινε ολοφάνερο ότι η πατρίδα βάλλεται (εκτός από τα φυσικά φαινόμενα) κυρίως από την κυβέρνησή της και οφείλει να αμυνθεί με τη μέθοδο του «δίζυγου πυρ» ή όπως λαϊκότροπα έλεγε ο Κολοκοτρώνης:
«Κώλο με κώλο, ωρέ Ελληνες»...
Ευθύμιος Γεωργόπουλος
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου